سیل در جمهوری چک در 4 و 5 ژوئن به اوج خود رسید. دیروز، چهارم ژوئن، تمامی راه‌های منتهی به پراگ، پایتخت جمهوری چک همچنان مسدود بود. مشابه فاجعه سال 2002 در جمهوری چک، رودخانه‌ای که تاج‌دار می‌شود می‌تواند جاده‌ها را سیل کند و درهم شکسته، ویران کند و چیزی جز بلوک‌های خالی خیابان باقی نماند. ساکنان پراگ هر چیزی را که می‌توانستند از “بیگ آب” نجات دادند. ساختمان کتابخانه ملی با صدها کیسه پر از شن محافظت شد. استفاده از این نوع سیل بند برای نجات اشیاء قیمتی قبلاً کارآمد بوده است. نخست وزیر چک پتر نکاس گفت که ممکن است مجبور شوند دریچه‌های سیلابی را که آب را در ورودی پایتخت نگه می‌دارد باز کنند. این باعث می‌شود سطح آب در خیابان‌ها بالا برود، اما در غیر این صورت ممکن است سیلاب‌ها بترکانند و وضعیت در پراگ کاملا غیر قابل کنترل شود.

خوشبختانه موانع سیل پراگ در برابر اوج سیل مقاومت کردند. سطح آب در پایتخت جمهوری چک به تدریج درحال کاهش است. با این حال، تعدادی از جاذبه‌های گردشگری پراگ برای بازدیدکنندگان عمومی و بین المللی محلی بسته است. متروی مرکز شهر نیز بسته است.

پیش‌بینی آب و هوا افزایش مداوم آب در رودخانه‌های محلی شمال را پیش‌بینی می‌کند. 

در شمال پراگ، در محل تلاقی رودخانه‌های البه و بیلین، شهر Usti nad Labem درحال حاضر یک سیل بزرگ را تجربه می‌کند. همکار ما Stas Sedov درحال حاضر در Usti nad Labem کار می‌کند. او توانست “آب بزرگ” را از دید پرنده ثبت کند. ایستگاه اصلی راه‌آهن و مرکز شهر Usti Nad Labem دچار سیل شدند. امروز سطح آب به 10.5 متر رسید. نسبت به سال 2002 کمتر است اما همچنان سیل بسیار قدرتمندی است.

و اکنون استانیسلاو سدوف به ما خواهد گفت که ایجاد این تور مجازی چقدر دشوار بوده است.

گاهی اوقات همه شانس‌ها علیه شماست: هلیکوپتر شما در آخرین روز عکس‌برداری خراب می‌شود، باران بی‌وقفه بر فراز اروپا می‌بارد، شما از شب‌های بی‌خوابی به شدت خسته هستید و همکارتان ناگهان به ایتالیا می‌رود. به‌نظر می‌رسد شرایط به شما می‌گوید: “حتی شروع نکن! این کار را نکن! شانس موفقیت نزدیک به هیچ نیست!”

در واقع این سفر قرار نبود، چون در برنامه تصویربرداری ما نبود. این ایده پس از خواندن یادداشت‌های سفر توسط وبلاگ نویس محبوب رستم آداگاموف دربارهٔ سیل در پراگ (http://drugoi.livejournal.com/3855021.html) مطرح شد. از او نوشتم که آیا حاضر است با همدیگر ملاقات کنیم و به ما کمک کند تا از یک سیل عکس بگیریم. رستم خیلی سریع جواب داد.

در راه بوداپست ذهنم پر از تصاویر مختلف از یک شهر سیل زده بود. تصویر سیل سال 2002 که در یکی از وبلاگ‌ها دیدم هنوز در حافظه من باقی مانده بود و بنابراین از آنچه در پراگ دیدم در بدو ورود بسیار ناامید شدم. خوب، شاید برای بهترین بود. چک‌ها خوب کار کردند! آنها در سال 2002 از اشتباهات خود درس گرفتند و کاملا آماده بودند! رودخانه ولتاوا واقع در مرکز شهر طغیان نکرده است. در پایتخت چیزی برای عکاسی وجود نداشت، اما شایعاتی مبنی بر وقوع سیل بزرگ در شهرهای کوچک شمال کشور شنیده می‌شد.

رستم به من پیشنهاد داد که با یک عکاس مستقل محلی ولادیمیر پومورتسف تماس بگیرم . این تماس به نقطه محوری اکسپدیشن عکس ما تبدیل شد! ولادیمیر مهارت‌های ناوبری کاملی داشت، او می‌دانست چه جاده‌هایی مسدود شده اند، چگونه در مناطق سیل زده بچرخد و – مهمتر از همه – او از جایی که همه اقدامات درحال انجام است، آگاه بود. در صبح روز 5 ژوئیه، رودخانه از موانع سیل در شهر اوستی ناد لابم عبور کرد. خیابان‌ها زیر آب می‌رفتند…

وقتی به عرشه اصلی دید نزدیک  هتل Větruše رسیدیم  ، از منظره شگفت زده شدیم. راستش را بخواهید تا نیم ساعت در شوک بودم. چطوری باید بهش شلیک کنم؟ چگونه می‌توانم به شهر مسدود شده توسط نیروهای پلیس بروم؟ بعد از اولین پروازمان با ما چه می‌کنند؟ اما کم‌کم من و ولادیمیر افکارمان را جمع کردیم، چندین مکان برای عکسبرداری پیدا کردیم و نقشه‌ای برای رسیدن به آنجا اندیشیدیم.

من قصد ندارم به شما بگویم که چگونه مخفیانه در شهر رفتیم و عکس گرفتیم. فقط می‌خواهم بگویم که مردم محلی و پلیس بسیار صمیمی بودند. 

در پایان، مایلم از پاول اوسکین ، وبلاگ نویس و عکاس و پدر فوق‌العاده‌اش الکساندر برای کمک به من در عکاسی و تعمیر تجهیزات تشکر کنم. 

عکس و متن از  استانیسلاو سدوف