تخصص/مهارت:
عکاس
معرفی/ بیوگرافی:
کامران عدل (به انگلیسی: Kamran Adle) هنرمند ایرانی، متولد 20 اَمرداد 1320 در تهران است.
آقای کامران عدل از هنرمندان سرشناس هنر عکاسی ایران است. ایشان عکاس و بنیان‌گذار عکاسی مدرن ایران است که حاصل سال‌ها عکاسی او کتاب‌های آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند، اجرای نقش در کاشیکاری ایران، بازارهای ایرانی، خط بنایی، سفارت ایتالیا در تهران، گذری به چهارمحال‌وبختیاری، و یاد باد، آن روزگاران یاد باد (معماری شیراز) است.
کامران عدل فرزند احمدحسین عدل و هما ضیاالملوک والی در 20 امرداد 1320 در تهران به دنیا آمد. اجداد پدریش از اهالی تبریز و اجداد مادری از بسطام بودند. خاندان عدل خدمات گسترده و شایانی در تاریخ ایران داشته‌اند. پدربزرگش پدری اش میرزا مسعود عدل‌الملک و جد پدریش سید حسن عدل‌الملک از ثروتمندان و ملاکین آذربایجان بودند. یکی از پسرعموهای پدرش یحیی عدل، پدر جراحی نوین ایران بود و پسرعموی پدربزرگش مصطفی عدل، بنیان‌گذار دادگستری نوین در ایران بود. همین‌طور برادرش شهریار عدل (1322 در تهران- 1394 در پاریس) باستان‌شناس ایرانی، کارشناس تاریخ هنر و معماری و کارشناس پرونده‌های ثبت میراث جهانی در ایران بود. و پدر بزرگ مادریش سردار همایون و جد مادریش علی‌خان والی بود که او نیز به عکاسی بسیار علاقه مند بود و بیش از هزار عکس از وی باقی مانده است که در آرشیو دانشگاه هاروارد نگهداری می شود. خاندان والی نیز در تاریخ این سرزمین منشا تاثیرات و تحولات بزرگی بوده اند.
کامران عدل از کودکی به عکاسی علاقه‌مند شد همان‌گونه که خودش نقل می‌کند اولین عکس خود را در سن 12 سالگی در سفر خانوادگی با قطار از ایستگاه راه‌آهن قم با دوربینی که پدرش تحت‌تأثیر علاقه و اشتیاق زیاد او به عکاسی برایش خریداری کرده بود گرفت که همین عکس در نمایشگاه عکس «آمال و آرزوهای نیامده و برباد رفته» که نمایشگاهی به مناسبت شصتمین سال حرفه‌ای شدنش به عنوان اولین عکس ایشان در سال 1332 خورشیدی در گالری اعتماد به نمایش گذاشته شد.
او در سال 1338 خورشیدی در سن 17 سالگی آنچنان که از دو نسل قبل‌تر در خاندان عدل مرسوم بود جهت ادامه تحصیل راهی پاریس شد و در هنرستان صنعتی پاریس Certificat d’aptitude professionnelle تحصیل کرد و با عکاسی مدرن و تکنولوژی روز عکاسی دنیا آشنا شد و آموزش دید. او پس از اخذ دیپلم هنرستان، در بزرگترین مجموعه لابراتوارهای ظهور و چاپ عکس اروپا بهنام «هامل» مشغول کار شد و در بخش چاپ عکس‌های بزرگ متری به کار پرداخت. پس از شش ماه کار نزد هامل، به‌دستیاری ژاک روشون به عکاسی مُد پرداخت
عدل در سال 1347 به‌دعوت «سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران» که تازه تأسیس شده بود، به تهران آمد و مدیر گروه عکاسی سازمان شد و به تدریس عکاسی در «مدرسه عالی سینما و تلویزیون» پرداخت و سیستم عکاسی را در تلویزیون ملی و در عکاسی ایران با آوردن تکنولوژی روز دوربین/فیلم و ساختن لابراتوار مدرن چاپ عکس متحول کرد . وی عنوان نخستین کارگردان بخش عکس و عکاسی تلویزیون ملی ایران را یدک می‌کشد. همکاری او با مدرسۀ عالی، به‌خاطر بحث‌های مطرح در آن مدرسه، بیش از یک سال به درازا نکشید و از آن پس او انرژی خود را فقط معطوف به کارهای سازمان تلویزیون ملی ایران و تربیت کادر آتی سازمان کرد. در 1350، دانشجویان مدرسه عالی دست به اعتصاب گسترده‌ای زدند و خواستار مراجعت کامران عدل به‌مدرسه عالی شدند. از آنجا که وظایف او در این مدت به‌شدت افزایش یافته بود، کامران عدل، ضمن سرپرستی دروس و کارهای عملی دانشجویان، امر تدریس را به آقای علی فرزانه، یکی از همکارانش واگذار کرد. این وضعیت تا زمان استعفای او از سازمان در اسفند 1353 ادامه داشت. و از سال 1353 تاکنون به صورت عکاس مستقل فعالیت می‌کند.
کامران عدل در دوران خدمتش در تلویزیون ملی ایران، در تمام زمینه‌های عکاسی فعالیت داشت و بنیان‌گذار عکاسی نوین خبری، عکاسی نوین صحنه (تلویزیونی، تأتر، سینما و جشن هنر شیراز)، عکاسی نوین معماری و اجتماعی شد. آرشیو سازمان را، بر متدهای نوین بنیان گذاشت و سرانجام به‌خاطر روابط نامساعدی که در سازمان به‌وجود آمده بود از سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران استعفا داد.
از همان سال او به دعوت فیروز شیروانلو از مجموعه‌های ایرانی ازجمله فرش، کاشی و قبالههای ازدواج و جشن هنر شیراز و… برای دفتر مخصوص فرح پهلوی عکاسی کرده‌است.
همچنین او با توجه به علاقه شخصی از مناطق مختلف ایران، عشایر ایل بختیاری، مراسم مذهبی، تئاتر، معماری و… نیز عکاسی کرده‌است.
از 1358، همکاری خود را با «بنیاد فرهنگی آقاخان»، که تازه تأسیس شده بود آغاز کرد و به‌عنوان عکاس هیئت داوران جایزه معماری آقاخان و همچنین عکاسی از شهرهای مختلف جهان اسلام، فعالیت کرد که این همکاری، همچنان ادامه دارد.
ماجرای علاقه مند شدن کامران عدل به عکاسی
کامران عدل درباره علاقمند شدنش به عکاسی گفته است: 12 ساله بودم که یک شب سرد و طوفانی با یکی ازاقوامم حسین عدل برای دیدن آقای مصباح زاده رفتیم روزنامه کیهان، انگارجایی سیل آمده بود و خرابی به بار آورده بود، عکاس روزنامه آقای سجادپور هم برای عکاسی ازمنطقه سیل زده داشت وسائلش را آماده میکرد. برای من بسیارجالب بود که در چنین هوایی که همه سعی دارند خودشان را به خانه برسانند، تازه کار این عکاس شروع شده. آنجا بود که علاقمند به عکاسی شدم.وقتی در 1332، با احساسی ماجراجویانه و کودکانه تصمیم گرفتم که عکاس شوم، فقط 8سال از پایان جنگ دوم جهانی گذشته بود. جنگی که تمام اروپا، قسمتی از اتحاد جماهیر شوروی و شرق آسیا را ویران کرده بود. جنگ را خودم احساس کرده بودم، وقتی «سالدات»های روسی در محل «کاروانسرا سنگی» جلوی ماشین‌ها را می‌گرفتند و از سرنشینان آنها، درخواست پاسپورت و «ویزا» می‌کردند. ولی آن تکه جنگ را، با آن همه کشته و ویرانی احساس نکرده بودم. به این ترتیب، عکاسی ایران در آن دوران، در برهه 1935متوقف شده بود و بعد از آن، عکاسی در تمام جهان، به‌حال «ایست» درآمده بود. زیرا که بهترین دوربین‌ساز جهان یعنی «لایکا» و بهترین «عدسی»ساز جهان یعنی «زایس»، هر دو در آلمان بودند و آلمان ویران شده بود. در نتیجه، برای من، بعد از جدالی که کم از همان جنگ جهانی دوم نداشت، چون مادرم مخالف بود.یک دوربین اسقاط برایم خریدند و من، در همان 12سالگی و با همان دوربین اسقاط عکس‌هایی گرفتم که امروز بعد از 60سال، به آنها افتخار می‌کنم. 8سال بعد در پاریس، اولین دوربین تک‌لنزی جهان را که ساخته کارخانه زایس بود، خریدم. اسمش «کونتافلکس» بود. با همان دوربین که رویش یک نیمه دوربین شکاری نصب می‌شد و حالت «تله ابژکتیو» به آن می‌داد، از مسابقه قایقرانی 6 ساعته رودخانه «سن» در پاریس عکاسی کردم. هنوز وارد مدرسه عکاسی نشده بودم. متاسفانه، این دوربین مجهز به یک دریچه «سانترال» بود که مانع تعویض عدسی روی آن می‌شد . بعد از 2سال سلطنت، «کونتافلکس» با ورود دوربین‌های پرده‌ای به بازار، از اریکه سلطنت پایین کشیده شد. دوربین‌های پرده‌ای خیلی سریع جهان را به تسخیر خودشان درآوردند. عکاسان آزاد شده بود و در همین دهه 60میلادی، انقلاب نوین عکاسی در اروپا و آمریکا آغاز شد. عکاسیِ «سردست» (Snap shot). بی‌درنگ، 2تا از این دوربین‌ها را خریدم. در این نوع عکاس، عکاس باید دارای حس آینده‌نگری، نگاه تیز و رفلکس بسیار تند و شدیدی باشد. در این نوع عکاس، چیدمان موضوع و کادراژ مجدد (Crap)، ممنوع است. به همین علت بود که وقتی من در 1347 به ایران مراجعت کردم، با داشتن این توانایی‌ها، توانستم همان شب استخدامم در سازمان تلویزیون ملی ایران، از یک برنامه «شو»، عکاسی کنم؛ با دوربین‌های خودم و با فیلم‌هایی که از پاریس همراه خودم آورده بودم. با در دست داشتن این دوربین‌ها، که در آن زمان در ایران شناخته نشده بودند، عکاسی خبری ایران را متحول کردم و با در دست داشتن وسیله‌ای چون تلویزیون، با میلیون‌ها تماشاچی، نگاه مردم را، بدون آن‌که خودشان متوجه بشوند، تغییر دادم. امروز، سلیقه مردم ایران در احساس رنگ و کنتراست، همان چیزی است که من در 1347، وارد جوهر وجودشان کردم…
آثار
کامران عدل در طول زندگی حرفه ای اش در زمینه‌های مختلف و متعددی به فعالیت پرداخته و می پردازد .من جمله عکاس، نویسندگی، برگزاری نمایشگاه ها، و…
عکاسی
عکاسی شهری پاریس 1965-1962
عکاسی مد پاریس 1968-1962
عکاسی در تلویزیون ملی ایران 1974-1968
عکاسی تیاتر 1974-1968
عکاسی خبری-جشن هنر شیراز 1971
عکاسی ورزشی- بازی‌های آسیایی تهران 1967
عکاسی مراسم مذهبی و تعزیه خوانی 1978-1968
عکاسی در دفتر مخصوص فرح پهلوی 1979-1968
عکاسی بارگاه امام رضا به شیوه عکاسی مدرن 1971-1969
عکاسی پرتره در استودیوی شخصی 1979
عکاسی برای جایزه داوری معماری بنیاد آقاخان 2006-1980
عکاسی اجتماعی افریقا با نگاهی زیبایی شناسانه 1989 -1983
عکاسی صنعتی – پروژه شرکت هیدرو و… 1985-1983
عکاسی پروژه کتاب تهران 1989 -1985
عکاسی معماری 1962-present
عکاسی بارگاه حضرت معصومه-قم 1985
یکی از این زمینه ها عکاسی تئاتر بود .او پس از اتمام تحصیلاتش و به محض ورود به ایران با دوربین هاسلبلاد شخصیش از تئاترهای در حال ضبط در استودیوهای تلویزیون عکاسی کند. حجم گستردهٔ کار او را وادار می‌کند بر تعداد همکارانش افزوده و بخش عکاسی رادیو تلویزیون ملی ایران را هر روز گسترده و گسترده‌تر کند. از جملهٔ همکاران عدل در این دوره می‌توان از مریم زندی نام برد که توسط عدل آموزش داده شده و بعدها خود جزو عکاسان صاحب‌نام ایران شد. عدل از تجربه ی عکاسی تیاتر در ایران چنین می گوید. عکاسی تئاتر در ایران از آغاز تا به امروز فراز و نشیب‌های بسیار داشته و مراحل مختلف را پشت سر گذاشته است که بررسی ویژگی‌های هر دوره می‌تواند روشنگر تعاریف، کارکردها و چالش‌های خاص عکاسی تئاتر در آن دورهٔ خاص بوده و چراغ راه اکنون ما باشد.
برای بازبینی و واکاوی عکس‌های تئاتر کامران عدل ابتدا باید به شرح مختصری از گذشتهٔ این کار در ایران پرداخت تا به این وسیله پی برد که عکس‌های عدل در کدام ظرف زمانی و مکانی قرار گرفته و حائز چه ویژگی‌های منحصربفرد و قابل توجهی هستند.
در واقع پیش از عدل و هم نسلان او عکس تئاتر، کاملا ایستا بود یعنی عکاس در شرایط کنترل شده و با چیدمان نور و بازیگر به عکاسی از صحنهٔ تئاتر می‌پرداخت اما بعد از این تاریخ عدل و هم‌نسلانش به عکاسی پویا از تئاتر روی آوردند. یعنی در این دوره هیچ بازیگری به فرمان عکاس و برای ثبت شدن در عکس، فیگور یا ژست خاصی نمی‌گرفت بلکه عکس‌های صحنه و پشت صحنه همواره در جریان فعالیت عادی و معمولی بازیگران و عوامل نمایشی تهیه می‌شد و از نورپردازی‌های کنترل شده و دخالت مستقیم عکاس در شکل‌گیری عکس معمولا خبری نبود.
در واقع با عوض شدن تعریف عکس تئاتر به لحاظ مفهومی و تکنیکی، در این دوره شاهد افزایش بیشتر وجه مستند در عکس‌های تئاتر هستیم. در بررسی اجمالی عکس‌های تئاتر این دوره و به ویژه عکس‌های تئاتر کامران عدلمشاهده می‌شود که عکاس علاوه بر انجام وظیفهٔ اصلی خود که مستند کردن رویداد نمایشی است به ثبت اتفاقات پشت صحنه، تماشاچیان و زندگی آدم‌های حاضر در جریان تئاتر نیز می‌پردازد. عدل برخلاف اغلب عکاسان پیش از خود که به صورت تجربی به عکاسی (عکاسی تئاتر) می‌پرداختند، از طریق آموزه‌های آکادمیک با هنر عکاسی آشنا شد. او دانش‌آموختهٔ رشتهٔ عکاسی در فرانسه بوده و در شاخه‌های مختلف عکاسی طبع‌آزمایی کرده است. عکس‌های تئاتر عدل اغلب مربوط به دهه‌های 40 و 50 شمسی هستد یعنی مقارن با وقتی که او به عنوان عکاس رسمی رادیو و تلویزیون ملی مشغول به کار بود.
عکاسی تئاتر در آن دوره بر خلاف امروز به عنوان یک شاخص یا گرایش خاص در عکاسی مطرح نبوده است. به معنای دیگر در آن دوره کسی را با عنوان کاری مشخص «عکاس تئاتر» نمی‌شناسیم بلکه اغلب، عکاس‌ها در میان انواع مختلف عکس‌هایی که می‌گرفته‌اند از تئاتر هم عکاسی کرده‌اند. کامران عدل هم از این قاعده کلی مستثنی نیست اما آنچه وجه تمایز عکس‌های تئاتر عدل قرار می‌گیرد این است که در واقع او را می‌توان اولین عکاس تئاترهای تلویزیونی در ایران برشمرد.
عکاسی صنعتی
کامران عدل می گوید: من به شکل حرفه ای و سنگین کار عکاسی صنعتی هم داشتم به عنوان مثال من در شرکت هیدرو که یک شرکت نروژی است که در جنوب چاه نفت حفاری می کند تمام عکس‌های چاه نفت آنجا را گرفتم، یا در سال 63-62 که هنوز مترو در حد ابتدایی بود و برنامه‌های اولیه آن را می ریختند به داخل تونل‌های مترو می رفتم و کارهای عکاس، آن را انجام می دادم به طوری که در جاهایی عمق تونل 3متری را با عکاسی 300متر نشان می دادم حتی یکسری عکاسی صنعتی در جنوب از بخش‌های جنگی داشتم، در هر حال تا آن زمانی که عکاسی صنعتی در جایگاه اصلی خود قرار داشته باشد و جنبه تبلیغاتی پیدا نکند با آن مخالف نیستم.
مجموعه‌های عکاسی
1341-1344 مجموعه عکس‌های شهری پاریس
1344-1347 مجموعه عکس‌های مد پاریس
1346 مجموعه عکس‌های بازی‌های آسیایی تهران
1347-1353 مجموعه عکس‌های خبری – تیاتر -صحنه و … در تلویزیون ملی ایران
1347-1358 مجموعه‌ی مراسم مذهبی ایران
1347-1358 مجموعه‌ی بازارهای ایرانی
1351- 1349 مجموعه‌ی آرشیو ایران
1350 مجموعه عکس اسب‌های ایرانی برای انجمن سلطنتی اسب
1354 مجموعه عکس‌های کتابخانه بزرگ پهلوی
1354 مجموعه‌ی فرش‌های ایران
1355- 1354 مجموعه‌ی عکس‌های ایران، کتاب خانه‌ی پهلوی سابق
1356- 1354 مجموعه اجرای نقش در کاشیکاری ایران
1354 مجموعه عکس از نقاشی‌های موزه هنرهای معاصر کرمان و رشت
1354 مجموعه عکس از پرونده‌های عکس اشیا موزه مادر رضا عباسی
1354-1356 مجموعه‌ی یزد
1355 مجموعه‌ی بوشهر
1355 مجموعه‌ی چهارمحال و بختیاری
1356- 1355 مجموعه‌ی معماری معاصر ایران
1358 مجموعه‌ی قم
1360-1367 مجموعه تهران(در دوران جنگ بانگاهی به زندگی مردم و کاریکاتورهای صدام روی دیوارها)
1367- 1360 مجموعه‌ی مجتمع فولاد اهواز
1362-1390 مجموعه عکس‌های معماری برای هیات داوری معماری بنیاد آقاخان
1362-1389 مجموعه افریقا عکس‌های اجتماعی با نگاهی زیبایی شناسانه
1363-1390 مجموعه عکس‌های معماری
1366- 1365 مجموعه متروی تهران
1368- 1364 مجموعه‌ی تهران
1368 مجموعه‌ی اصفهان
1369 مجموعه‌ی شیراز
1370 مجموعه‌ی ترکمن صحرا
1372 مجموعه‌ی پاسارگاد، نقش رستم و تخت جمشید
1374 مجموعه عکس‌های مجلس شورای ملی بهارستان بعد از آتش سوزی و بازسازی
1375 مجموعه‌ی شیشه‌های ایرانی
1376 مجموعه عکس‌های معماری مجمع اجلاس سران کشورهای اسلامی
1383 مجموعه‌ی هندوستان. بنیاد فرهنگی آقاخان
1384 مجموعه‌ی معماری کویت. بنیاد فرهنگی آقاخان”
1392 مجموعه تهران
عکاسی او در نمایشگاه‌ها و کتاب‌های مختلف به چاپ رسیده‌است.
کتاب‌شناسی
طرح و اجرای نقش در کاشیکاری ایران
بازارهای ایرانی
خط بنایی
گذری به چهارمحال‌وبختیاری
یاد باد، آن روزگاران یاد باد (معماری شیراز)
آنان که. خاک راب‍ه نظر ک‍ی‍م‍ی‍اک‍ن‍ن‍د: س‍ی‍م‍ای اصفهان امروز
قبالههای ازدواج: س‍ده‌ه‍ای س‍ی‍زده‍م و چ‍ه‍ارده‍م ه‍ج‍ری ق‍م‍ری در موزه ن‍گ‍ارس‍ت‍ان
فرش ایران
نمایشگاه‌ها
کامران عدل از سال 1349 تا 1384 روی مجموعه‌های زیادی نیز ازجمله معماری کویت، هندوستان، معماری معاصر ایران، بازارهای ایرانی، اجرای نقش در کاشیکاری ایران، فرش‌های ایران، مراسم مذهبی ایران، عکس‌های ایران، شیشه‌های ایرانی، پاسارگاد، نقش رستم و تخت‌جمشید، ترکمن‌صحرا، شیراز، اصفهان، تهران، قم، چهارمحال و بختیاری، بوشهر، یزد، متروی تهران و مجتمع فولاد اهواز کار کرده‌است که در نمایشگاه‌های انفرادی به نمایش گذاشته شده‌اند.
همچنین او از سال 1356 تا 1384 (2006-1977) در نمایشگاه‌های متعددی نیز در داخل و خارج از کشور شرکت کرده‌است. این نمایشگاه‌ها عبارت‌اند از:
نمایشگاه واشنگتن 1977
نمایشگاه کارت پستال‌های غیر عادی 1991
نمایشگاه مفتول‌های آهنی در گالری برگ 1999
نمایشگاه سیب زمینی‌های استامبولی در گالر (199ی برگ8)
نمایشگاه قوطی‌های کنسرو در گالری برگ 2000
نمایشگاه یکی بود، یکی نبود گالری شیرین (اسفند1387)نمایشگاه عکس ها از مناظر طبیعی و دهات ایران متعلق به 40 سال پیش
نمایشگاه hallucination شیشه ها در گالری برگ 2001
نمایشگاه نگاه موش‌های تهران گالری لاله سال 2002
نمایشگاه گربه‌های ولگرذ تهران گالری الهه 2003
نمایشگاه آفتاب ماه اَمرداد گالری اثر 2004
نمایشگاه چیدمان باغ ایرانی اوست در باغ کاخ سعدآباد (فروردین 1384)2005
نمایشگاه مبل‌های بازارچه شهرستانی در نگارخانه شماره یک فرهنگسرای نیاوران در حمایت از بیماران نیازمند مبتلابه سرطان به کوشش موسسه خیریه بهنام دهش پور 2004
نمایشگاه عکس‌های هندوستان در گالری ماه (فروردین 1384)2005
نمایشگاه باغ شازده ماهان در گالری ماه که در چاپ تمبر مشترک ایران و اسپانیا ازاین عکس ها استفاده شد (بهمن 1384)2006
نمایشگاه غمزه خاک در گالری خاک بهمن2007
نمایشگاه نیم قرن حرکت در گالری آران 2008
نمایشگاه عکس‌های معماری مهندس میر حسین موسوی در گالری فرهنگستان هنر 2008
نمایشگاه یکی بود یکی نبود در گالری شیرین 2008
نمایشگاه و حراج تک عکس ها در گالری شیرین 2009
نمایشگاه از آسمان آبی تا دید دوم در گالری اعتماد 2010
نمایشگاه دیالوگ ، گالری 9 در شهر تفلیس گرجستان 2011
نمایشگاه آمال و آرزوهای نیامده و بر باد رفته در گالری اعتماد (1393)2014 به مناسبت شصتمین سالگرد حرفه ای شدن
نمایشگاه عکس‌های شیراز
نمایشگاه تفکر مستند
نمایشگاه چهارمین اردیبهشت
نمایشگاه اسنپ‌شات در موزه عکسخانه شهر 2013
مقالات
کامران عدل؛عکاس زندگی/امید روحانی
این گربه‌های ولگرد شهر
بازدید از گالری ها به فرهنگ تبدیل نشده است
روشن‌فکری، یک شغل است
طنازی‌های یک عکاس رمانتیک/امید روحانی
عکاسی به معنای دقیق و کامل کلمه درباره کامران عدل/امید روحانی
جست‌وجویی سردرگم و محافظه‌کار در باب بازار هنرهای تجسمی
افتخار می کنم چنین دوستی دارم/روزنامه اعتماد/دو‌شنبه 16 بهمن 1396، شماره 4020
درباره محمد ابراهیم جعفری
غمزه ی خاک .نویسنده : کامران عدل/محل انتشار : مجله معمار 42/نوع مقاله : علمی – ترویجی/زبان : فارسی/شماره : 42/زمان انتشار : فروردین، اردیبهشت 1386
مواجهه /روزنامه اعتماد/ شماره 2553، سه‌شنبه 7 آذر 1391
بسته شدن در نیوزویک-بیا سوته دلان گرد هم آییم /روزنامه اعتماد/شماره 2584، چهار‌شنبه 13 دی 1391
ناراحتی من فقط همین نیست /روزنامه اعتماد/شماره 2585، شنبه 16 دی 1391
اما تو که به نانی رسیدی-پاسخ‌های طنزآمیز در یک گفت وگوی جدی با مدیرعامل شرکت کنترل و کیفیت هوای تهران /روزنامه اعتماد/سه‌شنبه 19 دی 1391، شماره 2588
پیدا کنید پرتقال فروش را.نویسنده:کامران عدل/محل انتشار : مجله معمار 46 (ویژه جایزه معمار 86)/نوع مقاله : علمی – ترویجی/زبان : فارسی/شماره : 46/زمان انتشار : آذر، دی 1386
52سال پیش، «مالی» /روزنامه شرق/دو‌شنبه 25 دی 1391، شماره 1647
گندش درآمد /روزنامه شرق/پنج‌شنبه 10 اسفند 1391، شماره 1684
ادامه «گندش درآمد» /روزنامه شرق/پنج‌شنبه 17 اسفند 1391، شماره 1690
گندش درآمد؛ آچار فرانسه /روزنامه شرق/یک‌شنبه 18 فروردین 1392، شماره 1701
حکایت بازگشت به 60سال پیش /روزنامه شرق/یک‌شنبه 15 اردیبهشت 1392، شماره 1724
نقاشی‌های ایرانی در کاخ هنر گرجستان-حاشیه ای بر تصمیم گرجی ها پیرامون لغو روادید ایرانیان /روزنامه شرق/شماره 1785، پنج‌شنبه 27 تیر 1392
روزهای سرشار از دوستی- از کاخ‌های گرجی تا گالری «9» /روزنامه شرق/شماره 1791، پنج‌شنبه 3 اَمرداد 1392
ویزا برای گرجستان -پروازهای مشهد مقدس /روزنامه شرق/پنج‌شنبه 10 اَمرداد 1392، شماره 1796
حسن یا حسین؟ این است، سوال مهم (1) /روزنامه شرق/ پنج‌شنبه 11 مهر 1392، شماره 1848
حسن یا حسین؟ /روزنامه شرق/یک‌شنبه 14 مهر 1392، شماره 1850
آیا احساس سوژه در عکس واقعی است؟ /روزنامه شرق/یک‌شنبه 24 آذر 1392، شماره 1906
ما ایرانیان /درباره «یوزایرانی» روی پیراهن فوتبالیست ها/روزنامه شرق/چهار‌شنبه 7 اسفند 1392، شماره 1963
60 سال با دوربینی در دست /روزنامه اعتماد/پنج‌شنبه 21 فروردین 1393، شماره 2932
جلوگیری از گرانی فزاینده کرایه و دیگر چیزها /روزنامه شرق/دو‌شنبه 15 اردیبهشت 1393، شماره 2008
اندر باب آموزش موسیقی /روزنامه شرق/پنج‌شنبه 26 تیر 1393، شماره 2067
جنگ و پروپاگاند در جنگ‌های امروزی /روزنامه اعتماد/چهار‌شنبه 1 اَمرداد 1393، شماره 3016
بدون دوربین بدهکار خودم هستم /روزنامه اعتماد/سه‌شنبه 18شهریور 1393، شماره 3054
آیا عکس سند است؟ /روزنامه شرق/چهار‌شنبه 15 اردیبهشت 1395، شماره 2575
پاسخ کامران عدل به یادداشت محسن راستانی درباره نمایشگاه عکس هدیه تهرانی/اما به خون جگر
موزه فقط زینت شهر نیست/دکتر فریدون مجلسی
وقتی که عباس کیارستمی؛ «عباس کیارستمی شد»/روزنامه شرق/سه‌شنبه 3 اسفند 1395، شماره 2809
از آن «چروکی چیف» تا این «جیپ»/روزنامه ایران/شنبه 17 تیر 1396، شماره 6537
با جای خالی بزرگانمان چه کنیم…/روزنامه ایران/یک‌شنبه 8 اَمرداد 1396، شماره 6555
گفتگوها
گفت و گو با کامران عدل به بهانه نمایشگاه 50سال عکاسی : با حراج به سبک ایرونی مخالفم
با کامران عدل به بهانه شصتمین سال عکاس شدنش /عکاسی و داستان «حسین کرد شبستری»
پای صحبت‌های کامران عدل/ عکاس، از مد تا جنگ
عکاس و مطرب را در یک حد می‌دانستند
کامران عدل: مُردن در ایران آسان‌تر از ساختن موزه و کتابخانه است!/ شهرداری می‌خواست چلچراغ خانه برادرم را بفروشد
گفتگوی روزنامه شرق/کامران عدل از نمایشگاه «عکس تهران» می گوید
گفتگوی مجله چمدان : ماجرای متن جنجالی کامران عدل درباره کاخ سعدآباد | دو سند برای یک کاخ | معاون حقوقی سازمان میراث: امیدواریم سند بنیاد مستضعفان ابطال شود
گفتگوی هنر نیوز :کامران عدل معماری ایرانی را در گرجستان ثبت می‌کند
گفتگوی مجله هنری آرتیبیشن با هنرمند عکاس کامران عدل/شایان شعبان
گفتگوی روزنامه شرق باکامران عدل از نمایشگاه «عکس تهران» می گوید/سحر آزاد
گفتگوی مجله ویستا/معرفی کامران عدل
گفت وگوی روزنامه شرق با کامران عدل عکاس پیشگام ایرانی قهرمانان فتوشاپ شده ایم/پژمان موسوی
تبدیل خانه شاعر معاصر به کافه
گفتگوی خبرنگار ایسنا : در نمایشگاه «یکی بود یکی نبود» ، کامران عدل ایران 40 سال پیش را به تصویر می کشد.
گفتوگو با کامران عدل، عکس‌های مشروطه یادگاری بود
روایت کامران عدل از 60 سال عکاس، عکاس «دست طلا»
کامران عدل در آستانه نمایشگاه عکس‌هایش در تفلیس
کامران عدل تک‌عکس‌هایش را به نگارخانه شیرین می‌برد
کامران عدل برای خود تولد عکاسانه می‌گیرد/ رونمایی از عکس‌های دیده‌نشده دهه 40
نمایشگاه عکس‌های «کامران عدل» در فرهنگسرای نیاوران
عکس‌های هند کامران عدل
کارگاه ها
کارگاه با عنوان «شش دهه عکاسی»، علاوه بر گفتوگو با کامران عدل درباره عکس‌ها و جهان زیسته‌اش، نمایشگاهی از آثارش نیز دایر شد
کارگاه عکاسی کامران عدل | موزه عکسخانه شهر با موضوع نقد عکس
نشریات دیجیتالی
وب سایت‌های او :
http://www.kamranadle.com/index1.htm
http://www.iranmoa.com
http://www.iranjoa.com
http://www.iranjoart.com
http://www.iranjop.co[99]
1380 ماهانه‌ی عکاسی ایران روی انترنت
1380 ماهانه‌ی هنر ایران روی انترنت
1383 ماهانه‌ی معماری ایران، بر روی اینترنت و سی دی
جوایز و تقدیر نامه ها
مدال قلب تهران
کامران عدل که اهل منطقه 12 تهران است و در طول چند دهه فعالیت حرفه ای عکاسی از شهر تهران و از جمله منطقه 12 تهران در دوره‌های مختلف زمانی عکاسی کرده است، در نخستین جایزه هنری «قلب تهران» از وی تجلیل شد و مدال قلب تهران به وی اهدا شد. نخستین جایزه هنری قلب تهران به مناسبت دویست و سی امین سال پایتختی تهران برگزار شد و هدف از این رویداد فرهنگی، هنری ایجاد انگیزه برای تولید معنا و مفهوم توسط علاقه مندان و هنرمندانی است که نسبت به موضوع شهر تاریخی تهران، شهرنشینی و ویژگی‌های این کلان شهر با تمرکز بر محدوده منطقه دوازده شهرداری گرایش دارند. آثار نهایی، حاصل کار هنرمندانی است که از منظر رویکرد فردی خویش به ویژگی‌های منحصربفرد روابط متقابل انسان و محیط شهری، جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی و اجتماعی تهران معاصر و آثار عهد ناصری پرداخته اند .
لوح تقدیر
به پاس یک عمر تلاش وی در مراسم اختتامیه جشنواره عکاسی از بناهای تاریخی شهر تهران با عنوان “طهران پیک” از سوی مدیریت فرهنگی هنری منطقه 12 فرهنگسرای شهر در اَمرداد 1392 به ایشان اهدا شد.
بزرگداشت ها
تجلیل از 10 عکاس پیشکسوت در موزه امام علی (ع)
رویدادها
نمایش 24 اثر عکس اهدایی کامران عدل به موسسه خیریه بهنام دهش پور در سال 1388 اهدا شده بود در تاریخ نهم اسفند 1393 تا شانزدهم اسفند ماه در گالری بهنام دهش پور به نمایش درآمد .
• رویدادهای جاری:
📅 درحال حاضر رویدادی موجود نمی‌باشد
• کد QR:
📲 جهت دسترسی سریع و اشتراک‌گذاری آسان، این کد را با تلفن‌های هوشمند اسکن نمائید
قابل توجه: این صفحه بصورت بازنشر شده است. درصورت لزوم به تغییر یا حذف، لطفاً درخواست خود را طبق «قوانین و مقررات پلتفرم لیلیت»، از طریق بخش «تماس با ما» اعلام نمائید، تا در اسرع وقت توسط بخش تحریریه موردبررسی و اقدام مقتضی قرارگیرد.
