ساخالین بزرگترین جزیره فدراسیون روسیه است که 948 کیلومتر طول و 26 تا 160 کیلومتر عرض دارد. در شرقی‌ترین مرزهای کشور قرار دارد: تنگه La Pérouse این سرزمین را از جزیره ژاپنی هوکایدو جدا می‌کند. در لبه جنوبی ساخالین، بنای یادبود برجسته‌ای وجود دارد: فانوس دریایی آنیوا. این سازه ناوبری در سال 1939 بر روی یک صخره کوچک به نام Sivuchya در نزدیکی کیپ آنیوا ساخته شد. 

بخش جنوبی ساخالین در آن زمان تحت فرمانروایی ژاپن بود. جریان‌های شدید، مه‌های مکرر و سنگ‌های فرو رفته این منطقه را برای پیمایش بسیار چالش برانگیز کرده است. قبل از تصمیم مقامات استان Karafuto برای ساختن یک فانوس دریایی در این آب ها، کشتی‌های غرق شده زیادی در این آب‌ها وجود داشت.

این پروژه توسط یک مهندس Miura Shinobu طراحی شده است. فانوس دریایی آنیوا به پیچیده‌ترین ساختمان فنی ساخالین و یکی از جذاب‌ترین فانوس‌های دریایی آن زمان تبدیل شد. تمام مصالح ساختمانی باید با آب، اغلب متلاطم، تحویل داده می‌شد. هیچ اسکله، انبار یا امکاناتی برای اسکان کارگران وجود نداشت، بنابراین تمام مواد اولیه بلافاصله برای ساخت فانوس استفاده شد. هنگامی که کار به پایان رسید، یک نسخه کوچک از این فانوس دریایی به امپراتور ژاپن ارائه شد که نماد پیروزی بر نیروهای طبیعی بود.

این برج به شکل گرد به یک بال کوچک افست مجهز شده است. این فانوس دریایی با توجه به اندازه‌های اصلی لنز به مرتبه سوم نسبت داده شد: لنز آن دارای فاصله کانونی 500 میلی متر با قطر 1000 میلی متر، پوشش برد – 28.16 کیلومتر بود.

زیرزمین فانوس دریایی مجهز به موتورهای دیزلی و باتری بود. بالای آن‌ها آشپزخانه، انبار غذا، اتاق رادیو، اتاق تجهیزات و اتاق دیده بان قرار داشت. محل زندگی که حداکثر 12 نفر را در خود جای می‌داد در طبقات سوم، چهارم و پنجم قرار داشت. طبقه ششم جایی است که انبار در آن قرار داشت. مکانیسم‌های آژیر پنوماتیک و ذخیره سوخت یک طبقه بالاتر قرار داشت. سرانجام، طبقه نهم بالای مکانیسم چرخش عدسی فانوس دریایی را در خود جای داده بود.

نور آنیوا در ارتفاع 40 متری از سطح دریا بالا رفت. فانوس داخل یک کاسه با 300 کیلوگرم جیوه می‌چرخید که به عنوان یک یاتاقان عمل می‌کرد. چرخش با وزن معلق 270 کیلوگرمی رانده شد! نگهبان فانوس دریایی مجبور بود هر سه ساعت یکبار این سیستم را به عقب برگرداند.

در دهه 1990، تصمیم گرفته شد که فانوس دریایی آنیوا، بدون کمک انسانی، با تجهیز مجدد برای کار از یک منبع انرژی هسته‌ای، مستقل شود. این تأسیسات تا سال 2006 به همین ترتیب کار می‌کرد.

در این زمان، سیستم هسته‌ای منابع خود را تمام کرده بود و پس از آن، تجدید نشد. تمام تجهیزات ارزشمند تخلیه شد، فانوس دریایی از آن زمان رها شده است. بادها و آب‌ها و خرابکاران کم‌کم این بنا را نابود می‌کنند.

در سال 2015، انجمن جغرافیایی روسیه قصد داشت عملیات مرمت این بنای تاریخی را آغاز کند، اما به نوعی این اتفاق نیفتاد. با این حال، فانوس دریایی جان تازه‌ای یافته است و اکنون به یک مقصد گردشگری محبوب تبدیل شده است.

این واقعیت که این فانوس دریایی یکی از غیرقابل دسترس‌ترین فانوس‌های دریایی در جهان است، مردم را تهدید نمی‌کند. ابتدا Yuzhno-Sakhalinsk را به سمت روستای Novikovo ترک می‌کنید و سپس باید با قایق موتوری از میان آب‌های متلاطم دریا به فانوس دریایی بروید.

خوشبختانه، پانورامای ایجاد شده توسط هوایی این سفر را برای شما آسان‌تر می‌کند! و چون فانوس دریایی سال به سال درحال فرسوده شدن است، نباید فرصت آشنایی با این اثر برجسته فنی و تاریخی را از دست داد.

تیم هوایی مایل است از رومانوف اولگ گنادویچ، مدیر مرکز اطلاعات توریستی GoSakhalin و کارکنان شرکت‌های Aniva Tour و Adrenalin Tour برای کمک در روند فیلمبرداری تشکر کند.