اصطلاح هنر فولکلور را نقاشی یا اشیا و تزییناتی را توصیف میکند که به شیوهٔ سنتی و به وسیلهٔ استادکاران محلی بدون آموزشهای مدون، برای مراسم مختلف از قبیل عروسی و عزا ساخته میشوند. کارهای خراطی و کندهکاری چوبی، گلدوزی، توردوزی، حصیربافی و سفالکاری از جمله فراوردههای معمول هنر قومی به شمار میآیند. هنر قومی از مدها و سلیقههای متغیر کمتر تاثیر میپذیرد و روشهای ساخت محصولات آن، به صورت سنتی از یک نسل به نسل دیگر انتقال مییابند.
تعریف فولکلور:
باور عامیانه یا فولکلور (به فرانسوی: Folklore) را میتوان مجموعهای شامل افسانهها، داستانها، موسیقی، تاریخ شفاهی، ضربالمثلها، هزلیات، باورهای عامه، رسوم دانست. فولکلور از دو کلمه انگلیسی فولک به معنی توده و لور به معنی دانش تشکیل شدهاست.
فولکلور را بیشتر در بررسی تودههای عامی مردم میجوید معمولاً در میان اقوام قدیمی بجز قبایل وحشی نمونههایی از فولکلور یافت میشود. واژه فولکلور را برای اولین بار ویلیام تامس عتیقهشناس انگلیسی در مقالهای که موضوع آن بحث دربارهٔ دانش عامیانه و آداب و رسوم سنتی بود بیان داشت. این اصطلاح از نیم قرن پیش نیز در ایران و ادبیات آن راه یافتهاست و بهتدریج این اصطلاح بهمعنی دانش عامیانه و دانستنیهای تودهٔ مردم رواج یافت و «فرهنگ عامه»، «فرهنگ عامیانه»، «فرهنگ توده» و «فرهنگ مردم» نامیده شد.
فولکلور در ایران
ایران به لحاظ قدمت تاریخی دارای تنوع آداب و رسوم و عقاید است و به همین لحاظ دارای فولکلور غنی است. در ایران افسانهسرایی و قصهگویی از سنن دیرباز ایرانیان محسوب میشود.
شواهد افسانهها و اساطیر ایران از زمان زرتشت و صدها سال قبل از او در اوستا منعکس است. سوای آثار مکتوب، هزاران قصه و افسانه و داستان بطور شفاهی و دهانبهدهان در دهات و شهرها و کوهپایههای این مرزوبوم رایج بود که یا در قهوهخانهها توسط افرادی به نام نقال یا نقالی ایرانی یا شبها در خانهها نقل میشد و شاید تا بیستسال بیش در هر خانواده لااقل یک نفر که بهتر قصه بگوید و دهها داستان بداند وجود داشت و زندگی و آداب و رسوم ما رنگ غنی و خاص فولکلوریک خود را دارا بود.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنیهای هنر
