یکی از مشهورترین شهرهای جهان – شیکاگو – نام خود را از کلمه هندی «shikaakwa» به معنای «زنبق وحشی» گرفته است. این شهر شبیه گل زیبا است، اگرچه نمای واقعی آن در طول قرن گذشته شکل گرفته است.

شیکاگو روح و فردیت خاص خود را دارد. در شهر بازدیدکنندگان می‌توانند سه دوره معماری جهان را تحسین کنند. چیزی که برای چنین کشور جوانی مانند “تشکر” ویژه ایالات متحده بسیار غیرمعمول است، آتش سوزی معروف در سال 1871 است. در آن زمان، آتش تقریباً شیکاگو را از روی نقشه محو کرد.   

تا این لحظه تعیین علت آتش سوزی غیرممکن است. سرنخ‌های مختلفی وجود دارد: از گاوی که لامپ نفت سفید را واژگون کرده تا دنباله دار. به هر حال آتش تمام سه روز اکتبر را فرا گرفته بود. آتش سوزی که جنوب غربی را ویران کرده بود، از بازوی جنوبی رودخانه شیکاگو فراتر رفت و به نابودی کل تاریخ 38 ساله شهر ادامه داد.

اما پس از آن شیکاگو عملاً از صفر ساخته شد و اجرای جسورانه‌ترین آزمایشات معماری آن زمان را ممکن ساخت. همانطور که می‌دانیم اولین آسمان خراش‌ها در ایالات متحده آمریکا در این شهر ظاهر شدند: قیمت خرید !!!! آنجا بسیار گران بود و شهر چاره‌ای جز بزرگ شدن نداشت.  

امروزه، 10 ساختمان از 50 مرتفع‌ترین ساختمان جهان در شیکاگو قرار دارد. و از 10 ساختمان مرتفع در ایالات متحده، 5 ساختمان در شیکاگو واقع شده اند. از جمله برج 442 متری ویلیس (Sears) که مرتفع‌ترین ساختمان آمریکای شمالی است. واقعاً این رکورد ممکن است به زودی شکسته شود. آسمان خراش بعدی در اینجا ساخته می‌شود – شیکاگو اسپایر 609 متری. کار ساخت و ساز به دلیل بحران مالی به تعویق افتاد، اما اگر در نهایت به پایان برسد، دومین ساختمان مرتفع جهان در شیکاگو وجود خواهد داشت.

در کنار این، نباید تصور کنید که شیکاگو فقط شهری از آسمان‌خراش‌های ریاضت‌انگیز با انسان‌های کوچک است. قسمت اصلی آن شامل خانه‌های 2 تا 3 طبقه است که به سبک کاملاً کلاسیک با رواق ها، رواق‌ها و طاق‌ها به کار می‌رود. سواحل و پارک‌هایی در شیکاگو از جمله پارک معروف گرانت و پارک هزاره وجود دارد. مجسمه‌های شهر نیز در همه ژانرهای هنری نمایش داده می‌شوند: از کلاسیک گرفته تا فناوری پیشرفته. 

و به جز دستاوردها در حوزه شهرسازی، شیکاگو چیز دیگری هم دارد که باید به آن افتخار کرد. والت دیزنی، میشل اوباما، هیلاری کلینتون، اکاترینا یوشنکو، ارنست همینگوی، آناستازیا و بسیاری دیگر در شمار بومیان معروف آن هستند. کلاسیک مشهور ادبیات آمریکایی تئودور درایزر شیکاگو را “فلورانس ایالات غربی” و “پایتخت ادبی آمریکا” نامید – اکنون شیکاگو به عنوان پایتخت تئاتر این کشور در نظر گرفته می‌شود.

اگر وارد ساحل شوید یا از منظر پرنده به شهر نگاه کنید، به‌نظر می‌رسد که شیکاگو در ساحل دریا قرار دارد: تا افق، هر جایی که بتوان به آن نگاه کرد، سطح آب وجود دارد. با این حال، دریا نیست، میشیگان – که به زبان سرخپوستان “دریاچه بزرگ” نامیده می‌شود – یکی از دریاچه‌های بزرگ آمریکا است. طول آن 500 کیلومتر، عرض آن حدود 190 کیلومتر و مساحت کل آن 57750 کیلومتر مربع است. این دریاچه میشیگان را به یکی از 5 دریاچه بزرگ جهان تبدیل می‌کند.

یک واقعیت جالب دیگر دربارهٔ شیکاگو – تنها رودخانه در جهان وجود دارد که به سمت عقب جریان دارد. رودخانه شیکاگو نام دارد. در سال 1900 مسیر آن با 180 درجه تغییر کرد. دلیل آن یک مشکل معمولی بود: در پایان قرن هجدهم، زمانی‌که شهر رشد کرد، شهر فاضلاب را به دریاچه میشیگان ریخت که به نوبه خود منجر به کمبود آب خالص شد. این مشکل تنها با تغییر مسیر رودخانه کاردینال همراه با ساخت کانال تصفیه فاضلاب که به رودخانه ایلینویز جریان دارد، حل شد.

درباره شیکاگو می‌توان زیاد صحبت کرد، اما هیچ کلمه‌ای دربارهٔ جذابیت و در عین حال عظمت این شهر وجود ندارد. شهری که طبیعت را تسخیر کرد و با آن دعوا نکرد. شهری که حرف تازه‌ای (و نه تنها!) در معماری زد. شهر رکوردها و افراد مشهور – که ارزش هزار کلمه را دارد.