حکایت‌های گلستان سعدی، باب اول بخش4 ~شعرخوانی

باب اول ، حکایت چهارم

طایفه ی دزدان عرب بر سر کوهی نشسته بودند و منفذ کاروان بسته و رعیت بلدان از مکاید ایشان مرعوب و لشکر سلطان مغلوب . بحکم آنکه ملاذی منیع از قله ی کوهی گرفته بودند و ملجاء و ماوای خود ساخته . مدبران ممالک آن طرف در دفع مضرات ایشان مشاورت همی کردند که اگر این طایفه هم برین نسق روزگاری مداومت نمایند مقاومت ممتنع گردد.
سخن بر این مقرر شد که یکی بتجسس ایشان برگماشتند تا….

درختى که اکنون گرفته است پاى /
به نیروى شخصی برآید ز جاى /

و گر همچنان روزگارى هلى /
به گردونش از بیخ بر نگسلى /

سر چشمه شاید گرفتن به بیل /
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل /

با صدای: ابوالفضل حسن زاده