شهر سائوپائولو نه تنها بزرگترین شهر برزیل، بلکه در کل نیمکره غربی است. سایر شهرهای معروف این قاره مانند مکزیکو سیتی و نیویورک به ترتیب در جایگاه‌های دوم و سوم قرار دارند. سائوپائولو هفتمین شهر بزرگ جهان است.

تقریباً 12 میلیون نفر در اینجا زندگی می‌کنند. و این افراد 6 میلیون خودرو دارند. چنین تجمعی از مردم و ماشین‌آلات باعث آلودگی شدید هوا می‌شود: مه دود در خیابان‌های سائوپائولو یک چیز رایج است. اما این نمی تواند مانع از ساخت پانورامای این شهر فوق‌العاده شود.

سکونتگاه سائوپائولو توسط گروه مبلغان یسوعی در سال 1554 پیدا شد. در واقع، این اولین مأموریت یسوعیان در سرزمین‌های برزیل بود. بنابراین از آن زمان این شهر رشد، توسعه و تغییر کرده است. در مقایسه با ریودوژانیرو، سائوپائولو شانسی برای داشتن سواحل بسیار طولانی و طبیعت باشکوه ندارد. اما این شهر فضای بسیار منحصر به فردی دارد. به دلیل رنگ محلی، محله‌های شهری، ترکیبی از سبک‌ها و فرهنگ‌ها جالب است.

اینجا می‌توان خیابان‌های در هم تنیده‌ای را پیدا کرد، جایی که ماشین‌ها به سختی فضای کافی برای تردد در آن‌ها دارند، محله‌های تجاری قابل احترامی که از شیشه و بتون ساخته شده‌اند، مناطق زاغه‌ای به نام «فاولا»، مجتمع‌های صنعتی فوق‌مدرن که نیمی از پتانسیل صنعتی کشور را تشکیل می‌دهند. همچنین مناظر چشمگیر زیادی در سائوپائولو وجود دارد.

به عنوان مثال، یکی از آن‌ها پل Octavio Frias de Oliveira است که در سال 2008 افتتاح شد و به عنوان یک شگفتی مهندسی شناخته می‌شود. این پل 138 متر ارتفاع دارد، دو برج منحنی تکیه گاه X شکل را تشکیل می‌دهند، بنابراین تنها پل دارای این نوع تکیه گاه در جهان است. پل Octavio Frias de Oliveira با 290 متر طول، می‌توان طولانی‌ترین پل معلق منحنی جهان نامید. در سال 2008 برج‌ها و کابل‌ها به ال‌ای‌دی مجهز شدند که بسته به فصل و رویدادهای شهر، جلوه‌های متفاوتی ایجاد می‌کنند.

پارک Ibirapuera – مکان قابل توجه دیگری – برای 400 سالگی شهر افتتاح شد: مشهورترین طراحان و معماران برای ایجاد ساختمان‌ها و چشم انداز پارک تلاش کرده بودند. پارک Ibirapuera تقریباً 1.6 کیلومتر مربع مساحت دارد: در اینجا می‌توان دریاچه‌هایی با پل‌های رمانتیک، مسیرهای پرپیچ‌وخم با نیمکت‌ها، فواره‌های باشکوه، مکان‌های پیک نیک و همچنین موزه‌ها و آثار هنری شیک را پیدا کرد.

در دره رودخانه Anhangabaú می‌توان ساختمان Mirante do Vale را پیدا کرد که یک آسمان خراش اداری 170 متری است که در سال 1960 تولید شده است. این بلندترین ساختمان در سائوپائولو است. و اینجا خیابان پائولیستا، مهم‌ترین خیابان سائوپائولو است: این یک مرکز تجاری است که دفتر مرکزی آن تعداد زیادی بانک، دفاتر و همچنین محل یک منطقه خرید وسیع است. این پروژه توسط یک مهندس Eugenio Joaquim de Lima ساخته شد که بر روی معروف‌ترین خیابان‌های اروپا مانند خیابان Kurfürstendamm در برلین یا خیابان Champs-Elysées در پاریس متمرکز بود. اما، در واقع، خیابان پائولیستا شبیه وال استریت در نیویورک است.

خیابان پائولیستا نقطه عطفی خوبی است، به منطقه مدرن پر از آسمان خراش‌ها و منطقه محله‌های قدیمی می‌پیوندد، جایی که هنوز می‌توان بناهای کلاسیک را پیدا کرد. یکی از آن‌ها کلیسای جامع سائوپائولو است. این معبد جامد یکی از بزرگترین کلیساهای نئوگوتیک در جهان است. و همچنین پارک Ibirapuera، کلیسای جامع برای 400 سالگرد سائوپائولو افتتاح شد. طول کلیسا 111 متر و عرض آن 46 متر است. ظرفیت کلی آن 8000 نفر است. بیش از 800 تن سنگ مرمر برای تکمیل فضای داخلی استفاده شد. سرستون‌های داخلی با محصولات مجسمه سازی شده برزیلی مانند شاخه‌های قهوه، آناناس و حیوانات بومی تزئین شده است. کلیسای جامع همچنین به دلیل داشتن یکی از بزرگترین ارگان‌های آمریکای لاتین مشهور است: دارای پنج صفحه کلید، 329 ایستگاه، 120 رجیستر و 12000 لوله.

سائوپائولو یکی از چند فرهنگی‌ترین شهرهای جهان است: این شهر محل زندگی بیش از 100 گروه قومی است. هر جامعه عناصر مختلفی را در ظاهر و سنت‌های شهر آورده است. و شاید یکی از قابل توجه‌ترین مکان‌های این نوع منطقه لیبرداد باشد – بزرگترین جامعه ژاپنی خارج از ژاپن در جهان.

و یکی از ویژگی‌های عجیب‌تر سائوپائولو عدم وجود تبلیغات در فضای باز است. قانون مربوطه در سال 2006 تصویب شد، بنابراین از آن زمان به شدت رعایت شده است. هیچ صفحه نمایش سوسو زدن، بنرهای تجاری و تبلیغات رنگارنگ وجود ندارد. ما می‌توانیم با پیروی از ایده‌های طراحان و معماران از دیدنی‌های سائوپائولو لذت ببریم، به طوری که هیچ چیز نتواند توجه ما را منحرف کند. شما را به یک سفر مجازی دعوت می‌کنیم!

عکس های استاس سدوف و دیمیتری مویزینکو