پیش از هرچیز خوب است بدانیم سنجش قدرت نور دهی منبع نور، مهمترین شاخصهٔ انتخاب در کار عکاسی است.
اصل بر این است که نورانی‌ترین و قوی‌ترین منبع نوری بهترین نوع آن است. اگر منبع نوری قدرت کافی برای نوردهی نداشته باشد، نمی‌توانیم تصویر قابل قبولی ارائه کنیم. اما اگر شدت نور، بیشتر از میزان حداقل خود باشد، به راحتی می‌توانیم تصویری قابل قبول به دست آوریم. عکاسانی که با دوربینهای حرفه‌ای کار می‌کنند، می‌توانند با استفاده از دیافراگم بسته یا سرعت شاتر بالا میزان اضافی نور را کنترل و یا از حساسیت پایین استفاده نمایند. در صورت استفاده از حساسیت پایین (مانند حساسیت ISO-100) کیفیت تصویر به مراتب بالا خواهد رفت. اگر از دوربینهای دیجیتال استفاده می‌کنید استفاده از حساسیت پایین موجب کاهش نویز یا پارازیت‌های تصویری شده و تصاویر لطیف‌تر و با کیفیت بیشتری را ارائه خواهید کرد و هر چه حساسیت بالاتر رود غلظت رنگ کاهش پیدا می‌کند. در ادامه حساسیت‌های متناسب با موضوعات متنوع را تشریح خواهیم کرد.
عکاسی با ISO بالا به شما کمک می‌کند در نور کم تا حد ممکن از تار شدن تصویر جلوگیری کنید. این خاصیت معمولاً به شما اجازه می‌دهد بدون فلاش عکس‌هایی بگیرید که طبیعی‌تر به نظر می‌رسند.
اگرچه در دوربین ههای دیجیتال معمولی که سنسورهای کوچکی دارند. با افزایش ISO از 100 کیفیت تصویر هم افت می‌کند. حقیقت این است که هر چه ISO بیشتر باشد نویز تصویر هم بیشتر است.
همانطور که ذکر شد با چند استثنا فقط دوربین هایDigital Single Reflex) DSR) با ISO بالا می‌توانند عکس‌های واضحی بگیرند.
حساسیت ISO-100 و پایین تر:
این حساسیت برای عکاسی در محیط خارجی به هنگام روز و زمانی که نور خورشید شدید است و یا هنگام عکاسی با فلاش های استدیویی، مناسب می‌باشد. برای عکس‌های تبلیغاتی با غلظت رنگ بالا نباید از حساسیت بالا استفاده نمایید.
حساسیت ISO-200 :
این حساسیت برای اکثر موارد مناسب است. هم در محیط داخلی (In door) و هم در محیط خارجی (Out door). ترجیحا” با فلاش نتایج مطلوبی دارد.
حساسیت ISO-400 :
این حساسیت مناسب عکاسی خبری و ورزشی است و در هر دو محیط خارجی و داخلی نتایج خوبی به همراه دارد.
حساسیت ISO-3200,1600,800 :
این حساسیت مناسب عکاسی در محیط کم نور مثل سالن کنسرت و تئاتر و همچنین عکاسی از اشیای متحرک است.
بهینه سازی سنسورها
کارخانه‌های سازنده در حال انجام بهینه سازی‌هایی بر روی سنسورها هستند. یکی از این کمپانی‌ها Fojifilm است که با تولید سنسورهای Super CCD به موفقیت‌هایی در این زمینه دست پیدا کرده است. البته همه دوربینهای ساخت کمپانی Fojifilm دارای این تکنولوژی نیستند. سنسورهای Super CCD نور بیشتری را با نویز الکتریکی کمتر می‌بینند. به طوریکه عکس‌های با ISO 400 شفافتر می‌شوند. و حتی عکس‌هایی که با 800ــ ISO با این دوربین‌ها گرفته شده اند قابل قبول و قابل استفاده هستند. و عکس‌هایی که 1600ــISO گرفته شده اند دارای نویز هستند ولی جزئیات کمی از تصویر از بین می‌رود.
مشکلات استفاده از مود حساسیت بالا
بعضی از دوربینهای یک مود برای حساسیت بالا دارند که در نور کم فعال می‌شود. این مود یا وضعیت با توجه به نور به طور اتومات ISO بالاتر را انتخاب می‌کنند. در بعضی از دوربینهای دیجیتال زمانیکه ISO بالا را انتخاب می‌کنید به طور اتومات رزولوشن عکس را کاهش می‌دهد. مثلاً اگر دوربین شما 6 مگاپیکسل باشد با ISO بالا ممکن است رزولوشن عکس 3 مگاپیکسل شود.
کاهش نویز و ISO بالا
دوربینهای دیجیتال برای اصلاح نویز از یک نرم افزار کاهش نویز یا Noise Reduction استفاده می‌کنند. ولی این خاصیت می‌تواند کمی تصویر را تار کند. به این ترتیب شما جزئیات ریز عکس را از دست می‌دهید و لکه‌های رنگی در تصویر شما ظاهر می‌شود. هر چه ISO را بالاتر ببرید سیستم کاهش نویز فعالتر می‌شود و در نتیجه لکه‌های بیشتر و جزئیات کمتر در عکس خواهید داشت.
حال چگونه از ISO بالا استفاده کنم.
اگر دوربین دیجیتالی دارید که به راحتی می‌توان آنرا ثابت نگه داشت تا حد امکان از ISO بالا استفاده نکنید. برای یک عکس مهم که باید در نور کم گرفته شود از ISO پایین و سه پایه برای دوربین خود استفاده کنید.
زمانیکه در نور کم عکاسی می‌کنید بهتر است ISO را خود انتخاب کنید تا اینکه اجازه دهید دوربین مقدار ISO را برای شما انتخاب کند. دوربین خود را با بالاترین ISOها امتحان کنید، تا بیشترین ISO موررد قبول شما مشخص شود.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
