⇠ آیا خود اتاق، به تنهایی صدا دارد؟ بله. زمانی که شروع به استفاده از یک میکروفن با کیفیت کنید متوجه خواهید شد استودیوی خانگی شما تا چه حدی نویز دارد. اولین نکته ای که باید همیشه در نظر داشته باشید این است که تا میتوانید سعی کنید در استودیوی خانگی، میکروفن را نزدیک به منبع صدا قرار دهید و از ایجاد شدن صداهای ناخواسته جلوگیری کنید. حتی بهترین میکروفنهای کاندنسور هم در این مورد نمی توانند به شما کمک کنند، در حقیقت این میکروفنها به خاطر این که بسیار حساس هستند و حتی صدای هوا را هم جذب میکنند، شرایط را بدتر هم میکنند. شما میتوانید با جاگذاری صحیح و کاهش صدای محیط، کیفیت صدای هر میکروفنی را بهتر کنید.
⇠ در بین تمام تجهیزات استودیویی مدرنی که در دههی اخیر معرفی شده شاید عجیب باشد که میکروفنها کمتر از همهی آنها تغییر کرده اند. با نگاه به با کیفیت ترین و گران ترین اجراهای زنده ای که امروزه در سراسر جهان اتفاق میافتد متوجه خواهید شد که بعضی از میکروفن هایی که در حال حاضر استفاده میشود، در اواخر دههی 1960 طراحی شده اند، یعنی بیش از پنجاه سال پیش! از آن زمان مدلهای بیشماری روانهی بازار شده که هرکدام از آنها تنها بهبودهای کمی را در خود جای داده اند. مانند دیگر تجهیزات استودیویی، در مورد میکروفنها هم نمی توان گفت کدام مدل بهترین است یا کدام مدل برای استودیویی خانگی ایده آل ترین گزینه است. در این مقاله سعی میکنیم یک سری اطلاعات کلی را به شما ارائه کنیم تا حداقل آشنایی کافی با میکروفنها داشته باشید و تفاوت آنها را با یکدیگر بدانید و در نهایت بتوانید برای استودیوی خانگی خود میکروفن مناسبی انتخاب کنید.
⇠ مانند بسیاری از تجهیزات دیگر، هر میکروفن با توجه به این که چگونه از آن استفاده میکنید، میتواند نتایج مختلفی را ارائه دهد. برای جاگذاری صحیح میکروفن، به منظور دریافت هرچه بهتر صدا، نیاز به تجربه و آزمون و خطاست. حتی بهترین میکروفنهای دنیا هم وقتی که وکالیست، بیش از حد نزدیک به آنها باشد صدایی نامناسب و بوم دار خواهند داشت. از طرف دیگر اگر یک میکروفن ارزان قیمت را به درستی جاگذاری کنید میتواند جزئیات مناسبی را دریافت کند و زمانی که صدای ضبط شدهی آن را با اکولایزر، کمپرسور و پلاگینهای دیگر بهبود دهید، نتیجهی شگفت انگیزی از آن خواهید گرفت. البته قطعا با میکروفنهای سطح بالا، برداشتهای با کیفیت، آسان تر و بهتر به دست میآید.
⇠ نکتهی مهمی که باید بدانید این است که قیمت و کیفیت میکروفنها همیشه با هم تناسب ندارند. به علاوه، در دنیای میکروفنها ممکن است شما پول زیادی را خرج کنید و آخر سر هم میکروفنی بگیرید که اصلا صدای آن را دوست نداشته باشید، یا برعکس، پول کمی خرج کنید و میکروفنی بگیرید که صدایش را به شدت میپسندید. میکروفن هایی که در ادامهی این متن به آنها اشاره میکنیم قیمتی از 100 دلار تا 2000 دلار دارند. اگر میخواهید قیمتی کمتر از 50 دلار بپردازید، ما به شما توصیه میکنیم کمی بودجهی خود را بالاتر ببرید و میکروفن SM57 را تهیه کنید.
⇠ اگر راهنمای خرید میکروفن استودیویی را مطالعه نکرده اید، به شما پیشنهاد میکنیم پس از مطالعه این متن، سری هم به آن مطلب بزنید تا هر آنچه که برای خرید یک میکروفن لازم است را بدانید.
.
• اصول ساختار میکروفنِ مناسب برای استودیوی خانگی
⇠ پیش از هر چیزی توجه داشته باشید که استودیوی خانگی شما یک استودیوی حرفه ای به شمار نمی آید. شما احتمالا قادر نخواهید بود برای هر نوع ضبطی از استودیوی خانگی استفاده کنید. در استودیوی خانگی، شما باید به ضبط تعدادی محدودی از سازها اکتفا کنید.
⇠ یکی از میکروفنهای خوب همه کاره ای که برای استودیوی خانگی پیشنهاد میشود میکروفن Shure SM57 است. شما میتوانید از این میکروفن برای ضبط هر چیزی استفاده کنید (البته با استفاده از یک پری امپ خوب نتیجهی بهتری از این میکروفن خواهید گرفت). این میکروفن برای ضبط صداهای بسیار بلند و ضبط صدای آمپلی فایر هم مناسب است و بدنهی مستحکمی دارد.
⇠ اگر بتوانید برای استودیوی خانگی خود هم میکروفن کاندنسور و هم میکروفن داینامیک تهیه کنید، بسیاری از کارها را به آسانی پیش خواهید برد. میکروفنهای کاندنسر برای وکال و سازهای آکوستیک و در کل هر چیزی که فرکانسهای بالای برجسته ای داشته باشد ایده آل هستند. از دیگر میکروفنهای مناسب برای استودیوی خانگی میتوان به NT1-A و Shure SM81 اشاره کرد.
⇠ میکروفنهای داینامیک ElectroVoice RE20 و Sennheiser MD421II میکروفنهای تخصصی تری هستند که برای وکالیست هایی که صدای قدرتمندی دارند انتخاب خوبی خواهند بود.
⇠ برای این که به کیفیت صدای استودیوهای حرفه ای برسید، نیاز به میکروفنهای حرفه ای خواهید داشت. در این بخش اسم کمپانی Neumann و میکروفنهای رده بالای آن مطرح میشود. میکروفن TLM 103 ارزان قیمت ترین میکروفن کمپانی Neumann است که البته صدای فوق العاده ای دارد و برای رسیدن به صدایی حرفه ای تر میتوانید از آن استفاده کنید. همچنین میکروفنهای U87Ai و AKG C414XLII میکروفن هایی هستند که افراد حرفه ای از آنها برای ضبط وکال استفاده میکنند. شما میتوانید میکروفنهای ریبون را هم در نظر بگیرد که کاراکتر خاصی را به صدا اضافه میکنند. قطعا این میکروفن هایی که نام بردیم تنها میکروفنهای استودیویی نیستند و در استودیوهای حرفه ای احتمالا شما گاهی حتی بیست میکروفن مختلف را ببینید؛ اما برای استودیوی خانگی داشتن یکی از این میکروفنها هم کفایت میکند.
⇠ توجه داشته باشید که اگر از پری امپهای با کیفیت استفاده کنید، میکروفن شما به شکل قابل توجهی بهتر صدا خواهد داد. برای این که میکروفن تمام ظرایف و جزئیات صدا را به خوبی دریافت کند، نیاز به تقویت صدایی تمیز، بدون سر و صدا و مقدار مناسبی از gain دارد. هم در میکروفنهای داینامیک و هم در میکروفنهای کاندنسور، به لحاظ کیفیت صدا، تفاوت زیادی بین اتصال مستقیم میکروفن به کارت صدا و اتصال میکروفن به پری امپ وجود دارد. حتی اگر از پری امپهای ارزان قیمت هم استفاده کنید تفاوت زیادی در کیفیت صدا ایجاد خواهد شد.
.
• راه اندازی و قرار دهی میکروفن ها
این مرحله، هم پروسه ای علمی و هم پروسه ای هنری ست و با آزمون و خطای متعدد میتوانید بهترین نتیجه را بگیرید. برای دریافت جزئیات صدای هر ساز باید میکروفن را در مسیری قرار دهید که ارتعاشات صوتی به خوبی به دیافراگم میکروفن برسند. برای این کار دکمهی ضبط را روی دستگاهتان فشار دهید، ضبط را آغاز کنید و به سراغ سازی که میخواهید ضبط کنید بروید؛ چند نت را با آن اجرا کنید، جای میکروفن را تغییر دهید… دوباره کمی با ساز اجرا کنید و دوباره جای میکروفن را تغییر دهید… این کار را چندین بار تکرار کنید و سپس به سراغ ریکوردر بروید. با گوش دادن به صداهایی که ضبط کرده اید متوجه خواهید شد که یکی از برداشتها صدای بهتری نسبت به بقیه دارد و این یعنی یکی از پوزیشنها موجب شده که صدای بهتری از میکروفن بگیرید.
.
• میکروفنهای نزدیک و آمبیانس
برای ضبط سازها، مخصوصا درامز، داشتن دو میکروفن ایده آل است. در این حالت شما ضبطی استریو خواهید داشت. یکی از میکروفنها را باید در نزدیکی درامز قرار دهید تا جزئیات صدای درامز را دریافت کند؛ این میکروفن را با در نظر داشتن بلندی صدای ساز، در فاصله ای در حدود 15 سانتی متر از ساز قرار دهید. میکروفن دیگر برای ضبط صدای اتاق استفاده میشود. این میکروفن باید فاصله ای بیشتر از میکروفن قبلی (حداقل چند ده سانتی متر) داشته باشد و حتما لازم نیست سر میکروفن به سمت ساز متمایل باشد. هرچه این میکروفن را دورتر از ساز قرار دهید، صدای پر کشش تر و طولانی تری از ساز خواهید گرفت. این میکروفن یک نوع ریورب طبیعی را به صدا اضافه میکند که تنها پلاگینها و افکتهای گران قیمت میتوانند مشابه آن را برای شما فراهم کنند.
.
• بهینه کردن میکروفن برای هر صدا
⇠ صدای انسان توجه ما را بیشتر از تمامی صداها به خود جلب میکند. گوش ما به شدت به ارتعاشات هوای اطراف وکالیست حساس است. مهمترین هدف از استفادهی میکروفن برای وکال، گرفتن روح و حس وکال است. گوش انسان تمایل به کمی برجسته شدن فرکانسهای زیر در صدای وکال دارد. پس برای میکروفن وکال نباید دنبال میکروفنی باشید که فرکانسها را به صورت یکنواخت و دقیق دریافت کند، بلکه کمی رنگ شدگی در فرکانسهای بالا برای وکال ایده آل تر است. میکروفنهای کاندنسور دارای کپسول بزرگ، معمولا فرکانسهای بالای تمیز و برجسته ای دارند که آنها را برای ضبط وکال ایده آل میسازد. البته میکروفنهای داینامیک هم برای وکال مناسب هستند، مخصوصا برای وکالیست هایی که صدای قدرتمندی دارند.
⇠ میکروفنهای کاندنسور ممکن است صدای وکالیستی که عادت به خواندن با صدای بلند دارد را دیستورت کنند، اگر وکالیست در حین خواندن زیادی به میکروفن نزدیک شود. میکروفنهای داینامیک همچنین برای استفاده در اتاق هایی که نویز امبینت زیادی دارند مناسب هستند. اگر شما مجبور به ضبط در اتاقی هستید که صدای خوبی ندارد و انعکاس صدا در آن زیاد است، بهتر است برای به حداقل رساندن تاثیر صدای اتاق، از یک میکروفن داینامیک با کیفیت استفاده کنید. علاوه بر میکروفنهای کاندنسور و داینامیک، شما میتوانید برای وکال از میکروفنهای ریبون هم استفاده کنید. این میکروفنها صدایی طبیعی را در اختیارتان قرار میدهند. میکروفنهای ریبون نیاز به پری امپهای قدرتمندتری دارند و از آمپدانس متغیر در پری امپها سود میبرند (این ویژگی تنها در پری امپهای رده بالا دیده میشود).
⇠ میکروفنهای ریبون بسیار حساس هستند و هنگام حمل آنها باید احتیاط کنید. اگر برای این میکروفنها از یک پری امپ معمولی استفاده کنید، صدایی تیره از آن خواهید گرفت. میکروفنهای ریبون گران قیمت هستند؛ برای شروع کار بهتر است بودجهی خود را صرف خرید میکروفنهای کاندنسور و داینامیک با کیفیت کنید و خرید میکروفنهای ریبون را به زمانی که توانایی خرید یک پری امپ سطح بالا را داشتید موکول کنید.
.
• برای خرید اولین میکروفن به چه نکاتی باید توجه کنید؟
حالا که به خوبی تفاوت بین میکروفنها را متوجه شدید، حتما قبل از خرید میکروفن به این سه نکته توجه کنید:
1- اگر میخواهید میکروفن کاندنسور تهیه کنید، ابتدا مطمئن شوید که پری امپ (یا کارت صدای) شما حتما ویژگی فانتوم پاور 48v داشته باشد.
2- اگر قصد خرید میکروفن داینامیک دارید، نیازی به فانتوم پاور ندارید، بلکه نیاز به مقدار بالای gain خواهید داشت. میکروفن معروف SM57 و دیگر میکروفنهای داینامیک، برای این که شدت مطلوبی داشته باشند نیاز به مقدار زیادی gain دارند، چیزی در حدود 55 تا 60 دسی بل. بعضی از کارتهای صدای جدید و ارزان قیمت برای میکروفنهای کاندنسور طراحی شدهاند که تنها مقدار gain حدود 40 تا 45 دسی بل را ساپورت میکنند؛ البته بیشتر میکسرها میتوانند میکروفن SM57 و دیگر میکروفنهای داینامیک را ساپورت کنند. یک پری امپ معمولی با مقدار gain حدود 60 دسی بل برای استفاده از میکروفنهای داینامیک کافی ست. اگر به پری امپهای اختصاصی دسترسی ندارید و تنها چیزی که در اختیار دارید پری امپ موجود در کارت صدای شماست که مقدار gain زیادی ندارد، و از طرف دیگر تنها میتوانید یک میکروفن تهیه کنید، پیشنهاد ما این است که حتما یک میکروفن کاندنسور انتخاب کنید. با بودجه ای در حدود 100 دلار، میکروفن Studio Projects B1 شاید یکی از ایده آل ترین گزینهها باشد.
3- تا جایی که میتوانید سعی کنید میکروفن دست دوم خریداری نکنید. مخصوصا هیچ گاه میکروفن ریبون دست دوم خریداری نکنید، چون این میکروفنها بیشتر از هر نوع میکروفن دیگری آسیب پذیر و مستعد خراب شدن در اثر استفادهی نادرست هستند.
.
• گیتار آکوستیک
برای ضبط گیتار آکوستیک سه پارامتر را باید هدف قرار دهید: صدای پیک که به سیمها اصابت میکند، صدایی که بدنهی ساز تولید میکند و حس فشار و حرکتی که پنجهی نوازنده تولید میکند. اگرچه در این که برای گیتار آکوستیک از چه میکروفنی استفاده کنید قاعدهی خاصی وجود ندارد، اما تجربه نشان داده که با ترکیب میکروفنهای مختلف نتیجهی فوق العاده ای خواهید گرفت. مثلا میتوانید میکروفنهای PZM را با میکروفنهای داینامیک ترکیب کنید، یا مثلا زمانی که میخواهید تصویر استریوی گیتار را ضبط کنید، میکروفن کاندنسور را با میکروفن الِکترِت ترکیب کنید. در هر کدام از این موارد سعی کنید با آزمون و خطا و تجربه کردنِ جاگذاری میکروفن در پوزیشنهای مختلف، بهترین صدا را از میکروفن دریافت کنید. همچنین سعی کنید از تکنیکهای کلاسیک غافل نشوید؛ مثلا تکنیک X-Y که در آن کپسول دو میکروفن را کاملا نزدیک یکدیگر قرار میدهند (بدون این که دو میکروفن با هم تماس پیدا کنند)، زاویه ای نود درجه بین دو میکروفن تشکیل میشود و سر دو میکروفن را به سمت ساز متمایل میکنند. همچنین میتوان به تکنیک ORTF اشاره کرد که در آن میکروفنها به جای این که مانند تکنیک X-Y نسبت به هم زاویهی نود درجه تشکیل بدهند، با زاویه ای 110 درجه نسبت به هم قرار میگیرند. این تکنیک برای ضبط کردن صدای ساز از فاصلهی دور ایده آل است، مانند وقتی که از جلوی استیج میخواهید صدای ساز را ضبط کنید. برای ضبط گیتار آکوستیک استفاده از تنها یک میکروفن کاندنسور هم در بعضی شرایط نتایج فوق العاده ای ایجاد میکند.
.
• سمپل کردن و ضبط در لوکیشن
کسانی که صداها را سمپل میکنند به میکروفن استریو نیاز دارند، یا این که میتوانند از دو میکروفن استفاده کنند. بعد از سمپل کردن و زمانی که صداهای ضبط شده را به استودیو میبرید، میتوانید تصمیم بگیرید که از صدای میکروفن سمت چپ، سمت راست یا هر دوی آنها استفاده کنید. به این شیوه شانس شما برای گرفتن سمپلهای بهتر بالا میرود. برای سمپل کردن بهتر است از میکروفنهای کاندنسور استفاده کنید، مگر اینکه محیط نویز زیادی داشته باشد، که در این صورت میکروفن داینامیک نتیجهی بهتری به شما میدهد. برای سمپلها باید دقت داشته باشید که فرکانسهای بالا به خوبی ضبط شوند و اثری از نویزهای محیط روی آن نباشد. برای ضبط آمبیانس محیط، آسان ترین روشی که میتوانیم به شما پیشنهاد کنیم استفاده از ریکودرهای پرتابل مانند Zoom H4n است.
.
• ضبط درامز
⇠ در سه پاراگراف پیش رو تنها به سه مورد کلی اشاره میکنیم. تفکرات مختلفی برای ضبط درامز وجود دارد؛ این که از چه تعداد میکروفن استفاده شود یا این که کدام بخش درامز میکروفن مختص به خودش را داشته باشد. بسیاری از قطعات موزیک راک مطرحی که شنیده اید تنها با سه میکروفن ضبط شده اند: یک میکروفن در جلوی کیک درام، و دو میکروفن که در بالای درامز جاگذاری شده اند. این روش باعث میشود تا تصویر استریوی طبیعی درامز را دریافت کنید. اما اگر میخواهید روی هر بخش درام مانند kik ،snare و tom پردازشهای مختلفی در مرحلهی میکس انجام دهید، لازم است به هر کدام از آنها یک میکروفن اختصاص دهید. به یاد داشته باشید که حتما لازم نیست تمام اجزای درامز را با هم ضبط کنید؛ برای مثال میتوانید snare را پس از ضبط دیگر اجزای درامز ضبط کنید و سپس آن را به پروژه اضافه کنید.
⇠ در کل برای ضبط درامز شما به میکروفنی نیاز دارید که بتواند فشار صوتی بالا را تحمل کند. ضربههای محکمی که به درامز وارد میشود باعث ایجاد دیستورشن در خروجی میشود. بعضی از میکروفنها دارای پد 10- هستند، که در قالب یک سویچ یا یک کپسول اضافه که باید آن را به میکروفن پیچ کنید در اختیار شما قرار میگیرد. این پد مقدار ورودی را به حد مطلوبی کاهش میدهد تا بتوانید سیگنال مفیدی از صدای مد نظرتان داشته باشید.
میکروفن کیک درام باید توانایی تحمل فشار صوتی بالا و فرکانسهای بم را داشته باشد. بسیاری از میکروفنهای کاندنسور صدای کیک درام را دیستورت میکنند، پس بهتر است در این بخش از میکروفن داینامیک استفاده کنید. از معروف ترین میکروفن هایی که برای کیک درام استفاده میشود میتوان AKG D112 ،Shure SM57 و Beyer M88 را نام برد. میکروفن کیک درام را میتوانید با فاصله ای چند سانتی متری از هِد کیک درام قرار دهید. بعضی از مهندسان صدا ترجیح میدهند میکروفن را داخل کیک درام قرار دهند.
⇠ میکروفن Snare هم باید توانایی تحمل فشار صوتی بالا را داشته باشد. همچنین مهم است که میکروفن Snare بدنهی مستحکمی نیز داشته باشد، چرا که گاهی اوقات درامرها به صورت اتفاقی به میکروفن ضربه میزنند (به همین خاطر توصیه میشود میکروفن در زیر Snare قرار بگیرد). میکروفن SM57 برای snare فوق العاده است. میکروفنهای AKG 414eb و Sennheiser MD421 از دیگر میکروفنهای مناسب برای snare هستند.
⇠ میکروفنهای Overhead (میکروفن هایی که در بالای درامز قرار میگیرند) لازم است توانایی دریافت صدای تمام اجزای درامز از فاصلهی دور را داشته باشند، پس لازم است میکروفنی انتخاب کنید که حساسیت بالایی داشته باشد. در این جا هم توصیه میشود از میکروفنی استفاده کنید که پد کاهش صدا داشته باشد. برای این بخش، میکروفنهای کاندنسور انتخاب بهتری هستند، مخصوصا میکروفنهای کاندنسور با دیافراگم کوچک. برای Toms میکروفنی که به شدت توصیه میشود Sennheiser 421 است. برای cymbals از میکروفن کاندنسور برای دریافت هرچه بهتر فرکانسهای بالا استفاده کنید. برای cymbals هم سعی کنید از میکروفنی استفاده کنید که پد 10- داشته باشد.
⇠ شاید برایتان سوال باشد که یک مهندس صدا چگونه مانع ورود صدای hi hat به میکروفن snare میشود. اینجاست که مبحث الگوی قطبی میکروفنها مطرح میشود. میکروفن هایی که نزدیک درامز قرار داده میشوند، باید تمام صداهای دیگر را بلاک کنند. همیشه نشت صداهای دیگر به میکروفن وجود خواهد داشت، اما شما باید تلاش کنید مقدار آن را به حداقل برسانید. بعضی از مهندسان صدا در زنجیرهی افکت هایشان، پس از پری امپ یک noise gate قرار میدهند تا صداهای نشت شده را به حداقل برسانند.
.
• تصمیم نهایی
⇠ یکی از سوالاتی که برای بسیاری از افرادی که استودیوی خانگی دارند پیش میآید این است که آیا بهتر است بودجهی خود را صرف خرید یک میکروفن گران قیمت کنند و یا این که به جای آن چند میکروفن ارزان تر تهیه کنند. مثلا اگر میکروفن ایده آلتان Neumann U87 است، با همان پول میتوانید چهار میکروفنCAD e200 ،Sennheiser MD421II ،Shure SM81 LC ،AT 822 و حتی چند میکروفن SM57 را خریداری کنید؛ با این همه میکروفن حتی میتوانید یک استودیوی حرفه ای راه بیندازید. اما استودیوی خانگی نیاز به تعداد زیادی میکروفن ندارد، مخصوصا وقتی که نمی خواهید درامز ضبط کنید. در این صورت خرید چند میکروفن خوب کار شما را راه میاندازد. یکی از سوالات دیگری که معمولا برای افراد پیش میآید این است که “آیا میکروفن کاندنسور دیافراگم بزرگ ارزان قیمت خریداری کنیم یا نه؟” توجه داشته باشید که اگر بعدا یک میکروفن دیافراگم بزرگ بهتر بخرید، این میکروفن ارزان قیمت دیگر به هیچ دردی نخواهد خورد. خوشبختانه میکروفنها بر خلاف سینتی سایزرها و کامپیوترها، قیمت دست دوم خوبی دریافت میکنند، مخصوصا میکروفنهای گران قیمت. اگر قرار است اولین میکروفن تان را بخرید، پیشنهاد میکنیم Shure SM57 را انتخاب کنید. این میکروفن از پس هر کاری بر میآید.
⇠ بعد از آن، تا جایی که بودجه تان اجازه میدهد یک میکروفن کاندنسور با دیافراگم بزرگ برای ضبط وکال و یک میکروفن کاندنسور کوچک برای سازهایی که صدای ظریف و حساسی دارند تهیه کنید.
.
منابع:
.https://www.tehranmelody.com