تخصص/مهارت:
نقاش، معمار و طراح ایرانی
معرفی/ بیوگرافی:
اِدمان آیوازیان (ارمنی: Էդման Այվազյան، ). نقاش، معمار و طراح ایرانی ارمنی‌تبار زادهٔ 1310 خورشیدی در تهران و درگذشته 6 فروردین 1399 در لندن بود.
زندگی نامه
نقاشی را از سیزده سالگی شروع کرد و در شانزده سالگی موفق به دریافت جایزهٔ نخست مسابقهٔ بین‌المللی نقاشان جوان تهران شد. نه سال بعد جایزهٔ فرهنگ و هنر دو سالانهٔ تهران را از آن خود ساخت و در پی آن برای شرکت در دو سالانهٔ ونیز منتخب شد. آیوازیان نقاشی را در فرهنگستان هنرهای زیبای رم و معماری را در انگلستان فرا گرفت. طراحی و نظارت بر اجرای «هتل گاجره» و «دبیرستان ارمنی طوماسیان» از نخستین کارهای او پس از بازگشت به ایران بود. از آثار دیگر اِدمان می‌توان به طراحی داخلی مسجد فرودگاه ریاض، نقاشی دیواری سالن انتظار فرودگاه جده، نقاشی دیواری برای موزهٔ ملی عربستان و طراحی موزاییک برای مسجد جامع عمان اشاره کرد.
آقای آیوازیان در طراحی کتیبه‌های خط ثلث و کوفی و کاشیکاری‌های مساجد عربستان، کویت و عمان از نقاشی اسلامی و ایرانی تأثیر پذیرفته است.
او تنها هنرمند ایرانی است که به عضویت «انجمن سلطنتی نقاشان رنگ روغن انگلستان» پذیرفته شده است. آثار آیوازیان در مساجد، کلیساها، موزه‌ها و بسیاری از اماکن عمومی و مجموعه‌های شخصی از جمله «موزهٔ سنت لازار» ونیز و همچنین موزهٔ آرام خاچاطوریان ایروان نگهداری می‌شود.
او از دوران کودکی و دوران حرفه‌ای خود چنین می‌گوید:
«خیلی زود پدرم را از دست دادم. نه سال داشتم و بزرگترین فرزند خانواده بودم. ما چهار تا بچه بودیم و مادر به زحمت ما را بزرگ کرد. ناچار مرا به پرورشگاه اصفهان فرستادند و سه سال آن‌جا در مدرسه شاه‌عباس تحصیل کردم، خوب آن زمان جنگ بود و همه در مضیقه بودند، دوران سختی بود. بعد از سه سال به تهران بازگشتم و به مدرسه مهر رفتم در آن‌جا بهترین نمراتم در نقاشی بود بعد به دبیرستان تمدن رفتم. مدیر مدرسه تمدن هم مرا به عنوان دستیار به نقاشان توصیه می‌کرد. برای نقاشی سقف سفارت مصر، ناصر مانی به دنبال جوانی برای دستیاری می‌گشت و مدیر مدرسه تمدن مرا به وی پیشنهاد کرد. ساختمان سفارت آن زمان مصر، اکنون به موزه آبگینه و سفالینه تبدیل شده است. بعد انجمن مشاگویت (فرهنگ) درست شد که عده‌ای از جوانان را برای ادامه تحصیل به ارمنستان فرستاد. من در ابتدا به انگلیس رفتم و در رشته معماری درس آموختم و دیپلم معماری گرفتم. معماری را هم به این دلیل انتخاب کردم که در سال‌های آخری که ایران بودم به این کار مشغول بودم، چون آن زمان هم مانند الان از نقاشی نمی‌شد گذران زندگی کرد. من برای یک معمار کارهای تزینات داخلی می‌کردم و به این ترتیب وارد عرصه معماری شدم.»
«من همیشه نقاشی را با طراحی کردن موضوع شروع می‌کنم و جزئیات مهم را آنچنان ثبت می‌کنم که شاید یک عکاس قادر به انجام آن نباشد. من انواع ابزارها را به کار می‌گیرم، ابزاری که سریعترین امکان را برای ثبت لحظه‌های بسیار کوتاه برایم میسر کند؛ گواش، زغال یا مرکب برای این منظور بسیار عالی هستند. هنگامی که رنگ روغن به همراه دارم تغییر ناگهانی شرایط آب و هوا، مخصوصاً، در انگلستان مرا مجبور می‌کند تا با نهایت سرعتی که می‌توانم نقاشی کنم و عموماً بر خلاف میل باطنی با بوم‌های نیمه تمام به آتلیه برمیگردم و کار را با قلم مو یا کاردک یا هرچیزی که دم دستم باشد به اتمام می‌رسانم. در آتلیه، عموماً همزمان بر روی دو یا سه نقاشی کار می‌کنم این کار باعث می‌شود که من زمان کافی برای نقد و بررسی یا حتی تغییر کار را داشته باشم.»
آیوازیان در تاریخ 6 فروردین 1399 (25 مارس 2020) در سن 88 سالگی براثر ابتلا به بیماری کروناویروس 2019 و در لندن درگذشت. او از حدود یک ماه پیش از مرگش برای بررسی دلیل نوسان فشار خون و سرگیجه به بیمارستان منتقل شده بود و پس از دو هفته با بروز نشانه‌های تب به بخش جداگانه‌ای منتقل شد. سه روز پیش از مرگ، نیز نتیجه آزمایش کرونای او مثبت اعلام شده بود.
• رویدادهای جاری:
📅 درحال حاضر رویدادی موجود نمی‌باشد
• کد QR:
📲 جهت دسترسی سریع و اشتراک‌گذاری آسان، این کد را با تلفن‌های هوشمند اسکن نمائید
قابل توجه: این صفحه بصورت بازنشر شده است. درصورت لزوم به تغییر یا حذف، لطفاً درخواست خود را طبق «قوانین و مقررات پلتفرم لیلیت»، از طریق بخش «تماس با ما» اعلام نمائید، تا در اسرع وقت توسط بخش تحریریه موردبررسی و اقدام مقتضی قرارگیرد.
