از زمان ماجراجویی‌های زمستانی خود در فنلاند ، تصمیم گرفتیم کارلیا را در پروژه “فصول” خود بگنجانیم و با مروارید اصیل این جمهوری، موزه کیژی، شروع کنیم. این آرزوی دیرینه من بود که بر فراز کیژی پرواز کنم، اما بازسازی مداوم کلیسای تغییر شکل آن را از وقوع دور نگه داشت. ایده تسخیر کلیسای جامع نیمه تخریب شده را دوست نداشتم. و با شنیدن اینکه کارهای مرمت تقریباً تمام شده است، شروع به جمع آوری وسایل برای سفر کردم.

آخرین سفرهایم در سراسر روسیه مرا به این ایده سوق داد که برای اطمینان از کار موفق، باید تمام تجهیزات ممکن را با خود ببرم. متاسفانه کیفیت خدمات گردشگری در کشور ما در سطح بسیار پایینی قرار دارد. به همین دلیل مجبور شدم یک قطار جاده‌ای کامل برای این سفر به کارلیا آماده کنم. این شامل “اسباب بازی‌های مردانه” مختلف بود که هدف آن تضمین موفقیت این سفر بود.

کیژی جزیره‌ای در دریاچه اونگا است. بیشتر گردشگران از پتروزاوودسک با قایق به نام “شهاب” به آنجا سفر می‌کنند. هیچ هتلی در این جزیره وجود ندارد، بنابراین نمی توان یک شب در آنجا اقامت کرد. این موزه به دلیل اقدامات ویژه اطفاء حریق دارای سیستم مجوز سختگیرانه است. اما من نمی خواستم چندین ساعت برای رسیدن به جزیره و بازگشت وقت بگذارم، بنابراین شروع به جستجوی اقامت در شهرک‌های نزدیک کردم. روی نقشه نزدیک‌ترین روستا به جزیره را پیدا کردم که از طریق جاده قابل دسترسی بود. بدین ترتیب سفرم را آغاز کردم.

دو روز طول کشید تا به آنجا برسم. بزرگراه از خانه من به Medvezhyegorsk بسیار عالی است. اما 150 کیلومتر بعدی چالش بسیار سختی بود. جاده کیژی درحال حاضر درحال ساخت است. وعده داده شده است که تا حدود سه سال آینده محقق شود.

من به موزه رفتم که هیچ مخاطبان یا دوستی نداشتم. فکر می‌کردم به محض ایجاد نگرانی، با مجوزها در محل برخورد کنم. این رویکرد کمی متکبرانه بود اما در کارلیا جواب داد. من خوش شانس بودم که با افراد مناسب آشنا شدم. با پارک کردن قطار جاده‌ای خود در ساحل دریاچه (که پارکینگ خوبی داشت) و با داوطلبانی که درحال انجام یک نظرسنجی برای پروژه‌های خارجی بودند صحبت کردم، به سرعت یک محل اقامت پیدا کردم.

میزبان، دیمیتری بابروف، نه تنها در خانه‌اش به من پناه داد، بلکه به من کمک کرد تا با مدیریت موزه قرار ملاقات بگذارم. این بسیار مهم بود زیرا حریم هوایی بالای کیژی برای همه انواع هوانوردی بسته است. گاهی اوقات یک هلیکوپتر معمولی به اینجا می‌آید، اما همه وسایل نقلیه دیگر در منطقه 500 متری اطراف جزیره به شدت ممنوع هستند. این قانون دربارهٔ هواپیماهای بدون سرنشین نیز صدق می‌کند.

با وجود این، تقریباً هر “شهاب” گردشگرانی را می‌آورد که پهپادهای خود را حمل می‌کنند و سعی می‌کنند آن‌ها را برای عکاسی از مناظر محلی پرتاب کنند. امنیت و گارد ملی برای دستگیری چنین متخلفین به خوبی آموزش دیده اند. اساساً هیچ جریمه‌ای صادر نمی شود و فقط به هشدارها و درخواست‌های مؤدبانه مبنی بر عدم پرواز در بالای جزیره محدود می‌شود. چنین محدودیت‌هایی با اقدامات آتش نشانی و نگرانی برای ایمنی ساختمان‌های موزه توضیح داده می‌شود: در گذشته، حوادث مربوط به هواپیماهای بدون سرنشین در اینجا رخ می‌داد.

من خوشحالم که توجه داشته باشم که مدیریت موزه به عکاسان و اپراتورهای حرفه‌ای بسیار وفادار است. من موفق شدم در مدت زمان کوتاهی تمام مجوزهای مورد نیاز را دریافت کنم، بنابراین روال کار به زودی شروع شد.

تابستان یک دوره سخت برای عکاسان منظره است: شب‌های کوتاه، طلوع زودهنگام خورشید و محرومیت مداوم از خواب. و تابستان شمالی نوع دیگری از جهنم عکاسان است! جلسه غروب خورشید حدود ساعت 10 شب به پایان می‌رسد، درحالی‌که ساعت 2 بامداد از قبل زمان طلوع خورشید است. در این مرحله، به لذت داشتن قایق شخصی خود پی می‌برید! نیازی نیست به کسی وابسته باشید و با داشتن این برنامه خواب دیوانه وار می‌توانم تمام هفته را بدون استراحت از جزیره دیدن کنم. این همان مدتی بود که شکار نور مناسب در بالای کلیسای تغییر شکل به طول انجامید.

در مورد کلیسای تغییر شکل کلمات زیادی گفته می‌شود. اما نظر من این است که شما باید آن را به چشم خود ببینید. هیچ توصیفی کافی نیست که حتی بخش کوچکی از هیجان را به شما بدهد که می‌توانید‌ درکنار آن ایستاده باشید.

و اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید که به داخل دعوت شوید و ساختار درونی این کلیسا را ​​ببینید… به عنوان یک مهندس، وقتی آن را از درون دیدم، لذتی وصف ناپذیر را احساس کردم. نمی توانستم تصور کنم که مردم در آن زمان قادر به ایجاد چنین سازه‌های باورنکردنی باشند!

در نتیجه این سفر «انفرادی» در اطراف کیژی، با مدیریت موزه موافقت کردیم که فیلمبرداری با آغاز پاییز طلایی ادامه یابد. و بعداً، یک صبح آفتابی سپتامبر، با همکارانم در ایستگاه راه آهن در پتروزاوودسک ملاقات کردم. این بار تیم هوایی با حضور هر دو کارگردان ما، سرگئی سمنوف و سرگئی رومیانتسف، تقویت شد. اپراتور شناخته شده هوایی روسی آنتون یلچانینوف و عکاس اولگا شوتووا نیز به این تیم پیوستند.

شاید فصل پاییز طلایی بهترین زمان برای بازدید از کیژی باشد! ما دو چندان خوش شانس بودیم: مردم محلی گفتند سال‌ها بود که شاهد چنین هوای آفتابی پایدار در ماه سپتامبر نبوده اند. با یافتن این لطف از طبیعت، شروع به کار کردیم.

به همراه آنتون، فضای هوایی را اشغال کردیم، درحالی‌که قسمت دیگر تیم ما مشغول ثبت مناظر بود. گاهی اوقات مسیرهای ما با همدیگر تلاقی می‌کرد که منجر به سردرگمی خاصی می‌شد.

یک موقعیت زمانی رخ داد که ما پیچیدگی‌های درونی کلیسا را ​​بررسی می‌کردیم. دیمیتری، کارمند موزه که در حین کار ما را همراهی می‌کرد، پنجره کوچکی را به ما نشان داد که به عنوان سوراخ فنی در گنبد بالایی استفاده می‌شد. منظره این پنجره خیره کننده بود! البته همه ما دوست داشتیم بیرون را ببینیم. ما می‌توانستیم این کار را انجام دهیم، به دلیل اندازه چاه. در همان زمان، آنتون با استفاده از یک پهپاد از نزدیک کلیسای جامع را فیلمبرداری می‌کرد. چه اتفاق باورنکردنی‌ای افتاد: وقتی پهپاد نزدیک گنبد درحال پرواز بود، سرگئی سمنوف تا نیمه از پنجره خم شد! به محض دیدن پهپاد از احوالپرسی به اپراتور ما ابایی نکرد. این صحنه شبیه جک در جعبه به‌نظر می‌رسید، یک عمل خنده دار. بعد از ظهر،

باید از کارمندان موزه که صحنه‌های فعالیت‌های خانگی و کارهای روزمره روستای سنتی کارلیان را مخصوص فیلم ما تهیه کردند تشکر ویژه کرد. همچنین لازم به ذکر است که میهمان نوازی واقعی کارلیا را فقط می‌توان با آنچه در قفقاز شمالی دیدم مقایسه کرد. برای من سورپرایز خوشایندی بود. فقط آرزو می‌کنم که افراد بیشتری در فیلمبرداری ما شرکت کنند: متأسفانه محدودیت‌های همه گیر در اینجا وجود داشت.

یک هفته در این موزه به سرعت گذشت. یک تابستان کوتاه هندی به پایان رسید، وقت آن بود که قطار جاده ام را با وسایل بسته بندی کنم و راه بازگشت به خانه را شروع کنم. اما یک فکر روشن در ذهن باقی مانده است: قطعا سال آینده یا حتی در زمستان به کیژی باز خواهیم گشت. زیرا آنچه در اینجا می‌توانید ببینید شاهکاری اصیل از صنایع چوبی باستانی و شکوه معماری شمال روسیه است. تاریخ ماست!

متن از  استانیسلاو سدوف

در قسمت شمالی دریاچه اونگا، جزیره‌ای وجود دارد که در سراسر جهان شناخته شده است: این جزیره کیژی نام دارد. یک ذخیره گاه طبیعی برای حفاظت از گونه‌های جانوری و گیاهی کمیاب در اینجا ایجاد شد. اما قطعاً، نقطه عطف اصلی جزیره، مجموعه معماری آن، موزه تاریخ، معماری و قوم نگاری دولتی کیژی در فضای باز است.

اولین ساکنان این مکان، اسلاوها، کارلی‌ها و وپسیان ها، در قرن دهم شروع به اقامت در جزیره کردند. ریشه شناسی کلمه کیژی نامشخص است. طبق یک نسخه، از کلمه Vepsian “kidz” (“خزه درحال رشد در پایین”) گرفته شده است. همچنین ممکن است از کلمه‌ی وپسی دیگر «کیسی» به معنای «محل بازی، جشن» آمده باشد.

در قرن پانزدهم، این سرزمین‌ها بخشی از شاهزاده بزرگ مسکو شد و برای اولین‌بار در اسناد به عنوان پوگوست کیژی (محصور روستاها) ذکر شد. ذخایر مس و سنگ آهن در این منطقه یافت شد که شروعی برای رشد صنعتی بود.

قرن‌ها بعد، اکثر سکونتگاه‌ها رو به زوال رفتند و فصل جدیدی در تاریخ کیژی در سال 1966 آغاز شد، زمانی‌که تصمیم به بازسازی دو کلیسای چوبی و یک ناقوس گرفته شد. سپس آثار معماری چوبی از دیگر روستاهای تاریخی Zaonezhie به اینجا منتقل شد و اکنون به یکی از بزرگترین موزه‌های روباز روسیه تبدیل شده است.

در سال 1990، کل مجموعه معماری کیژی پوگوست در فهرست میراث جهانی یونسکو قرارگرفت. این یک نمونه خیره کننده از هنر معماری قدیمی روسیه و تسلط نهایی در صنعت است.

قابل توجه‌ترین ساخت و ساز کلیسای تغییر شکل است که در سال 1714 در محل کلیسای قدیمی که توسط صاعقه سوخته بود ساخته شد. ارتفاع کلیسا 37 متر است. کل قاب چوبی بدون استفاده از یک میخ تولید شده است: چندین مورد فقط برای تثبیت جزئیات خاصی روی گنبدها مورد استفاده قرارگرفتند. این کلیسا 22 مورد از آن‌ها را در طبقات مرتب می‌کند: جلوه ریتمیک شگفت انگیزی ایجاد می‌کند.

یکی دیگر از بناهای تاریخی بزرگ کیژی، کلیسای شفاعت باکره است که در سال 1694 ساخته شد و 70 سال بعد بازسازی شد. به عنوان یک مستطیل کشیده، 32 متر طول و 8 متر عرض و 26 متر ارتفاع دارد. 

برج ناقوس کیژی پوگوست در سال 1863 در محل برج قبلی نیز ساخته شد. چوب ماده خوبی است که معایب خاصی دارد: دشمنان اصلی آن زمان و آب و هوای شدید شمالی هستند. در طول قرن‌های گذشته، ناقوس بارها و بارها بازسازی شد، آخرین بار در سال 1991.

یکی دیگر از ویژگی‌های جالب Kizhi حصار آن است: این یک سازه چوبی با سقف شیروانی است که بر روی یک زیرزمین تخته سنگی بلند قرارگرفته و حدود 300 متر کشیده شده است. ورودی اصلی با دروازه دو لنگه رو به شرق نزدیک کلیسای شفاعت است.

از دیگر آثار باشکوه معماری باستانی روسیه در جزیره کیژی، یک آسیاب بادی هشت بال وجود دارد که توسط دهقانی N.Bikanin در سال 1928 طراحی شده است. این آسیاب بادی از روستای Volkostrov به اینجا آورده شده است. در مورد کلیسای رستاخیز لازاروس، این کلیسا کوچکتر است و به اندازه ساختمانهای همسایه تصفیه شده نیست، اما یکی از قدیمی‌ترین کلیساهای چوبی روسیه است: این کلیسا در نیمه دوم قرن چهاردهم توسط بنیانگذار مورومسکی ساخته شد. صومعه.

این جزیره دارای حدود 70 بنای تاریخی مانند برج‌های ناقوس، خانه‌های دهقانی، ساختمان‌های مزرعه‌ای است که تاریخ روسیه را بازگو می‌کند. سفر مجازی ایجاد شده توسط هوایی به شما اجازه می‌دهد تا فضای منحصربفرد این مکان را احساس کنید، خلاقیت‌های ماهرانه استادان باستانی را تحسین کنید و از مناظر هماهنگ شمال روسیه لذت ببرید.

ما از کارکنان موزه کیژی و شخصاً مدیر EV Bogdanova و همچنین Dmitry Dyugay برای کمک در سازماندهی فیلمبرداری تشکر می‌کنیم.

عکس های  استانیسلاو سدوف ,  سرگئی رومیانتسف , سرگئی سمنوف . ویدیو توسط  آنتون الچانینوف