رادیونیکز درمانی

رادیونیکز درمانی نوعی روش پزشکی متکی به دو اصل زیر است: برخی مردم را که حساسیت کافی دارند می‌توان تعلیم داد که با استفاده از رادی استزیا درمانی همراه با ابزاری ساده بیماری‌ها را در گیاهان، حیوانات و انسان‌ها تشخیص دهند؛ دوم آنکه بیماری‌ها را می‌توان حتی بدون نیاز به حضور شخص بیمار از فاصله ای دور درمان کرد.

.

تاریخچه شکل گیری رادیونیکز درمانی

رادیونیکز درمانی بیش از هر چیز به روش انرژی درمانی (درمان روحی یا فکری یا ایمانی) شباهت دارد. به عبارت دیگر، تکه ای بافت سرطانی که در تماس با بدن شخص سالم قرار گرفته بود چنان اثری روی شبکه عصبی او گذاشته بود که باعث تغییر نوای کوبش انگشتی روی شکم او شده بود. بافت سرطانی که روی شکم شخص سالم گذاشته بود احتمالا نوعی پرتوی غیرعادی می‌افشاند و این پرتو به طریقی بر شخص سالم اثر می‌گذارد.

یکی از آزمایش‌های پژوهشگران چنین بود که تکه‌های بافت‌های بیماری‌های گوناگون را پشت یک پرده قرار می‌دادند و یک سر سیمی را روی هر یافت می‌گذاشتند. با کوبش انگشتی روی شکم آن شخص و توجه به این که صدای بم از کدام نقطه شکم مورد آزمایش می‌آید می‌توانستند به درستی بگویند که سیم به نمونه کدام بیماری وصل شده است.

.

رادیونیکز درمانی چگونه عمل می‌کند؟

میدان انرژیایی اطراف بدن انسان نه تنها هنگام ظهور علایم بیماری بلکه چندی پیش از آن تغییر می‌کند رادیونیکز درمانی به عنوان ابزار تشخیص بیماری‌ها پیش از ظهور علایم کلینیکی آنها را تشخیص داده و از طریق تغییر میزان مقاومت متغیر موجود در دستگاه نوع بیماری را معلوم می‌کند.

.

روش اجرا رادیونیکز درمانی

رادیو نیکز درمانی به واقع شاخه ای از رادی استزیا درمانی است. قرار دادن نمونه بافت در مجاورت دستگاه رادیونیکز و ثبت تغییرات مقاومت و تجویز دارو به شکلی مشابه انجام میشود. روش رادیونیکز درمانی با امواج رادویی کار نمی کند بلکه رابطه انرژیایی بین فکر و ماده عمل می‌کند. بررسی رادیونیکز مانند تشخيص معمول پزشکان نیست زیرا پزشکان در جستجوی علایم چشم گیر یک بیماری خاص هستند ولی درمان گر رادیونیکز می‌کوشد علت زیربنایی بیماری را پیدا کند.
رادیونیکز درمانی رابطه بين فكر و اشکال هندسی ترسیم شده از آن را بیان می‌کند. با دست کاری کلیدها و میزان عقربه برای یک بیماری خاص یا داروی خاص، طرحی از یک فرآیند فکری ثبت می‌شود و این طرح فکری است که در درمان بیماری استفاده می‌شود. درمانگران این روش موفق شدند با انتقال بی‌واسطه طرح‌های انرژیایی فکر خود، بیمارانی را در فواصل دور درمان کنند.