چرخه خاور دور ما با داستانی دربارهٔ کوناشیر، جنوبی‌ترین جزیره در زنجیره بزرگ کوریل ادامه می‌یابد. در زبان آینو، این نام به معنای “سیاه” است: این مشخصات رنگ به جنگل‌های مخروطی تاریک و ظاهر تیره آتشفشان‌ها اشاره دارد.

مردم افسانه‌ای و جذاب آینو قدیمی‌ترین مردم منطقه هستند که زمانی در پایین دست آمور، مناطق کامچاتکا، ساخالین و کوریل‌ها زندگی می‌کردند. شواهد حضور آن‌ها در جزیره کوناشیر مربوط به دوران نوسنگی است: سرامیک‌هایی که حداقل 5000 سال قدمت دارند در اینجا یافت شدند. اهمیت آینوها در خود نامگذاری آن‌ها منعکس شده است. این کلمه به معنای “شخص واقعی” است. اگرچه اکنون تعداد آن‌ها کم است و فقط در ژاپن زندگی می‌کنند.

کوناشیر از جزیره ایتوروپ جدا شده است (جزیره‌ای که در تور قبلی هوایی توضیح داده شد) توسط تنگه کاترین. این جزیره از شمال شرقی تا جنوب غربی به طول 123 کیلومتر امتداد دارد. طول خط ساحلی آن بیش از 340 کیلومتر است. مناظر اینجا حتی فوق‌العاده‌تر است و آن‌ها را بهتر از آب تحسین می‌کنید: چشم با صخره‌های شکسته و انباشته شگفت‌انگیز برخورد می‌کند که امواج خشن روی آن‌ها فرو می‌ریزد. یکی از قابل توجه‌ترین نقاط دیدنی طبیعی کیپ استولبچاتی (“Cape Columnar”) در ساحل غربی است. برای قرن‌ها، آتشفشان مندلیف روی ایجاد آن کار کرده بود: گدازه‌های بازالت در لایه‌هایی روی هم قرارگرفته بودند و به شکل ستون‌هایی با پنج یا شش وجه جامد می‌شدند. در عین حال، فرسایش ناشی از دریا ادامه دارد و این دو عنصر دماغه را به صخره‌های بی‌نظیری تبدیل کرده‌اند که به سمت تنگه کوناشیر بیرون زده‌اند.

کل این منطقه اغلب با گذرگاه غول‌پیکر ایرلندی مقایسه می‌شود، اما این واقعیت تمام زیبایی و قدرت این منطقه را توصیف نمی‌کند: چشم‌انداز کوناشیر تأثیر قوی‌تری بر جای می‌گذارد و باعث می‌شود احساس کنید در سیاره دیگری هستید.

چهار آتشفشان فعال در کوناشیر وجود دارد. بلندترین آن تیاتیا یا «پدر-کوه» است: 1819 متر. پس از آن رورویی (1485 متر)، مندلیف (886 متر) و گولوونین (541 متر) قرار دارند. به لطف فعالیت مداوم آنها، فومارول‌ها و میدان‌های حرارتی در اطراف پخش می‌شوند و آبفشان‌ها از زمین فوران می‌کنند. می توانید در چشمه‌های گرم نزدیک آتشفشان‌ها شنا کنید! و در سمت اقیانوس آرام کوناشیر، در دهانه آتشفشانی آتشفشان گولوونین، صخره گولوونینسکی وجود دارد: دیواری باورنکردنی با آبشارهای پانزده متری که مستقیماً به داخل اقیانوس می‌چرخد.

واقعیت این است که با وجود ابری متراکم، می‌توانید در اینجا دچار آفتاب سوختگی شوید. این جزیره در همان عرض جغرافیایی با استراحتگاه‌های ساحل دریای سیاه واقع شده است. به لطف آن، شگفت انگیزترین گیاهان در اینجا یافت می‌شوند. توجه نکردن به آن‌ها دشوار است زیرا گاهی اوقات باید از میان بوته‌های بامبو عبور کنید، جنگلی واقعی که توسط کوریل ساسا تشکیل شده است! در پاییز، مزارع توت‌های قرمز با جرقه‌های درخشان پراکنده می‌شوند: توت‌هایی که هم از نظر ظاهر و هم از نظر خواص درمانی شبیه به زغال اخته هستند. و یکی دیگر از گونه‌های محلی منحصربفرد سیب کوریل است: یکی از بستگان گل رز با میوه‌های واقعاً غول پیکر و آبدار.

اگر روزی به این سرزمین‌ها سفر کردید، مطمئن شوید که راهنمایان محلی به شما کمک می‌کنند: آن‌ها نه تنها تمام تجهیزات توریستی، قایق و سایر وسایل حمل‌ونقل لازم را دارند، بلکه به شما نشان می‌دهند که کجا می‌توانید ماهی‌های خوشمزه کوریل صید کنید و به شما کمک می‌کنند از ملاقات خودداری کنید. خرس‌های محلی متعدد! در مورد ما، شرکت تور آدرنالین و عکاس فوق‌العاده ویکتوریا روگوتنوا کمک‌های ارزشمندی ارائه کردند. به این ترتیب این تور کاملا ایمن هوایی ایجاد شد. امیدواریم خوشتان بیاید!

عکس های  سرگئی سمنوف