شهری باستانی با تاریخ شگفت انگیز در ساحل دریای سیاه قرار دارد و نام Yevpatoriya را یدک می‌کشد . اولین ذکر ثبت شده دربارهٔ سکونتگاه واقع در قسمت غربی کریمه مربوط به 497 قبل از میلاد است. در دوران باستان، آن را Kerkinitis (Κερκινίτις) می‌نامیدند ، در قرون وسطی، نام آن را گوزلیف بود. به طور کلی، این سکونتگاه حدود 2500 سال است که به عنوان یک شهر فعالیت می‌کند. تغییر سه بار در نام شهر منعکس کننده نقاط عطف تاریخی اصلی این منطقه است – استعمار یونان، تولد خانات کریمه، ادغام به امپراتوری عثمانی و در سال 1783 – تبدیل شدن به بخشی از امپراتوری روسیه.

تعداد زیادی از بناهای منحصربفرد یادآور دوره‌های مختلف تاریخی این شهر است. در سال 1552، مسجد جمعه جامی در زمان حکومت Devlet I Giray تأسیس شد. ساخت و ساز از نمونه ایاصوفیه در قسطنطنیه الهام گرفته شده است و با استفاده از سنگ آهک و سنگ صدفی انجام شده است. تالار مرکزی 22 متر ارتفاع دارد و دارای گالری‌های فرعی دو طبقه و گنبدی 16 پنجره‌ای است. در سال 2015، این مسجد در فهرست میراث روسیه قرارگرفت و در سال 2016، یک سکه نقره 3 روبلی با تصویر این مسجد به عنوان بخشی از مجموعه آثار معماری M Russi a منتشر گردید.

کلیسای سنت نیکلاس از میرا برای گرامیداشت یاد و خاطره آزادی یوپاتوریا از دست نیروهای دشمن در طول جنگ کریمه ساخته شد. ساخت آن در سال 1893 برای کمک‌های مردم عادی، مقامات محلی و نمایندگان جوامع مختلف مذهبی آغاز شد. در نتیجه کلیسا به یک بنای معماری غالب و یکی از نشانه‌های اصلی یوپاتوریا تبدیل شد. این معبد علاوه بر این که یک معبد ارتدکس فعال است، یک شاهکار معماری برجسته نیز محسوب می‌شود. یک تالار هشت ضلعی با گنبد جامد بتنی به قطر 18 متر و وزن 156.5 تن پوشیده شده است. این معبد دومین کلیسای بزرگ و دومین کلیسای بزرگ کریمه است: می‌تواند تا 2000 نفر را به طور همزمان در خود جای دهد.

این منطقه علاوه بر مکان‌های دیدنی ساخته دست بشر، می‌تواند از مناظر طبیعی خیره‌کننده زیادی برخوردار باشد. بزرگترین دریاچه کریمه در میان آن‌ها قرار دارد. دریاچه Sasyk-Sivash در شرق Yevpatoriya و در مسیر Saky قرار دارد. مساحت آن 75.3 کیلومتر مربع است و 14 کیلومتر طول و 9 کیلومتر عرض دارد. قبلاً این دریاچه بخشی از خلیج یوپاتوریا بود، اما در نهایت به یک آب بدون زهکش جداگانه تبدیل شد و شروع به جمع آوری نمک در قسمت جنوبی آن کرد.

امروزه قسمت‌هایی از دریاچه با نمک و آب خالص توسط سدی تقسیم می‌شود. Sasyk-Sivash تاتاری کریمه به معنای “گل متعفن” است که به بوی مشخص سولفید هیدروژن اشاره دارد. یکی دیگر از ویژگی‌های قابل توجه این دریاچه رنگ آن است. بین ماه‌های مه و آگوست، دوره کم عمق، یک باکتری آب شور Dunaliella S alina در این دریاچه زندگی می‌کند. افزایش غلظت نمک منجر به فعالیت بیشتر باکتری و سنتز B-Carotene و سایر تشکیلات شیمیایی می‌شود. این گونه است که دریاچه رنگ‌های مختلف خود را می‌گیرد، از صورتی در ماه می‌تا نارنجی-قرمز در پایان تابستان.

علاوه بر این، در آب و هوای آرام، دریاچه همچنین دارای به اصطلاح گریفون است: آن‌ها فواره‌های زیر آبی هستند که جریان‌های آب را در قسمت نمک دریاچه بیرون می‌آورند. اکنون حدود 40 گریفون در دریاچه وجود دارد که سالانه سطح آب را به 10 سانتی متر افزایش می‌دهد.

با هوایی از این مکان‌های شگفت انگیز دیدن کنید!

عکس های سرگئی سمنوف