.♀

کتایون ریاحی

Katayoun Riahi

❂ دانشنامه بیوگرافی هنرمندان ایران ❯ ❂ هنرمندان تئاتر، سینما و تلویزیون ❯ کتایون ریاحی

تخصص/مهارت:

هنرپیشه، بازیگر تاتر، سینما و تلویزیون

معرفی/ بیوگرافی:

کتایون ریاحی (به انگلیسی: Katayoun Riahi) هنرمند ایرانی، زاده 10 دی 1340 در تهران است.

کتایون ریاحی مدیرعامل و بنیانگذار بنیاد نیکوکاری کمک، کیش مهر کتایون، است.

خانم کتایون ریاحی دارای مدرک لیسانس ادبیات و مردم شناسی می‌باشد. او خواهر علیرضا ریاحی (بازیگر) است. پدر و مادر وی شیرازی -گیلانی تبار هستند. پدر وی اردشیر ریاحی پزشک ارتوپد در بیمارستان چمران شیراز، مادرش گیتی ریاحی و همسرش نیز یکی از سهام داران اصلی شرکت اویل ورد آمریکا است.

از فیلمنامه نویسی تا بازیگری
زندگی کاری کتایون ریاحی بسیار جالب توجه است. او از 16 سالگی کار می‌کرده و همزمان درس هم می‌خوانده است. به گفته خودش تا 20 سالگی کارهای متفاوتی مثل حضور افتخاری در انجمن حمایت از معلولین، کار در تولیدی لباس نوزاد، معلمی حق التدریسی در آموزش و پرورش، دوره آموزش کمک‌های اولیه در هلال احمر که دلیل اصلی حضورش در این دوره‌ها اعزام شدن به جبهه برای کمک رسانی بوده ولی نتیجه اش امدادگر استخر شدن در مدرسه‌ای که تدریس می‌کرده، شده بود.

البته در همه این مدت نوشتن جزو علاقه‌های همیشه ثابت ریاحی بوده است. او علاوه بر یادداشت‌ها و قصه‌هایی که برای خودش می‌نوشته، قصه نویسی برای کودکان را هم دوست داشته است و به شدت این کار را دنبال می‌کرده، در کنار نوشتن شغلی که همیشه او را وسوسه می‌کرده و برایش به شدت رویایی بوده، خبرنگاری بوده است، به همین دلیل در هنگام کنکور هنر می‌دهد و در دانشگاه اصفهان قبول می‌شود. اما ورود او به سینما با فیلمنامه نویسی شکل می‌گیرد. او در تعامل با انتشاراتی که آن زمان با آن‌ها همکاری می‌کرد، موجبات آشنایی اش با شاعران و نویسندگان، محققان و فیلمنامه نویسان معاصر فراهم می‌شود و از همان طریق با هنر فیلمنامه نویسی هم آشنا می‌شود. البته فیلم نامه‌های زیادی به ارشاد برد که تصویب نشد و از کل فیلمنامه هایش فقط یک فیلمنامه کوتاه به نام “قصه جنگ” ساخته شد ولی همان فیلمنامه باعث ورودش به دنیای بازیگری شد.

سپس ریاحی با فیلم “خبرچین” (مازیار پرتو، نصرالله زمردیان) به سینما آمد. اما فیلم در نیمه راه متوقف شد و او برای بازی در فیلم “پاییزان” (رسول صدرعاملی) انتخاب شد. در آن زمان در سینما چندان موفق نبود اما با بازی در مجموعه “پدرسالار” (اکبر خواجویی) توانست خود را مطرح کند و حضور او در مجموعه‌های “روزهای زندگی” (سیروس مقدم) و خصوصا سریال “پس از باران” از او چهره محبوبی ساخت و بازی ریاحی در مجموعه‌‌ی “شب دهم” نیز چشمگیر بود.

او پس از پنج سال دوری از سینما با بازی در “شام آخر” (فریدون جیرانی) مهمترین و زیباترین بازی دوران زندگی خود را به معرض نمایش گذاشت و برای بازی در همین فیلم کاندیدای جایزه بهترین بازی نقش اول زن از بیستمین جشنواره فیلم فجر شد. “این زن حرف نمی زند” (احمد امینی) دیگر فیلمی بود که توانایی‌های کتایون ریاحی را به رخ همگان می‌کشید. ریاحی برای بازی در این فیلم هم کاندید جایزه از هفتمین جشن خانه سینما شد.

کتایون ریاحی در خرداد 1388 طی یاداشتی به سایت سیما فیلم، کناره‌گیری خود را از دنیای بازیگری اعلام کرد. ریاحی از تاریخ 10 بهمن 1390 به عنوان “دومین سفیر نیکوکاری مهر آفرین” معرفی شد و در این زمینه مشغول فعالیت است. از دیگر کارهایش بعد از خداحافظی از دنیای بازیگری می‌توان به نگارش کتابی با عنوان “عشق ابدی است” و همکاری با پسرش و ژاله علو در یک کتاب صوتی اشاره کرد.

زندگی در کیش
ریاحی پیش از خداحافظی از دنیای بازیگری از زندگی در تهران هم خداحافظی کرده بود و برای زندگی به کیش رفت. او زندگی در کیش را دوست دارد و به قول خودش آب و هوای کیش خیلی به او می‌سازد: «طبیعت زیبای جنوب امروز نزدیک‌ترین معاشر زندگی من است و هر روز برایم ارمغانی تازه دارد. من زمانی زندگی زیبایی را هم در شمال تجربه کرده بودم ولی با همه زبیایی‌های شمال زندگی در جنوب با روحیه من سازگارتر است، البته سرمایی بودن من هم در علاقه مندی ام به طبیعت گرم جنوب بی تاثیر نیست».