قره قات (قره قاط) یا سیاه گیله درختچه‌ی کوچکی است به ارتفاع تا 60 سانتی متر که دارای برگ هایی بیضوی و به رنگ سبز روشن است. برگ‌های این گیاه بادوام بوده ولی در زمستان بر روی گیاه باقی نمی مانند. گل‌ها که در کنار برگ‌ها می‌روید سفید مایل به سبز و یا گلی رنگ است. میوه‌ی این گیاه از نوع سته است و پس از رسیدن کامل به اندازه‌ی نخود شده و حاوی آب بنفش رنگی می‌باشد.
فواید قراقات(قره قاط)
تولید و تثبیت کلاژن:
یکی از مهم ترین پروتئین‌های بدن، کلاژن است که در ساخت تاندون، رباط و غضروف نقش اصلی را دارا است.
کلاژن در زمان التهاب روماتیسمی، امراض دهانی و یا بیماری‌های استخوان و مفاصل از بین می‌رود. عمل مهم فلاونوئیدها، آنتوسیانین‌ها و پروآنتوسیانین‌های قره قات جلوگیری از این عمل است.
همچنین آنتوسیانین‌ها دارای خاصیت قوی ویتامین P ( بیوفلاونوئیدها ) بوده و افزون بر آن دارای خاصیت افزایش ویتامین C داخل سلولی و کاهش شکنندگی مویرگ‌ها هستند که از این نظر دو برابر قوی تر است.
* خاصیت ضد تجمع پلاکت‌ها
که از این نظر شبیه به آسپیرین و گیاه سیر می‌باشد. (به اصطلاح عامیانه افرادی که خون آن‌ها غلیظ می‌باشد، برای جلوگیری از لخته شدن می‌توانند از قره قات استفاده کنند).
* خاصیت شل کنندگی عضلات صاف
* استفاده برای درمان امراض چشم
هنگام کم سو شدن در شب، یا برای دید بهتر روز کاتاراکت و گلوکوما. در بعضی مشکلات چشم مانند گلوکوما، کلاژن دارای آسیب هایی می‌شود که باعث فشار زیاد در چشم خواهد شد. بنابراین چون قره قات در حفاظت کلاژن موثر است، در موارد ذکر شده مفید است. از این رو در اروپا به طور وسیع بدین منظور از آن استفاده می‌شود.
مضرات استفاه از قراقات(قره قاط)
به طور کلی مستندات علمی در مورد عوارض جانبی قره قاط کافی نیست. گزارش شده است که اگر برگ آن برای زمان طولانی مصرف شود اثرات سمی بر جای می‌گذارد.
در زمان شیردهی هم توصیه نمی شود.
.
منبع: دکتر ساینا | https://www.drsaina.com
مجله عطاری و طب سنتی
