همانطور که می‌دانید، تقریباً تمام پیروان هندوئیسم در هند زندگی می‌کنند و جای تعجب نیست که بزرگترین معبد هندوهای جهان در پایتخت هند واقع شده است.

با صحبت از مکان‌های دیدنی دهلی، به طور سنتی می‌توان به قلعه سرخ، قطب منار و دروازه هند در کینگزوی اشاره کرد. پس چگونه آکشاردام سوامینآرایان (به معنی سومین آرایی که در فرهنگ هندو “معبد خدا” تفسیر می‌شود)، معبدی باشکوه و زیبا، چندان معروف نیست؟ پاسخ ساده است: بسیار “جوان” است.

این در سال 2005 افتتاح شد. ساخت و ساز بیش از 5 سال طول کشید و 7 هزار صنعتگر و 3 هزار کارگر ساختمانی از سراسر هند شرکت داشتند. مجموع تلاش آن‌ها ساختمانی به ارتفاع 42 متر، عرض 94 متر و طول 106 متر را به وجود آورد. ساختار آکشاردهام شامل 234 ستون، 9 گنبد براق، 20 برج چهار طرفه و بیش از 20 هزار مجسمه است که موضوعاتی از اساطیر هند را به تصویر می‌کشد. بیش از 148 مجسمه از یک فیل به‌تنهایی وجود دارد!

تمام روکش‌ها با دست انجام شد. سطح بیرونی معبد با ماسه سنگ صورتی رنگ و سطح داخلی آن با سنگ مرمر سفید روبرو شده است. در هند رنگ صورتی نماد عشق به خدا و رنگ سفید نماد پاکی و آرامش مطلق است. 

این معبد به دلیل بزرگی آن در کتاب رکوردهای جهانی گینس ثبت شده است. مجموعه معبد 12 هکتار زمین را اشغال می‌کند و شامل خود معبد، چندین پارک، یک موزه، یک مرکز فرهنگی بزرگ است که در آن می‌توان با سنت‌ها و آداب و رسوم هندی آشنا شد، کانال‌های آبی که می‌توانید با قایق از آن‌ها عبور کنید و تعداد زیادی کافه و مغازه‌های سوغاتی 

هر شب یک نمایش لیزری با فواره‌های رقصنده در زمین‌های Swaminarayan Akshardham برگزار می‌شود. این فواره‌ها به شکل نیلوفر آبی در داخل یک حوض بزرگ کاسه‌ای شکل ساخته شده اند. قسمت داخلی حوضچه به عنوان پله و نیمکت برای هزاران بیننده عمل می‌کند.

ساخت این سایت زیبا با کمک‌های مالی و با روحیه داوطلبانه انجام شده است. برای پر کردن تمام دریاچه‌ها و کانال‌های مصنوعی اطراف معبد نیاز به منابع عظیم آب از 151 حوضچه در سراسر کشور بود. در کشوری که آب پاک به اندازه طلا گرانبهاست، این کمک سخاوتمندانه نیز بود.

بیایید لحظه‌ای به داستان Stas Sedov دربارهٔ عکاسی گوش دهیم.

در روزهای آخر سفرمان در سراسر هند، ما قصد داشتیم از چندین مناظر در پایتخت این کشور عکاسی کنیم: قلعه سرخ، قطب منار و موارد دیگر. ما قصد عکاسی از سوامینارایان آکشاردهام را نداشتیم. می‌دانستیم که حتی نمی‌توانیم یک تلفن همراه به داخل معبد بیاوریم، چه بسا دیگر تجهیزات سنگین عکاسی. با این حال، موفقیت ما در تاج محل ما را تشویق کرد تا برای سوامینارایان آکشاردهام مجوز عکس بگیریم. 

وقتی برای اولین‌بار وارد معبد شدیم فقط یک سند در دست داشتیم: مجوز عکاسی از دهلی و تاج محل. در آن زمان مطمئن نبودیم که چه چیزی را باید انتظار داشته باشیم، اما تصمیم گرفتیم به هر حال از موقعیت هایمان استفاده کنیم. حتی اگر با مجوز هم شکست می‌خوردیم، حداقل عجایب جدیدی از جهان را می‌دیدیم. 

نکته بعدی که می‌دانیم، داریم با مرد میانسال اداره محلی صحبت می‌کنیم. سخت است به یاد بیاوریم که دقیقاً دربارهٔ چه چیزی صحبت می‌کردیم، اما ما او را به پروژه خود علاقه مند کردیم. در حال حاضر جواب قطعی به ما نداد. اما او از ما خواست که به او فرصت دهیم تا ببیند آیا امکان گرفتن مجوز برای عکاسی هوایی وجود دارد یا خیر. در همین حال، او یک راهنما تعیین کرد تا به ما یک گشت نیم ساعته در اطراف موزه‌ها و محوطه معبد بدهد. 

راستش را بگویم، من از وجود سوامینارایان آکشاردهام اطلاعی نداشتم. برای من فقط یک معبد هندی دیگر بود. اما این قبل از ورود من به محل آن بود … 

معمولاً در پایان هر سفر، وقتی تقریباً هر روز شگفتی‌های طبیعت و شاهکارهای صنعتگران را می‌بینید، احساسات شما «شسته می‌شود». خیلی بعید است که چیزی بتواند شما را غافلگیر کند. اما این یک استثنا بود! اینکه بگویم تعجب کردم، چیزی نگفتم! من تحت تأثیر عظمت این ایده و اجرای باشکوه آن در سنگ قرارگرفتم. توصیف طیفی از احساساتی که هنگام قدم زدن در زمین‌های سوامینارایان آکشاردهام تجربه می‌کنید، دشوار است. شما هماهنگی، آرامش و قدرت روح خود را احساس می‌کنید. تنها باری که من چنین چیزی را تجربه کردم در بازدید از صومعه‌های متئورا در یونان بود. 

راهنمای ما به ما گفت که معبد هیچ عنصر آهنی در ساختار خود ندارد و هیچ سیمانی ندارد. بتن فقط در فونداسیون استفاده شد. بقیه از سنگ ساخته شده بود. سنگ مرمر و گرانیت برای ساخت و ساز از سراسر جهان تحویل داده شد. با استفاده از فناوری ویژه پردازش شد و سپس با همدیگر پیوند خورد. تمام ستون‌های معبد روی هم چیده شده‌اند و تمام عناصر سنگی پس از اتصال 90 درجه چرخیده اند. برای ایجاد مقاومت لرزه‌ای در مواقع زمین لرزه که گاهی در هند اتفاق می‌افتد، انجام شد. سطح دقت مورد نیاز برای پردازش سنگ برای مونتاژ این “پازل” بزرگ را تصور کنید. 

در کنار ساختار ساختمان ها، رو به روی دیوارها کاملاً چشمگیر است: مجسمه‌های سنگی دیوارهای اطراف را پوشانده اند! اندازه حکاکی‌ها بسیار متفاوت است: از اندازه واقعی تا اندازه کف دست، اما حتی کوچکترین مجسمه‌ها بالاترین سطح جزئیات را دارند.

زمان سفر ما گذشت. به سمت در خروجی می‌رفتم، اما مطمئن بودم که به اینجا بر می‌گردیم. 

عصر روز بعد با ما تماس گرفتند و مجوز عکاسی از سوامینارایان آکشاردهام را صادر کردند. اولین جلسه عکس ما صبح زود، درست قبل از باز شدن سایت برای گردشگران، برنامه ریزی شد. کبوترها که در آسمان صبح پرواز می‌کردند، به سرعت از هلیکوپتر RC ما به گله خود استقبال کردند. 

این راحت‌ترین جلسه عکاسی ما در هند بود: هم از نظر جو و هم از نظر روند کار. در واقع همه چیز بسیار روان پیش رفت. حراست معبد برای عکس‌برداری شبانه منطقه‌ای در مرکز کوچه برای ما ترتیب داد. روشنایی معبد 15 دقیقه زودتر از حد معمول روشن شد، مخصوصاً برای عکاسی ما. ما در این شرایط عالی نمی توانستیم کار بدی انجام دهیم. 

وقتی محل را ترک کردم متوجه شدم که مهم‌ترین عکاسی خود را در هند به تازگی به پایان رسانده ام. این تاج محل نبود که مرا در این کشور خارق العاده و شگفت انگیز جذب کرد، بلکه سوامینارایان آکشاردهام! من واقعاً امیدوارم روزی یک‌بار دیگر به این معبد بازگردم.

عکاسی توسط  استانیسلاو سدوف  و  دیمیتری مویزینکو