در این باره لازم است بدانیم که آغاز فعالیت نگارخانهها یا همان گالریها در ایران به سالهای 1340 یعنی زمانی که اولین افراد در رشتههای هنری از ایران و دیگر کشورها فارغ تحصیل شدند بر میگردد. تا قبل از آن فعالیتهای هنری هنرمندان به صورت پراکنده و غیر متمرکز ارائه میشد. زمانی که در ایران آثار هنری در مراکز تجمع افراد یا در منازل شخصی هنرمندان مورد بازدید قرار میگرفت، در اروپا هنرمندان آثار خود را در نگارخانه نقاشی در معرض دید عموم و سایر هنرمندان قرار میدادند.
دومین تفاوتی که میتوان برای ایران و غرب بر شمرد، این است که آثار هنری در ابتدا برای بازدید عرضه میشد و هدف فروش آنها چندان در الویت قرار نداشت و بیشتر جنبه هنری و فرهنگی آن مهم بود؛ در حالی که در اروپا نگارخانهها علاوه بر وظیفه ارائه آثار هنری، نقش بازاریابی و فروش آنها را نیز بر عهده داشتند و جزو اهداف برپایی آنها محسوب میشد. بر خلاف ایران که سابقه نگارخانهها به سبک امروزی به حدود 50 سال پیش بر میگردد، در اروپا گالریها بیش از سه قرن است که فعالیت میکنند. وجه تسمیه نگارخانه یا گالری به سالنهایی بر میگردد که بسیار طولانی بوده و سقفهای بلندی داشته اند. این گونه سالنها بیشتر در قصرها و منازل بزرگ متعلق به افراد ثروتمند و یا درباریان وجود داشته است. در این سالنها آثار هنری مانند گالری نقاشیها نصب و در معرض دید افراد قرار میگرفت و همان جا به فروش هم میرسید. البته در غرب نیز در ابتدا هدف فروش آثار در اولویت نبود، بلکه در صورتی که اثر یک هنرمند به لحاظ هنری مورد تأیید گالری دارها قرار میگرفت میتوانستند آن را برای بازدید به نمایش بگذارند. اما امروزه هم در ایران و هم در غرب وظیفه گالریها کمی تغییر کرده است. امروزه گالریها علاوه بر اینکه به نمایش آثار هنری میپردازند، بلکه وظیفه فروش و بازاریابی آن را نیز بر عهده دارند و وظیفه نگهداری اثر در شرایط مناسب به لحاظ محیطی از جمله وظایف آنهاست.
علاوه بر اینها، این نگارخانهها هستند که به معرفی یک هنرمند و آثار آن میپردازند و مردم و علاقه مندان به آثار هنری و همچنین هنرمندان میتوانند با آثار دیگر هنرمندان و سبکهای هنری آنها آشنا شوند. در کنار کارکردهایی که برای نگارخانهها برشمرده شد، میتوان به ایجاد فضایی جهت تعامل میان هنرمند با رسانهها و بیان نقطه نظرات و سبکهای آنها و همچنین ارتباط میان هنرمند با دیگر هنرمندان، هنرجویان و اهل فن یا افرادی که به آثار هنری علاقه مند هستند اشاره کرد. این گونه فرصتها و فضاها در نگارخانهها از ابتدا در غرب رواج داشته است ولی در ایران تا حدودی پدیده نو ظهوری است و کم کم به کارکردهای مشابه با غرب نزدیک میشود. به گونهای که همچون غرب، هنرمندان برای عرضه آثار هنری خود با صاحبان نگارخانهها قرار داد میبندند و هر دو طرف ملزم به رعایت کردن مواردی هستند و اینگونه زمینه حمایت هنرمندان و آثارشان توسط نگارخانهها فراهم میشود. از جمله این حمایتها میتوان به آشنا کردن هنرمندان با افرادی که به آثار آنها علاقه مند هستند اشاره کرد که زمینه این ارتباط و آشنایی از طریق نگارخانهها به وجود میآید و زمینه فروض آثار هنری را تسهیل میبخشد.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنیهای هنر
