آزتک‌ها مکزیکوسیتی را در سال 1325 پس از میلاد تأسیس کردند، فاتحان اسپانیایی به رهبری هرنان کورتس افسانه‌ای دو قرن بعد آن را فتح کردند. در واقع، ترکیبی از سنت‌های باستانی هند و جاه طلبی‌های جوان اروپایی چیزی است که پایتخت مدرن مکزیک را منحصربفرد می‌کند.

دیدنی‌های مکزیکو سیتی پایتخت را به یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری در ایالات متحده امریکای شمالی تبدیل کرد. اگر‌ درکنار هم قرار گیرند، تمام تضادهای مکزیکوسیتی: نرخ بالای جرم و جنایت در مقابل مهمان نوازی ساکنان محلی، آسمان خراش‌های فوق مدرن در مقابل اهرام آزتک ها، زاغه‌ها در مقابل کاخ‌های باشکوه، تپه‌ها در مقابل دشت‌ها – فضای فراموش نشدنی خاصی را برای شهر فراهم می‌کند.

Plaza de las Tres Culturas (“مربع سه فرهنگ”) بهترین تصویر از همزیستی هماهنگ گذشته و حال است که توسط هرم آزتک Tlatelolco، کلیسای جامع استعماری سانتیاگو و ساختمان مدرن وزارت امور خارجه احاطه شده است. .

کلیسای جامع بزرگ مریم که بر فراز تپه‌ای در سمت شمالی میدان کنستیتوشن (زوکالو، میدان قانون اساسی) واقع شده است، یکی از بزرگترین و باستانی‌ترین کلیساهای جامع (1573 پس از میلاد) در ایالات متحده امریکای استعماری است. طول شبستان مرکزی آن 110 متر و عرض آن 55 متر است. دارای 51 طاق است که توسط 74 طاق و 40 ستون پشتیبانی می‌شود. این کلیسای جامع همراه با جلیقه و کاخ ملی، مجموعه‌ای باشکوه را تشکیل می‌دهد که ترکیبی از رنسانس، باروک و نئوکلاسیک است.

در بخش شمالی شهر می‌توان کلیسای معروف بانوی ما گوادالوپ را پیدا کرد – یکی از مهم‌ترین کلیساها در کل قاره. باسیلیکا تیلما (یا شنل) اصلی خوان دیگو را در خود جای داده است که تصویر بانوی ما از گوادالوپ را در خود جای داده است. این دلیل اصلی تبدیل گسترده – و داوطلبانه – آزتک‌های بت پرست به مسیحیت بود. اولین کلیسا در سال 1531 پس از میلاد در اینجا ساخته شد، اما پس از مدتی نمی‌توانست همه را در خود جای دهد. در سال 1987 یک کلیسای بزرگ جدید که می‌تواند 20 هزار نفر را در خود جای دهد‌ درکنار کلیسای قدیمی ساخته شد. به هر حال، باسیلیکا یکی از مهمترین مکان‌های زیارتی کاتولیک است که سالانه 14 میلیون نفر از آن بازدید می‌کنند که بیشترین تعداد زائران در جهان است.

پارک Chapultepec (Bosque de Chapultepec) بزرگترین پارک شهری در ایالات متحده امریکای شمالی و یکی از بزرگترین پارک‌های جهان است. قلمرو آن تپه 2325 متری Chapultepec در مکزیکو سیتی را احاطه کرده است. این پارک مساحتی بالغ بر 686 هکتار را اشغال می‌کند که در رتبه‌بندی Bois de Boulogne در پاریس، باغ‌های شرقی قصر سلطنتی در توکیو و پارک مرکزی در شهر نیویورک قرار دارد. نه تنها می‌توان آن را «ریه‌های» مکزیکوسیتی در نظر گرفت، بلکه همچنین محل تجمع اشیاء فرهنگی متعددی مانند موزه ملی مردم‌شناسی است. پس از ورود به موزه، بازدیدکنندگان با یک مصنوع باستانی – یکپارچه بلند هفت متری که خدای باران Tlaloc را به شکل یک فواره به تصویر می‌کشد، “به استقبال” می‌رود.

در بالای تپه قلعه‌ای به همین نام وجود دارد که در سال 1785 میلادی توسط برناردو دی گالوز اسپانیایی تأسیس شد. محل اقامت سابق فرمانداران، امپراتورها و روسای جمهور مکزیک اکنون به عنوان سالن اصلی نمایشگاه موزه ملی تاریخ عمل می‌کند.

مکان‌های دیدنی مدرن مکزیکوسیتی به اندازه همتایان باستانی خود جاه طلبانه و چشمگیر هستند. نماد این شهر (El Ángel de la Independencia) است که برای بزرگداشت صدمین سالگرد جنگ استقلال مکزیک، که در سال 1810 آغاز شد، تولید شده است. این یک ستون به ارتفاع 36 متر است که بالای آن 6.7 متر است. مجسمه بلند الهه بالدار پیروزی. در دست راستش که دراز شده است تاج گلی و در دست چپش زنجیر شکسته گرفته است. این مجسمه از برنز ریخته گری شده و با طلای 24 عیار پوشانده شده است.

معروف‌ترین آسمان‌خراش‌های مکزیکوسیتی عبارتند از Torre Mayor (به اسپانیایی “برج بزرگ”) و Torre Latinoamericana (“برج آمریکایی لاتین”). Torre Mayor 55 طبقه که در سال 2003 ساخته شد، 230 متر ارتفاع دارد و بلندترین ساختمان شهر محسوب می‌شود. Torre Latinoamericana با ارتفاع 183 متر در سال 1956 ساخته شد. در مقایسه با همتای جوان خود کوچکتر است، اما پس از مقاومت در برابر زلزله‌های سال 1957 و 1985 به شهرت رسید. در آن زمان زلزله 7.9 و 8.1 درجه‌ای بسیاری از ساختمان‌ها را در مکزیکو سیتی ویران کرد. برج تلویزیون Torre Latinoamericana زنده ماند و به نماد امنیت پایتخت مکزیک تبدیل شد.

می‌توانیم بی‌پایان درباره مکزیکوسیتی صحبت کنیم: تلفیقی از فرهنگ‌ها با ظرافت و عظمت ترکیب شده و داستانی منحصربفرد را برای هر ساختمانی در شهر ایجاد می‌کند. اما همانطورکه آن‌ها می‌گویند، یک عکس ارزش هزار کلمه را دارد – لطفا از مناظر باشکوه مکزیکو سیتی از طریق پانورامای ما لذت ببرید!

عکس  استانیسلاو سدوف  و  دیمیتری مویزینکو