وقتی دربارهٔ صخره‌های مرجانی صحبت می‌کنیم، معمولاً یک “پادشاهی” زیر آب را با ماهی‌های رنگارنگ و ستاره‌های دریایی تصور می‌کنیم که در اطراف مرجان‌های شاخه‌ای درخشان می‌چرخند. اما صخره‌های مرجانی نیز در بالای سطح دریا وجود دارد. آنها به عنوان مرجان‌های مرجانی برآمده (یا برافراشته) شناخته می‌شوند: آن‌ها توسط نیروهای زمین ساختی از سطح دریا بلند شدند، سپس باد خاک‌هایی را آورد که گونه‌های گیاهی و جانوری را قادر به توسعه در اینجا کرد.

بزرگترین سازند از این نوع به ارتفاع 8 متر می‌رسد: این جزیره مرجانی آلدابرا در اقیانوس هند است. این بخشی از جزایر بیرونی سیشل است که در جنوب غربی‌ترین نقطه مجمع الجزایر واقع شده است، اما هیچ شباهتی به جزایر دیگر سیشل ندارد. مساحت کلی آلدابرا 155 کیلومتر مربع (34 کیلومتر طول و 13 کیلومتر عرض) است و طبق این ارقام، بعد از جزیره کریسمس در جمهوری کیریباتی، دومین جزیره مرجانی مرجانی جهان است.

جزیره مرجانی شامل 4 جزیره بزرگ و حدود 40 جزیره کوچکتر است که در داخل تالاب به مساحت 224 کیلومتر مربع قرار دارند. هیچ سکونتگاهی در آلدابرا وجود ندارد، اما یک ایستگاه علمی با 12 زیست شناس در اینجا وجود دارد که گردشگران فقط با رزرو قبلی می‌توانند از این مکان دیدن کنند و تعداد آن‌ها به شدت محدود است.

در واقع، آلدابرا تنها مرجان مرجانی است که آسیب زیانبار انسانی را متحمل نشده است. این مکان کاملاً در اختیار طبیعت است. تعداد کلی گونه‌های گیاهی و جانوری در آلدابرا 307 گونه است. این گونه تنوع، عنوان “یکی از جواهرات تاج اقیانوس هند” را به جزیره مرجانی داده است. اما یک‌بار خطر از دست دادن تمام این گنج وجود داشت: در دهه 60، انگلیسی‌ها قصد داشتند یک پایگاه نظامی در این مکان بسازند. خوشبختانه این پروژه محقق نشد، اما حتی حضور کوتاه مدت مردم آسیب‌های خاصی را به‌همراه داشته است: تعدادی از گونه‌های مهاجم (مانند گربه و موش) همراه با ورود مردم به اینجا آورده شدند تا آسیب پذیرترین گیاهان و حیوانات نمی توانستند از “نبردهای چمن” جان سالم به در ببرند.

در سال 1982، جزیره مرجانی آلدابرا در فهرست میراث جهانی یونسکو قرارگرفت، بنابراین درحال حاضر اقدامات حفاظتی کاملاً و به شدت رعایت می‌شود. این جزیره دارای گونه‌های بومی ارکیده، سوسن، کمیاب‌ترین درختان حرا است که فقط در این منطقه رایج است و در هیچ جای دیگر این سیاره وجود ندارد. علاوه بر این، مخلوط بسیار غیرمعمولی از علف‌ها و گیاهان به نام «چمن لاک‌پشت» در اینجا یافت می‌شود و امکان وجود بزرگترین جمعیت لاک‌پشت‌های غول‌پیکر را فراهم می‌کند که حدود 150000 حیوان دارند. غیبت مردم همچنین شرایطی را برای زندگی خوب خرچنگ ها، کوسه‌های صخره‌ای سیاه، ماهی‌های نادر، پرندگان، مارمولک ها، نهنگ ها، لاک پشت‌ها و سایر نمایندگان جانوران محلی ایجاد کرده است.

تور مجازی اختصاص داده شده به جزایر سیشل خارجی توسط یکی از دوستان هوایی آدام پلزر ایجاد شده است. علاوه بر جزیره مرجانی آلدابرا، چشم‌اندازهای کازمولدو را نیز شامل می‌شود. این جزیره مرجانی با وسعت تنها 5.2 کیلومتر مربع، خانه بزرگ‌ترین مستعمره از هر سه گونه سگ‌های معمولی در سیشل است. از آنجایی که Cosmoledo در نزدیکی ماداگاسکار قرار دارد، همچنین به خانه‌ای برای گونه‌های بومی ماداگاسکار، مانند کبوترهای لاک پشت و چشم سفید مالاگاسی و پرندگان آفتابی Souimanga تبدیل شده است. جزیره مرجانی همچنین مکانی برای لانه سازی درناهای دوده ای، ماسه زارها، کلاغ‌های پایی و دیگر پرندگان استوایی است.

در 630 کیلومتری شمال شرقی کازمولدو، گروه جزیره آلفونس وجود دارد. تنها 3 جزیره پشت این نام باشکوه پنهان شده اند، اما همه آن‌ها خانه تعداد زیادی از پرندگان و خرچنگ‌های منحصربفرد هستند. بزرگترین جزیره گروه آلفونس به همین نام است و 300 نفر در آن زندگی می‌کنند که اکثر آن‌ها در یک مرکز حفاظتی متعلق به جزیره مرجانی همسایه کار می‌کنند که شامل جزیره سنت فرانسوا و جزیره بیژوتیه است.

کمی به سمت شمال، جزیره Desroches وجود دارد. حتی با داشتن طول تنها 5.5 کیلومتر، هنوز هم بزرگترین جزیره جزایر امیرانته است. دسروش پوشیده از نخل نارگیل است و سواحل آن محل تخم گذاری دو گونه لاک پشت است.

یکی دیگر از جزیره‌های مرجانی که بخشی از جزایر سیشل خارجی است، فارکهار با تپه‌های شنی مرتفع است که تا ارتفاع 10 متر بالا می‌روند. در این منطقه لاک پشت‌ها و مارمولک‌ها زندگی می‌کنند، درحالی‌که بزرگترین کلنی‌های پرندگان توسط درناها و سایر پرندگان ایجاد شده است. ویدئوی جالبی توسط خبرنگاران بی‌بی سی در این مکان فیلمبرداری شده است.

به این مکان‌های شگفت انگیز نگاهی بیندازید: دورافتاده و باشکوه!

عکس‌ها از  Ádám Plézer