سه شیوه‌ی خواندن یک کتاب ~اننیو‌فلایانو

سه شیوه‌ی خواندن یک کتاب
نوشته اننیو فلایانو منتشر شده در کورریه ره دلا سه را، 27 ژانویه 1972،

ترجمه از کتاب” تنهایی طنز”. انتشارات آدلفی میلان، 1996، چاپ هفتم ژانویه‌ی 2011 صفحات 353 تا 355 ، برگردان مهدی‌فتوحی

سومین شیوه ی خواندن یک کتاب ساده ترین شیوه است. ولی متعلق به کتابخوانان بزرگ می‌شود و با کهولت سن و با تجربه به دست می‌آید یا عطیه ای است که از دوران کودکی و متجلی شدن نخستین خوانش ها در خودمان کشف می‌کنیم و مربوط می‌شود به هرگز از دست وا ننهادن آن کتاب. گذاشتن و دوباره برداشتنش و رفتن و خواندنش. ولی چون این شیوه فقط از آن نویسندگان بزرگ است با گذشت زمان فقط گرد آدم را کتاب های خوب فرا می‌گیرند و ما خائن می‌شویم و به جایی می‌رسیم که می‌توانیم یک کتاب نو را در یک نظر درک کنیم و زود از دستش خلاص شویم و اگر کتاب قانع مان کند تا مدتی همیشه آن را دم دست داشته باشیم یا روی میز یا پاتختی بگذاریم و چون فقط نگاه کردن به آن به ما لذت حقیقی می‌بخشد می‌ترسیم که آن را زود تمام کنیم. هدف این کتاب ها در واقع بازخوانده شدن و بازگشوده شدن شان است وقتی حال مان بد است. وقتی به نظر می‌رسد واقعیت را نه فقط آن چیزی که پیرامون ما رخ می‌دهد می‌تواند تایید کند بلکه آن چه که در داخل صفحات یک کتاب هست نیز می‌تواند.

نوشته اننیو فلایانو / برگردان مهدی فتوحی / اجرا شهرزاد فتوحی / هنر و زندگی شهرزاد / تنظیم مجتبی میر‌سمیعی