◉ درباره: داستان انیمیشن Lost & Found بسیار شیرین و ساده آغاز می‌شود؛ دو عروسک کاموایی همدیگر را بسیار دوست دارند. یکی از این دو عروسک یک دایناسور و دیگری یک روباه است. روباه و دایناسور با همدیگر در یک جعبه‌ی کارتنی در خانه‌ای شرقی زندگی می‌کنند. شبی حین خواب دایناسور لحظه‌ای بیدار می‌شود و در می‌یابد که روباه سر جایش نیست. دایناسور بعد از جستوجویی نه چندان طولانی در می‌یابد که روباه به کنار حوضچه‌ای در باغ خانه رفته و با انداختن سنگ‌ در میان آب قصد دارد شب بی‌خوابی خود را سپر کند. در این میان تصادفی رخ می‌دهد و روباه به درون آب میوفتد. حالا دایناسور باید هرطور که شده روباه را نجات دهد اما این کار آنقدرها هم ساده نیست. اندرو گلداسمیث و بردلی اسلیب، کارگردانان این انیمیشن، تلخی داستان غم بار انیمیشن خود را ناشی از الهاماتشان از مکتب «وابی سابی» عنوان می‌کنند. «وابی سابی» فلسفه‌ای ژاپنی است که در پی یافتن معنای زندگی از طریق پذیرفتن ناپایداری و ناقص بودن انسان است.‌ درکنار پایان تلخ و شیرین Lost & Found، رد پای این فلسفه‌ را می‌توان در طراحی محیط انیمیشن که به کشورهای شرق آسیا، به خصوص ژاپن، می‌زند، مشاهده کرد. بردلی اسلیب داستان انیمیشن را با الهام از کتاب مصوری که در گذشته طراحی کرده بود، بازنویسی کرد؛ کتاب مصور مذکور شامل داستان رابطه‌ی عاشقانه‌ی تو تکه سوشی و جدا شدن دو درختچه‌ی بونسای از هم است. درست مثل خیلی از انیمیشن‌های کوتاه دیگر، ترجیح سازندگان Lost & Found به ساخت اثری بی‌کلام و بی‌دیالوگ بوده است، با این وجود اما با در نظر گرفتن تمامی محدودیت‌ها، به خصوص با ساختار عروسکی شخصیت‌ها و تکنیک ساخت استاپ موشن، گلداسمیث و اسلیب به خوبی توانستند شخصیت‌هایی باور پذیر و قابل لمس را طراحی کنند که احساساتشان در هر لحظه را می‌توان به خوبی دریافت. این اثر بسیار زیبا و تاثیرگذار Lost & Found یکی از بخت‌های کسب اسکار بهترین انیمیشن کوتاه سال 2018 بود.