مورچه و ملخ ~ویلیام‌سامرست‌موآم

همه‌چیز در فصل بهار زیبا بود. درخت‌ها و گل‌ها زیر نور خورشید می‌درخشیدند. مورچه و ملخ دو دوست صمیمی بودند که در نزدیکی هم زندگی می‌کردند. در فصل بهار، مورچه مشغول کار بود. دانه‌های سنگین را جا‌به‌جا می‌کرد و در انبار می‌گذاشت و خودش را برای فصل زمستان آماده می‌کرد. امّا ملخ ، شاد و خوشحال، زیر نور خورشید، وسط گل‌های زیبا و علف‌های سبز می‌نشست و به شاخه‌ی درخت‌ها تکیّه می‌داد و آوازهای بهاری می‌خواند. او با خودش می‌گفت: «این همان زندگی است که من دوست دارم. دلم می‌خواهد همیشه آواز بخوانم و بازی کنم. چه کسی در این هوای خوب و دل‌انگیز کار می‌کند؟» ”

مورچه هر روز غذا و خوراکی جمع می‌کرد و آن‌ها را در خانه‌اش که در تنه‌ی درخت کوچکی قرار داشت، انبار می‌کرد. او برای خوراکش، دانه و میوه جمع می‌کرد و برای روشن کردن آتش در فصل زمستان هم چوب ذخیره می‌کرد. امّا ملخ تنبل، زیر نور خورشید می‌خوابید و از هوای لطیف و زیبا استفاده می‌کرد و آوازهای خوش سر می‌داد.

فصل درو رسید. مورچه با جدیّت و پشتکار تلاش می‌کرد. از ساقه‌ی علف‌ها برای خود نردبانی ساخت و با آن از ساقه‌های گندم بالا می‌رفت و دانه‌های گندم را برای پخت نان جمع می‌کرد. ملخ هم در نزدیکی او می‌نشست و آوازهای تازه می‌خواند و می‌گفت: «چه کسی می‌تواند مثل من آواز بخواند ؟ چقدر صدای من زیبا است.»

فصل پاییز با هوای سرد و باران‌های فراوانش از راه رسید و مورچه هم‌چنان کار می‌کرد. برگ‌های درختان کم‌کم بر روی زمین می‌ریخت. ملخ غمگین و ناراحت زیر برگ درختان می‌ایستاد تا خودش را از باران حفظ کند. بعد هم زمستان شد و برف بارید. ملخ غذایی برای خوردن پیدا نکرد. او در آن هوای سرد، بسیار گرسنه بود و دیگر حال و حوصله‌ی آواز خواندن نداشت. امّا بشنوید از مورچه. او روی صندلی کوچکش در خانه‌ی گرمش، در کنار آتش نشسته بود و استراحت می‌کرد. ملخ با خود گفت: «به خانه‌ی مورچه می‌روم و از او کمک می‌خواهم. من می‌دانم که او هم غذا دارد و هم آتش و هم جای گرم». ملخ در زد…

ویلیام سامرست موآم (به انگلیسی: William Somerset Maugham) (زاده 25 ژانویه 1874 – درگذشته 16 دسامبر 1965)، داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس انگلیسی بود.
او در سال 1874، هنگامی که پدرش در در سفارت انگلستان در پاریس مشغول به کار بود، زاده شد. سال 1927 سامرست موام در جنوب فرانسه رحل اقامت افکند و تا 1965 سالمرگش همان‌جا زندگی کرد.

با صدای: مهدی حسین زاده