جزایر سولووتسکی یا سولووکی بزرگترین مجمع الجزایر دریای سفید با شش جزیره بزرگ و حدود صد جزیره کوچکتر است. اولین مردم 6000 تا 7000 سال پیش، در عصر حجر، در این مناطق ساکن شدند. برخی از بقایای این دوران باستان در اینجا باقی مانده است: مکان‌های انسان سنگی، پناهگاه‌های باستانی و هزارتوهای مارپیچ سنگی تا طول 25 متر. اما جزایر سولووتسکی در درجه اول به خاطر دیدنی‌های دیگر معروف هستند.

در قرن دوازدهم، اولین استعمارگران روسی شروع به ورود به اینجا کردند. در سال 1429، اولین سکونتگاه راهبان تأسیس شد و هفت سال بعد، راهبان ساواتی، زوسیما و ژرمن صومعه سولووتسکی را در همان بزرگترین جزیره مجمع الجزایر بنا کردند.

آنها در نهایت به عنوان مقدسین مورد احترام قرارگرفتند و اعتقاد بر این است که حامیان این سرزمین‌ها هستند، درحالی‌که این صومعه در سراسر روسیه مشهور شد. تزار نه تنها مبالغ قابل توجهی را اهدا کرد و با این کار برای خادمان خود مثال زد، بلکه مجوز تجارت نمک بدون مالیات را نیز صادر کرد. در نتیجه صومعه به یک مرکز بزرگ فرهنگی، اقتصادی و صنعتی تبدیل شده بود. معابد جدید شروع به ساختن از سنگ کردند و شبکه کانالی با آسیاب‌ها برای اتصال دریاچه‌های متعدد ایجاد شد. و اولین کارخانه بازو و آهن آلات در منطقه کارلیان در اینجا تأسیس شد.

علاوه بر این، صومعه به عنوان یک زندان سیاسی و مذهبی عمل می‌کرد. و بالاخره یک قلعه مرزی قابل توجه با پادگان و توپخانه نیز بوده است. محوطه پنج ضلعی آن با دیوارهایی به ارتفاع 8-11 متر، ضخامت 6 متر و طول کل 1000 متر احاطه شده بود. این دیوارها به محافظت از قلمرو در برابر سوئدی‌ها در قرن 16-17 کمک کردند. بعدها، در اواسط قرن 19، این قلعه موفق شد در برابر حمله ناوگان بریتانیا مقاومت کند.

امروزه ساختمان‌های صومعه در 4 جزیره مجمع الجزایر واقع شده اند، اما مجموعه معماری اصلی خود را در سواحل خلیج شکوفایی ( Blagopoluchiya ) در جزیره Bolshoy Solovetsky پیدا کرده است. برخی از بناهای مهم صومعه را حفظ کرده است: کلیسای جامع سه گنبدی ( Uspensky )، کلیسای جامع پنج گنبدی تغییر شکل ( Preobrazhensky ) متعلق به قرن شانزدهم و ساختمان‌های جدیدتر، مانند اتاق‌های سنگی، یک آسیاب آبی، یک برج ناقوس و چندین معبد.

قرن بیستم دوره زوال جزایر سولووتسکی بود. در طول جنگ شوروی علیه مذهب، صومعه بسته شد و در سال 1920 اردوگاه زندان به‌جای آن تأسیس شد. تا سال 1939 زندانیان را بیشتر به دلایل سیاسی نگه می‌داشت: کشیشان، افسران ارتش سفید، سوسیالیست-انقلابیون و اعضای روشنفکر. در طول جنگ جهانی دوم، یک مدرسه کادت نیروی دریایی در جزیره فعال بود. با فرا رسیدن ایام صلح، ایجاد یک موزه-رزرو آغاز شد. علاوه بر این، در سال 1990، Solovki دوباره به عنوان صومعه شروع به فعالیت کرد.

پانورامای هوایی بناهای شگفت انگیز جزایر سولووتسکی را به شما نشان می‌دهد که تمام مراحل تاریخ پرتلاطم روسیه را منعکس می‌کند.

تیم هوایی مایل  است از کارمندان موزه ذخیره سولووتسکی:  اورل ماریا سرگیونا، لوگووایا مارینا آناتولوونا، یاکوولوا ناتالیا استپانوونا و مازیلووا اکاترینا آندریونا  برای کمک در سازماندهی عکس‌برداری به جزایر سولووتسکی تشکر کند.

عکس های  استاس سدوف ،   ناتالیا سودتز