در حقیقت کتیرا صمغ و شیره‌ی گیاهی به نام “گون” است که گونه‌های مختلفی دارد که به صورت درختچه یا گیاهان علفی چند ساله و یکساله می‌باشند.
بیش از 200 گونه دارد که بیشتر در مناطق استپی و کوهستانی کشور عزیزمان ایران می‌روید. کتیرا صمغی است که از ساقة گون گرفته می‌شود. این صمغ خودبخود و یا معمولاً بر اثر شکافی که به ساقة گون وارد می‌شود جاری می‌گردد و پس از مدت کوتاهی خشک می‌شود که آن را جمع آوری کرده و به دو صورت عمده در بازار عرضه می‌کنند. شروع بهره برداری معمولاً از اواخر فصل بهار است تا اوایل شهریور ماه ادامه دارد. بهره برداران ابتدا اطراف ساقه گون را خالی می‌کنند و سپس با تیغ‌های مخصوصی برش موازی با ساقه (موازی با آوندهای آبکش) ایجاد می‌کنند. شیره گون (کتیرا) پس از چند روز به مرور بر اثر برشی که به ساقه وارد شده به بیرون تراوش می‌کند و شیره در معرض نور آفتاب، آب خود را از دست می‌دهد و سفت می‌شود. بهره برداران بیست روز پس از برش به جمع آوری کتیرا می‌پردازند و این عمل را مجدداً تکرار می‌کنند. کتیرا به دو نوع مفتولی و خرمنی تقسیم می‌شود، یک نوع کتیرای زرد است که مانند تارها و یا نوارهای پیچیده و دودی شکل است و نوع دیگر کتیرای سفید است که به کتیرای صدفی و یا کتیرای خوراکی که به شکل پارچةعریضی به رنگ سفید صدفی می‌باشد.کتیرا به لحاظ اقتصادی و همچنین به لحاظ مواد مصرف دارویی و صنعتی اهمیت بسیاری دارد.
.
منبع: دکتر ساینا | https://www.drsaina.com
مجله عطاری و طب سنتی
