یک هزاره و نیم از تاریخ ونیز رویدادهای هیجان انگیز زیادی داشت: جنگ‌ها و جنگ‌های صلیبی بی‌شمار، تجارت و بانکداری پررونق. به طور کلی ونیز همیشه شهری مستقل، ثروتمند و موفق بوده است.

ونیز واقع در مرکز اروپا، یعنی در میانه رویدادهای اصلی اروپا، چندین دوره شکوفایی و سقوط را پشت سر گذاشت. امروزه یکی از مشهورترین شهرهای جهان است: 15 میلیون گردشگر که سالانه از ونیز بازدید می‌کنند، دلیل محکمی بر این واقعیت است.

ونیز را “شهر روی آب” می‌نامند. لازم به ذکر است که چندین شهر دیگر در اروپا وجود دارند که کانال‌های زیادی دارند. برای مثال، شهر بلژیکی گنت بر فراز 26 جزیره کوچک تولید شده است که توسط 207 پل به هم متصل شده اند. پایتخت هلند نیز در بالای 26 جزیره کوچک تولید شده است. اما آن‌ها هرگز نتوانستند با ونیز و 118 جزیره، 150 کانال و 400 پل آن رقابت کنند.

همانطور که می‌توان تصور کرد، حمل و نقل ونیز بسیار عجیب است. هیچ جاده، ماشین، تاکسی، اتوبوس، تراموا و دوچرخه وجود ندارد. شما یا پیاده راه می‌روید یا از وسایل حمل و نقل آبی استفاده می‌کنید: قایق، قایق موتوری یا گوندولا. گردشگران از دومی به عنوان یک ماجراجویی عاشقانه به‌جای وسیله حمل و نقل استفاده می‌کنند که برای نیم ساعت سواری 100 یورو هزینه دارد.

تمام جزئیات یک گوندولا کاملاً طراحی شده است و نوعی معنای نمادین دارد. اندازه و شکل آن در طول قرن‌ها تغییر نکرده است و توسط قانون محافظت می‌شود: طول 11 متر، عرض 140 سانتی متر. دارای ته صاف و شکل نامتقارن است که سمت چپ آن 24 سانتی متر از سمت راست بلندتر است. یک خط مستقیم تله کابین را از طول به دو نیم تقسیم می‌کند و یک تله کابین برای کار با آن باید در یک طرف قایق بماند. با بار کامل (1200 کیلوگرم) تله کابین می‌تواند با سرعت سه گره که حدود 4 کیلومتر در ساعت است حرکت کند.

در پایان قرن پانزدهم ونیز 15 تا 29 هزار گوندولیگر داشت. آنها به‌همراه خانواده‌هایشان یک چهارم جمعیت شهر را تشکیل می‌دادند. در دوران مدرن تنها 425 گوندولیگر در ونیز وجود دارد. این رقم همیشه ثابت می‌ماند صرف نظر از اینکه چند گاندولی بازنشسته یا چند نفر جدید به صفوف می‌پیوندند.

البته‌ درکنار گوندولی‌ها و ساختمان‌های روی آب در ونیز چیزهای بیشتری وجود دارد. مطمئناً مایل به دیدن مکان‌های دیدنی ونیز هستید، مانند کلیسای جامع سنت مارک، میدان سنت مارک، کاخ دوج، پل آه‌ها، کانال بزرگ و غیره.

Alexander Herzen gave a remarkably accurate description of Venice: «Venice is the most wonderful nonsense in the world. It is crazy enough to build a city where no city could ever be built; but to build one of the most elegant and distinguished cities in the world could only do crazy genius.”

It was however a real challenge to build such a beautiful city. An uninhabitable area — not even of land, but of water! — has been turned into a miracle. For many centuries construction workers tediously re-routed rivers away from the site, fortified the coast, and drove millions of waterproof larch piles into the ground.

با این وجود، با گذشت قرن ها، مشخص شد که آن‌ها نمی توانند به طور کامل طبیعت را شکست دهند. آدریاتیک به آرامی اما مطمئناً قلمرو خود را ادعا می‌کند: تنها در قرن بیستم ونیز 23 سانتی متر “غرق” شده است. پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2028 این شهر به طور کامل زیر آب خواهد رفت.

این بدان معنی است که ما زمان بسیار کمی برای تحسین و به یاد آوردن یک زیبایی دست نیافتنی از مکان دیدنی معروف ایتالیا داریم…

عکاسی توسط  استانیسلاو سدوف  و  دیمیتری مویزینکو