گروتِسک (Grotesque) یا عجایبپردازی، در اصل به شیوه آرایش دیوار و سقف سردابه (گرُتو)های پیدا شده در ویرانههای رم باستان گفته میشد. در این تزئینات، شکلهای خیالی آدمیان، جانوران، گلها و گیاهان در طرحی متقارن بههم بافته شدهاند. این اصطلاح در سده شانزدهم میلادی رواج پیدا کرد و در مورد شکلهای کژنما و اغراقآمیز، ترسناک یا مضحک-به خصوص در مجسمهسازی- بهکار بردهشد. محمد سیاهقلم از معدود نگارگران ایران قدیم است که طرحهایی در این شیوه دارد.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕