تخصص/مهارت:
طراح و نقاش، کنشگر و تصویرگر
معرفی/ بیوگرافی:
تاتیانا فضلعلی زاده (به انگلیسی: Tatyana Fazlalizadeh) هنرمند امریکایی – افریقایی ایرانی تبار، متولد 12 اکتبر 1985 در اکلاهاما سیتی امریکا است.
خانم تاتیانا فضلعلی زاده بیشتر به عنوان خالق کمپین و نمایشگاه هنری Stop Telling Women to Smile شناخته می شود.
تاتیانا فضلعلی زاده ، در شهر اوکلاهما بزرگ شد. او از پدری ایرانی و مادری افریقایی امریکایی متولد شد. تاتیانا دختر داریوش فضلعلی زاده و ساندرا فضلعلی زاده بود و مادرش هنرمند و معلم هنر بود ، اما تاتیانا تا زمانی که در دبیرستان نبود ، شروع به ایجاد هنر خودش نکرد. وی برای شرکت در دانشگاه هنر به فیلادلفیا نقل مکان کرد و در سال 2007 با لیسانس هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد. او از تبار سیاه و تبار ایرانی است.
حرفه
سبک و کار
تاتیانا فضلعلی زاده در درجه اول نقاش رنگ روغن است. کارهای او با حضور رئیس جمهور باراک اوباما در کتاب هنر برای اوباما: طراحی اعلامیه امید و کمپینی برای تغییر ( Art For Obama: Designing Manifest Hope & Campaign for Change) که توسط ویرایشگر هنرمند “شپرد فیری” ویرایش شده ، گنجانده شده است. او بیشتر بخاطر کمپین Stop Telling Women to Smile شناخته شده است.
فضلعلی زاده علاوه بر کار خود به عنوان یک نقاش رنگ روغن ، به عنوان یک هنرمند خیابانی نیز فعالیت می کند. بسیاری از کارهای عمومی وی مانند پوسترهایی است که در تبلیغات Stop Telling Women to Smile مشاهده می شود. بیشتر آثار عمومی فضلعلی زاده به دلیل نحوه کار با سطح خمیر گندم روی سطح قرار گرفته است ، آب و هوا و زمان باعث می شود پوسترها از هم جدا شوند. با توجه به اینکه آثار وی در حوزه عمومی قرار دارد و غالباً دارای موضوعی متناقض است ، غالباً ویران می شوند.
به زنان نگویید لبخند بزنند (Stop Telling Women To Smile)
در سال 2012، فضلعلی زاده هنگامی که شروع به استفاده از هنرهای خیابانی برای سخنرانی در مورد آزار و اذیت‌های خیابانی زنان کرد ، بد اخلاقی شد. کمپین پوستر او ، “به زنان نگویید لبخند بزنند” ، مبتنی بر مصاحبه هایی بود که با زنان درمورد تجربیات آزار جنسی عمومی انجام شد. هر پوستر دارای یک پرتره از یک زن است ، به همراه یک عنوان که به تجربه وی پاسخ می دهد.
زیرنویس ها عبارت‌هایی از جمله “لباس من دعوت نیست” و “نه ، شما نمی‌توانید یک دقیقه با من صحبت کنید.” این کمپین فرصتی برای زنان فراهم می کند که در برابر آزارهای خود مبارزه کنند.
پوسترهای اصلی Stop Telling Me To Smile در محله فضلعلی زاده در بروکلین ، شهر نیویورک به نمایش درآمد. فضلعلی زاده متعاقباً با راه اندازی یک کمپین کیک استارتر موفق شد تا پوستر “به زنان نگویید لبخند بزنند” به شهرهای دیگر ایالات متحده برسد.
در سال 2014 یک مستند کوتاه به نام Stop Telling Women to Smile در این زمینه با بازی فضلعلی زاده ، زاهیرا کلی و کوکو تونا ، استفاده از طراحی‌های او منتشر شد. در سال 2015، فضلعلی زاده برای گسترش مخاطبان ، این پروژه را به مکزیک برد.
در سال 2020″به زنان نگویید لبخند بزنند: داستانهای آزار خیابانی و ینکه چگونگی قدرت خود را پس بگیریم ” منتشر شد تصاویر شامل نقاشی‌های خیابانی فضلعلی زاده است. این کتاب شامل گزیده هایی از مصاحبه‌های اصلی و تصاویر از STWTS ، نشانگر روند فضلعلی زاده و ارائه “سهم گفتگوی مهم درباره جنسیسم بومی” است.
کار اخیر
در پاسخ به انتخابات ریاست جمهوری سال 2016، فضلعلی زاده می خواست در ایالت جمهوریخواه اکلاهما ، یک اثر بسازد.
متن موجود در این قطعه شامل “آمریکا سیاه است. بومی است. حجاب دارد. اسپانیایی زبان است. مهاجر است. این یک خانوم هست. اینجا بوده است و به جایی نمی‌رود. ”
در این قطعه ، اوکلاهما به دلیل تاریخ آن ، بسیار مهم است. کارهای فضلعلی زاده در سریال تلویزیونی نت فلیکس She’s Gotta Have It به نمایش گذاشته شده است.
در سال 2018فضلعلی زاده اثری را با عنوان “شخصی به عنوان ” در هیوستون به نمایش گذاشت. اثر وی داستانهای افرادی را شامل می شود که به عنوان سیاه پوست یا زن ، برای هنر ، شناخته می شوند.
• رویدادهای جاری:
📅 درحال حاضر رویدادی موجود نمی‌باشد
• کد QR:
📲 جهت دسترسی سریع و اشتراک‌گذاری آسان، این کد را با تلفن‌های هوشمند اسکن نمائید
قابل توجه: این صفحه بصورت بازنشر شده است. درصورت لزوم به تغییر یا حذف، لطفاً درخواست خود را طبق «قوانین و مقررات پلتفرم لیلیت»، از طریق بخش «تماس با ما» اعلام نمائید، تا در اسرع وقت توسط بخش تحریریه موردبررسی و اقدام مقتضی قرارگیرد.
