بدون شک پلیمرها یا اصطلاحاً پلاستیک‌ها و ظروف ساخته شده از آنها در بسیاری از موارد، انتخاب اول بسیاری از ما برای بسته بندی مواد غذایی یا محافظت و نگهداری از آنها هستند. بنابراین ابتدا لازم است با انواع مختلف این بسته بندی‌ها و کاربرد مناسب هر یک از آنها در آشپزخانه آشنا شویم. همان طور که در شکل نیز دیده می‌شود ترتیب شماره گذاری پلیمرهای مختلف به این صورت است: پلی اتیلن ترفتالات (1)، پلی اتیلن با دانسیته بالا (2)، پلی ونیل کلرید (3)، پلی اتیلن با دانسیته کم (4)، پلی پروپیلن (5)، پلی استایرن (6) و سایر پلیمرها نظیر نایلون، آکریلیک، پلی کربنات و پلی لاکتیک اسید(7). احتمالاً بسیاری از ما شماره مربوط به پلیمرهای مختلف را در مرکز یک مثلث که روی ظروف پلاستیکی استاندارد درج شده است، مشاهده کرده ایم.
این مثلث خود با فلش هایی شکل می‌گیرد که در جهت عقربه‌های ساعت هستند و علائم اختصاری آن پلیمرها نیز زیر مثلث نشان داده شده است؛ بنابراین یک راه آسان برای تشخیص این که آیا ظرف پلاستیکی خریداری شده اصل است یا خیر، پیدا کردن این علائم روی ظرف است. اغلب ظروف پلاستیکی بازیافتی و ارزان قیمت این مشخصات را ندارند. در ادامه با برخی کاربردهای این پلیمرها آشنا می‌شویم. مناسب ترین پلیمرها برای کاربرد در فریزر: یکی از شرایط لازم به منظور انتخاب یک ماده بسته بندی مناسب برای انجماد مواد غذایی، استحکام آنها در دمای انجماد است.
این مواد باید بتوانند شکل خود را طی دوره طولانی نگهداری در فریزر حفظ کنند و ترک نخورند و نشکنند. میان پلیمرهای یاد شده شماره‌های 3، 5 و 6 در دمای انجماد بسیار شکننده است و در صورتی که هر یک از شماره‌های یاد شده را روی ظروف پلاستیکی مشاهده کردید، بهتر است آن را برای بسته بندی مواد غذایی در فریزر استفاده نکنید. در مقابل شماره‌های یک، 2 و 4 انتخاب مناسبی برای فریزر محسوب می‌شوند.
با وجود این، بسیاری از تولیدکنندگان مناسب بودن ظروف خود را برای این مصارف خاص روی برچسب آن اعلام می‌کنند و در این صورت می‌توانید بهترین انتخاب را داشته باشید. برخی موارد حداقل دمای قابل تحمل نیز توسط تولیدکننده روی ظرف درج می‌شود. شکل زیر، علائم ایمن بودن برای استفاده در فریزر را نشان می‌دهد. مناسب ترین پلیمرها برای گرم کردن مواد غذایی در مایکرویو: در استانداردهای جهانی، علائمی برای ظروف قابل استفاده در مایکرویو طراحی شده است که در شکل زیر مشاهده می‌کنید. بسیاری از ما از ظروف پلاستیکی برای پخت یا گرم کردن در مایکرویو استفاده می‌کنیم، اما تمامی آنها برای این منظور مناسب نیستند.
به عنوان مثال ظروف پلی اتیلنی با دانسیته بالا (2) ممکن است در حین پخت در مایکرویو خیلی سریع به دمای بالاتر از صد درجه سانتی گراد برسند و در صورتی که ماده غذایی حاوی مقدار زیادی چربی باشد، این چربی اکسید می‌شود و طعم ناخوشایندی در ماده غذایی ایجاد می‌کند. پلی ونیل کلرید (3) نیز حاوی مواد سرطان زایی است و احتمال انتقال این مواد به داخل ماده غذایی هنگام پخت در مایکرویو وجود دارد. در صورتی که علائم فوق روی ظروف مشاهده نشد، اما ظرف مد نظر شما دارای شماره بود، بهتر است فقط شماره‌های یک (پلی اتیلن ترفتالات) و 5 (پلی پروپیلن) را انتخاب کنید.
این دو پلیمر دارای نقطه ذوب بالایی هستند (230-120 درجه سانتی گراد) و لذا خطر مهاجرت ترکیبات خطرناک یا تغییر در ویژگی‌های کیفی ماده غذایی (تغییر رنگ، مزه یا بو) به حداقل می‌رسد. توصیه آخر: متاسفانه این روزها شاهد ورود انواع مختلفی از ظروف پلاستیکی بی‌کیفیت و ارزان قیمت در بازار هستیم. بسیاری از این ظروف به رغم ظاهر زیبایشان، فاقد ابتدایی ترین استانداردهای کیفی در این زمینه هستند. بنابراین اگر برای حفظ سلامت خود هزینه بالاتری برای خرید ظروف پلاستیکی با کیفیت بالا و استاندارد در نظر بگیرید، در مقابل می‌توانید مدت زمان بیشتری با اطمینان خاطر از آنها استفاده کنید.
.
منابع:
.https://nodud.com
مجله لوازم خانگی و دکوری
