طبیعت گردی و کوهنوردی
اساس طبیعت گردی، پیاده روی در طبیعت در یک مسیر مشخص است که به درجههای مختلف سختی طبقه بندی میشود اما معمولا به خاطر لذت بردن از هوای آزاد، دامنه کوه ها، طبیعت و … انجام میشود. کوهنوردی بیشتر یک ورزش است که برای بالا رفتن به طور اختصاصی از یک کوه انجام میگیرد. با الی گشت باشید تا فرق بین طبیعت گردی و کوهنوردی را برایتان بیان کنیم.
فعالیتهای خارج از خانه به تدریج به یکی از تفریحات محبوب اوقات فراغت تبدیل شده، زیرا افراد هم میتوانند کمی فعالیت بدنی داشته باشند هم میتوانند به تفریح بپردازند. این فعالیتها همچنین فواید بسیاری برای سلامتی مانند دور کردن استرس، نزدیک شدن به طبیعت و … دارند. طبیعت گردی و کوهنوردی دو فعالیتی هستند که در این حوزه قرار گرفته و هر روز بیشتر در بین مردم مورد محبوب میشوند. این دو معمولا در بین افراد مختلف به یک شکل دیده میشوند، اگرچه این دو با هم تفاوت دارند.
طبیعت گردی به پیاده روی در طبیعت در یک مسیر مشخص میگویند. این فعالیت به درجه بندیهای مختلفی تقسیم میشود که البته بیشتر آنها برای عموم مردم قابل برگذاری است. دلیلهای مختلفی وجود دارند که باعث انجام طبیعت گردی میشوند. از جمله آنها میتوان به دست یابی به آرامش، بودن در میان جمع (وقتی به سفرهای طبیعت گردی دسته جمعی میروند)، ورزش کردن و … اشاره کرد.
مزایای سلامتی عمومی طبیعت گردی شامل کم کردن وزن، کاهش فشار خون بالا و بهبود سلامت روان میشود. طبیعت گردی معمولا یک پیاده روی روزانه است، اما همچنین میتواند به چند روز ادامه یابد. بسته به مدت زمان پیاده روی، مسافرین نیاز به تجهیزات مانند آب، غذا، نقشه، قطب نما، کرم ضد آفتاب، دافع حشرات و غیره دارند.
کوهنوردی یک ورزش است که فردی اختصاصا یک کوه را برای انجام آن صعود میکند. در زبان انگلیسی علاوه بر کوهنوری به آن آلپینیزم (Alpinism) میگویند. این کلمه که یک واژه اروپایی است از قرن 19 به وجود آمد که به شخصی گفته میشود که کوهی را برای هدف لذت بردن از صعود، بالا میرود. کوهنوردی از آن جایی شروع شد که افراد میخواستند که به قله کوهی دست پیدا کنند، به بالاترین نقطهها بروند و یا به مکانی بروند که هیچ کس دیگری تا به حال به آنجا نرفته است. به هر حال این ورزش به فعالیتی تبدیل گشت که به سطوح و طریقههای مختلف تقسیم شد: صخره، برف و یخ. برای انجام هر سه به مهارتهای متفاوتی، تجهیزات خاص، تجربه و تواناییهای گوناگونی نیاز است.
بسته به این که یک کوهنورد کدام یک از این سه را انتخاب میکند، باید تجهیزات متفاوتی را با خود حمل کند. برای کوهنوردی در برف حتما به باتوم (عصای کوهنوردی) نیاز است و این فعالیت با پیاده روی و کوهنوردی همراه است. اگر کوهنوردی میخواهد که در یخ و یا صخره کوهنوردی کند نیز تجهیزات متفاوتی را باید به همراه داشته باشد. این تجهیزات شامل طناب، قلاب طناب (حلقهی بیضی شکلی که برای وصل کردن طناب به میخ به کار میرود)، چکش و از این قبیل وسایل هستند. زمانی که کوهنوردی به صخره نوردی و یا کوههای یخی میرود به مهارتی نظیر توانایی تشخیص زاویه نیز، احتیاج دارد.
همچنین آنها باید آموزشهای متفاوتی نیز ببینند، زیرا افرادی که به انجام این نوع ورزشها میپردازند احتمال آسیب دیدنشان بسیار است. کوهنوردی نیز از یک روز شروع شده و بسته به کوهی که میخواهند به آن صعود کنند به چندین روز میانجامد. در کوهنوردیهای یک روزه، کوهنورد به یک مقصد مشخصی رفته و بعد از آن به پایین باز میگردد، در حالی که سفرهای چند روزه به برپایی چادر برای شب مانی در اواسط راه نیاز است.
دیگر فرق بین طبیعت گردی و کوهنوردی این است که معمولا برای کوهنوردی حتما یک دوره آموزش نیاز است و کوهنوردان باید از کوههای ساده با شیب کم شروع کرده و به تدریج به توانایی بدنی دست پیدا کنند اما در طبیعت گردی هایی که درجه سختی پایین تری دارد، افراد به آموزش خاصی نیاز ندارند و نکات لازم در طول سفر به آنها داده میشود.
طبیعت گردیهای چند روزه معمولا بسته به سفر و نوع اقامت به چندین نوع تقسیم میشوند. گاهی سفرهای طبیعت گردی با یک روز شهرگردی ترکیب میشوند. برای مثال مسافران یک روز را در دل طبیعت میگذرانند و شب را در اقامتگاههای مختلفی از جمله چادر، خانه محلی، هتل و … سپری کرده و روز دوم را در شهر مقصد به دیدن جاذبههای آن میپردازند.
فعالیت هایی مثل طبیعت گردی و کوهنوردی در سطح جهانی به سطوح مختلفی رده بندی میشوند. یکی از معروف ترین آنها سیستم دسیمال یوسمیت (Yosemite Decimal System) است. فعالیتها به 5 گروه متفاوت تقسیم شده که هر کدام تجربه و توانایی بدنی متفاوتی نیاز دارد.
سطح 1: پیاده روی با شانس بسیار کم برای آسیب دیدن
سطح 2: طبیعت گردی ساده، با امکان استفاده گاه به گاه از دست. خطرات بالقوه کوچکی شاید رخ دهد.
سطح 3: طبیعت گردی در مسیرهای سخت تر. میتوان در این مسیر طناب حمل کرد اما معمولا لازم نیست.
سطح 4: کوهنوردی. طناب اغلب استفاده میشود. طبیعتهای بکرتر را میتوان به راحتی یافت.
سطح 5: کوهنوردی فنی با استفاده از طناب و دیگر تجهیزات تخصصی برای افزایش ایمنی.
فرق آخر بین طبیعت گردی و کوهنوردی نوع مسیرهایشان است. مسیرهای طبیعت گردی معمولا مشخص شده است (معمولا مسیرهای مشخص شده را به اصطلاح پاکوب میشناسند) و شامل گذشتن از جنگل، مراتع، دامنه کوه ها، دیدن آبشار، چشمه و … است. با اینکه در مسیرهای کوهنوردی نیز احتمال گذشتن و دیدن این پدیدهها میباشد اما محدود به آن نمی شود و گاهی یک مسیر کوهنوردی سراسر صخره و بدون حتی دیدن یک درخت است.
.
منابع:
.https://www.eligasht.com