مثنوی معنوی، صوفی و زن خیانتکار ~مولانا

مثنوی معنوی و حکایت آن صوفی که زن خود را با مرد بیگانه ای بگرفت

روزی صوفی ای که به زنِ خود ظنین شده بود سرزده و ناگهانی از مغازه به خانه آمد و متوجه شد که همسرش با مردی کفشدوز در اتاقی دربسته خلوت کرده است . همینکه زن متوجه آمدنِ شویش شد فوراََ چادری سر آن فاسقِ از خدا بی خبر افکند و او را به شکل زنان درآورد . و دوان دوان رفت و درِ خانه را باز کرد . صوفی با آنکه متوجه قضیه شده بود خود را به نادانی زد و چون آن مردکِ بَدکار را در هیأتِ زنانه دید به روی خود نیاورد بلکه با ظاهری تعجب آمیز رو به زن کرد و گفت : این خانم کیست ؟ زن گفت : این بانویی است بس محترم و از اعیانِ شهر . صوفی گفت : خوب با ما چه امری دارد ؟ زن گفت : این خانم میل دارد که با ما وصلت کند زیرا او پسری زیبارو و هوشمند دارد که خواهانِ خویشی با ما است . حالا این خانم آمده است تا دختر ما را ببیند امّا موقعی آمده که دختر ما به مکتبخانه رفته است . صوفی گفت : ما که همشأن و همطرازِ این خانواده اشرافی نیستیم چگونه می‌توانیم با آنان وصلت کنیم ؟ زن گفت : بله ، البته چنین است که می‌گویی . من نیز این مطلب را به او گوشزد کردم و گفتم که ما فقیر و بینواییم و شما مالدار و محتشم . امّا او در جوابم گفت که برای ما این مسئله اهمیتی ندارد زیرا ما طالبِ عفاف و پاکی و نیکی هستیم . صوفی دوباره حرفِ اوّلش را تکرار کرد و بر فقر و نداری خانوادۀ خود تأکید نمود . و زن نیز به خیالِ آنکه شویش خام شده و نیرنگش کارساز گشته با اطمینان تمام گفت : شوهرِ عزیزم من هم این مطلب را مکرراََ به او گفته ام امّا او با عزمی راسخ و اعتقادی محکم در جوابم گفته که اینها مسئله ای نیست . ما از شما فقط تقوی و پاکی و راستی می‌خواهیم . صوفی رندانه و با کلامی دو پهلو به آن زن گفت : بله البته که این خانم از همۀ جزئیات و زیر و بمِ زندگی ما با خبر است و هیچ چیزِ ما بر او پوشیده نیست . پس لازم هم نیست که برای او دم از تقوی و پاکدامنی بزنیم . چون او پاکدامنی من و تو را خوب امتحان کرده است .

مولانا این حکایت را در میان حکایتِ آن عاشق نمایی آورده که ( در اواخر دفتر سوم آغاز شد و هنوز ) به پایان نرسیده است . تا گستاخی و دعاوی بی اساس و مکرِ آن مدعی عشق را نقد کند . مولانا به مناسبت این حکایت گریزی می‌زند به اینکه حضرت حق در خانۀ دلِ آدمی حاضر و ناظر است پس اهلِ دغا و ریا بیهوده تلاش می‌کنند که ظاهر خود را به تقوی و صلاح بیآرایند و نیز مسائلِ دیگری که در مطاوی ابیات یادآور شده که ضمن شرح ابیات آمده است .

مثنوی، مشهور به مثنوی معنوی (یا مثنوی مولوی)، نام کتاب شعری از مولانا جلال‌الدین محمد بلخی شاعر و صوفی ایرانی است.
این کتاب از 26000 بیت و 6 دفتر تشکیل شده و یکی از برترین کتاب‌های ادبیات عرفانی کهن فارسی و حکمت پارسی پس از اسلام است. این کتاب در قالب شعری مثنوی سروده شده‌است؛

با صدای: پیمان رشادی