تخصص/مهارت:
حجاری، چیدمان، کندهکاری، صنایعدستی
معرفی/ بیوگرافی:
احمد نادعلیان (به انگلیسی: Ahmad Nadalian) هنرمند ایرانی، متولد 1342 در مهدیشهر سنگسر در استان سمنان است.
آقای احمد نادعلیان هنرمندی در حوزهٔ هنرهای محیطی و زمینی ایرانی است. پیش از این بیشتر بهخاطر کندهنگاری بر روی سنگهای رودخانهها شناخته شده بود. اما در سالهای اخیز بیشتر در حوزه هنر اجتماعی در جزایر هرمز و قشم فعالیت دارد و به جامعه محلی آموزش می دهد.
فعالیتهای هنری او شامل حجاری، چیدمان، کارهای چندرسانهای و اینترنتی (نتآرت)، چیدمان ویدئویی، کارهای تعاملی و اخیراً ساخت آهندیسها است. در اواخر بهار و تابستان بیشتر در طبیعت روستای پلور زندگی میکند و در فصل پاییز و زمستان در جزایر هرمز و قشم رندگی می کند. نادعلیان به کشورهای بسیاری دعوت شده است و در عرصه بینالمللی هنر محیطی اجرا کرده است. آثار او در بیش از 70 کشور دنیا پراکنده هستند. کارهای محیطی نادعلیان در طبیعت کشورهای فرانسه، امریکا، ژاپن، ایتالیا، آلمان، اسپانیا، کره جنوبی، انگلستان، هلند، چین، سوئد، فنلاند، دانمارک، روسیه، بنگلادش، ترکیه، ازبکستان، تاجیکستان، لبنان، امارات متحده عربی، کویت، قطر، سوریه، آذربایجان، صربستان، آفریقای جنوبی، مجارستان، اسلواکی، اطریش، قبرس، گرجستان، ترکیه، مالزی، تانزانیا، جمهوری زنگبار، کنیا، هند، برزیل، آرژانتین، پاراگوئه، اکوادر، ارمنستان، استونی، لتونی، لیتوانی، لهستان، جمهوری چک، تایلند، پرتقال، مراکش، تونس… و کشورش ایران وجود دارند.
او در سال 2003 میلادی برای معرفی هنر معاصر ایران رهسپار سفر دوسالانه ونیز شد و هنر محیطی رودخانهای را ارائه داد. در سال 2009 میلادی اثر مُهر استوانهای و چاپ آن در خلیج فارس در تقویم دیواری هنر محیطی آمریکا به ثبت رسید. منتقدان بسیاری همچون ادوارد لوسی اسمیت، رابرت سی مورگان، جان کی گرانده، باربارا استیف ، ادم کلایو ، … آثار او را به عنوان تنها هنرمند ایرانی که به صورت حرفهای در زمینه هنر محیطی در عرصه جهانی فعالیت میکند، در کتابهای معتبر هنر معاصر و مجلات تخصصی بینالمللی معرفی کردهاند. او تاکنون در نمایشگاههای گروهی و انفرادی متعددی در ایران و دیگر کشورها از جمله انگلستان، لبنان، ژاپن، جمهوری آذربایجان، آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، آمریکا و ترکیه، آثار خود را به نمایش گذاشتهاست.
زندگینامه
نادعلیان در 2 تیر سال 1342 در سنگسر متولد شد و فعالیتهای هنری خود را از سال 1356 از سن 14 سالگی با کشیدن طرحهای طنزآمیز در مدرسه آغاز کرد. او در ابتدای کارهای هنریاش بیشتر در زمینههای بسیار متنوعی از جمله طراحی، نقاشی، کاریکاتور و عکاسی فعالیت داشتهاست.
نادعلیان بین سالهای 1363 تا 1368 به بسیاری از نقاط ایران سفر کرد که حاصل آن خلق چند هزار طراحی و تهیه بیش از 12 هزار اسلاید بود. دو مجموعه از آن طراحیها را در همان دوران دانشجویی به چاپ رساند و هماکنون از برخی از آن اسلایدها در تدریس دروس نظری در دانشگاهها بهره میگیرد. او پس از آن که در سال 1367 از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در رشته نقاشی فارغالتحصیل شد، در سال 1369 به فرانسه رفت و تا سال 1370 در مراکز فرهنگی فرانسه به مطالعه تاریخ هنر ایران و جهان پرداخت. او سپس در سال 1370 به انگلستان رفت و در سال 1375 موفق به کسب مدرک دکترای فلسفه هنر در زمینه تخصصی نقاشی و تزئینات دیواری از دانشگاه مرکزی انگلستان (UCE) شد. او در سال 1375 به ایران بازگشت و به تدریس در دانشکدههای هنری پرداخت.
نادعلیان از سال 1375 تاکنون، بیشتر اوقات خود را در فصلهای بهار و تابستان در ییلاقات عشایر ایل سنگسر در اطراف کوه دماوند بهویژه روستای پلور سپری میکند. او تدریجاً به کندهنگاری بر روی سنگ روی آورد و از 1376 سفرهای متعدد خود را به کشورهای گوناگون جهان آغاز کرد.
از سال 1385 تا کنون در فصلهای پاییز و زمستان نادعلیان در جزایر هرمز و قشم زندگی می کند. در تمامی این سال ها او به زنان هرمز و قشم نقاشی آموزش داده است. موزه و نگارخانه دائمی دکتر احمد نادعلیان در جزیره هرمز، محلی است که آثار او و کارهای مشترکش با جامعه محلی در آنجا به نمایش در آمده اند. این مکان در محله ی قدیمی شهر هرمز واقع شده است. ابتدا در نوروز سال 1388 با نام هنرمند سرا راه اندازی شد. قبل از تبدیل شدن به هنرمند سرا و موزه پاتوق افراد بزهکار بوده است.
دکتر نادعلیان سابقه تدریس در دانشگاههای شاهد، دانشگاه تهران، هنر، الزهرا، سوره و آزاد را دارد. او هماکنون در دانشگاه در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا تدریس میکند. او تاکنون مدیریت و دبیری جشنوارههایی مانند جشنواره هنر محیطی ایران و جشنواره بینالمللی مجسمههای شنی را به عهده داشتهاست.
حرفه و آثار
او حجاری بر روی سنگ در طبیعت را از سال 1375 آغاز کرد و از سال 1376 تاکنون سفرهای بسیاری به بیش از 70 کشور جهان داشتهاست. کارهای او موضوعهای نمادین و الهامگرفته از اساطیر باستانی هستند که با تفسیر و شیوهای نو ارائه میشوند. آثار او از جمله حجاریها، خاک نقاشیها، پیکرهها و مهرهها بیشتر در محیط طبیعی خلق و رها میشوند، و در برخی اوقات عکسها و فیلمهای آنها در نمایشگاهها و نگارخانهها به نمایش گذاشته میشوند. او همچنین بسیاری از حجاریهایش را در گوشه و کنار جهان دفن کرده و نقشهای برای آنها در وبگاهاش فراهم میکند. آثار دفن شده بیشتر دارای نقوش ماهی، جانوران و اثر رد پا یا دست انسان هستند.
مهمترین ویژگی آثار او در حجاری سنگهای طبیعت، به گفته خودش، اصل همسویی و غلبه نکردن بر طبیعت، دگرگون نکردن ماهیت و حفظ بافت و کلیت سنگ است که سادگی و رازآلودگی حجاریها را به همراه دارد. بیشتر طرحهایی که او بر روی سنگهای صیقلی رودخانه حجاری میکند، طرح نمادین ماهی است. نادعلیان همچنین در زمینه هنر زمینی، با بهکارگیری خاکهای رنگی طبیعی، به طراحی چهره و دست انسان بر بستر سواحل میپردازد.
مجتبی میرطهماسب مستندساز ایرانی، فیلم مستند «رودخانه هنوز ماهی دارد» را با موضوع فعالیتهای هنری و زیستمحیطی نادعلیان ساختهاست. این فیلم روایتگر تلاش این استاد دانشگاه برای جلب توجه به محیط زیست از طریق حجاری بر روی سنگها در حاشیه رودخانهها است.
جزیره رنگین فیلمی به کارگردانی و تهیهکنندگی خسرو سینایی در سال 1393 میباشد. فیلمنامه با اقتباس آزاد از زندگی احمد نادعلیان نوشته شده و بهانهای ست برای آنکه بتوان گوشهای از جذابیتهای جزیرهٔ هرمز را در سینمای ایران ثبت کند. در این فیلم به جز مهدی احمدی تعدادی از بازیگران بومی جزیرهٔ هرمز به ایفای نقش پرداختند. این فیلم در تاریخ 6 دی 1394 در سینماهای ایران اکران شدهاست.
جایزهها و افتخارات
2002: اعطای نشان نتآرت (هنر شبکه و اینترنتی)
2005: جایزه بزرگ و سیمرغ طلایی دوسالانه تاشکند
2006: انتخاب به عنوان یکی از هنرمندان محیطی سال در آمریکا
2009: انتخاب به عنوان هنرمند برگزیده موزه سبز آمریکا
• رویدادهای جاری:
📅 درحال حاضر رویدادی موجود نمیباشد
• کد QR:
📲 جهت دسترسی سریع و اشتراکگذاری آسان، این کد را با تلفنهای هوشمند اسکن نمائید
قابل توجه: این صفحه بصورت بازنشر شده است. درصورت لزوم به تغییر یا حذف، لطفاً درخواست خود را طبق «قوانین و مقررات پلتفرم لیلیت»، از طریق بخش «تماس با ما» اعلام نمائید، تا در اسرع وقت توسط بخش تحریریه موردبررسی و اقدام مقتضی قرارگیرد.
