هنر لوده بافی

لوده سبد بزرگی است که برای محل میوه استفاده می‌شود
انجام هنر لوده بافی به ارغوان بافی بسیار شباهت دارد اما از نظر ظاهری کاملا متفاوت میباشند.
درختچه‌های مقاوم در کنار باغهای خشک شهر را که دیده اید,”ارغوان” می‌نامند یا همان ارغون. از دوران بسیار قدیم درخت ارغوان برای لوده بافی درختچه‌ای که ترکه‌های قهوه‌ای و برگهای سبزوگرد کوچک و گلهای خوشه‌ای بنفش زیبایی در اردیبهشت می‌دهد با کمی آب خوردن چنان انعطافی با دستان هنرمندان قدیم به سبدی تبدیل میشد بنام”لوده”(Lode)

لوده در سنت به معنی سبد بزرگی است که برای محل میوه استفاده می‌شود. لوده بافی که در گذشته جز مشاغل شهر بوده و از جمله صنایع دستی‌ای می‌باشد که از طریق آن مردم به امرار معاش می‌پرداختند. در حال حاضر نیز چند تن از با تجربه‌ها و قدیمی‌های این حرفه به لوده بافی مشغول هستند .

لوده بافی از هنرهای دستی شهر نجف آباد اصفهان است
لوده بافی قبل از اینکه که یک منبع در آمد باشد. جز هنرها و صنایع برتر دستی شهر می‌باشد که دارای ظرافت‌های خاص خود می‌باشد. لوده‌ها از به هم بافتن چند ترکه ( چوب ) ایجاد می‌شوند. این لوده‌ها چنان بافته می‌شوند که چندین برابر استحکام چوبی که با آن بافته می‌شود استحکام دارد و از نظر زیبایی نیز شکل هندسی متفاوتی دارد که بر زیبایی آن افزوده است

چوب لوده‌ها از ترکه ارغوانی ( ترکه ارغانی ) می‌باشد که بعضی از لوده باف‌ها آن را در خانه یا در باغ خود می‌کاشتند و البته بعضی هم آن را می‌خریدند و به صورت دسته‌های بزرگ چیده و به حجره هایشان می‌آورند. ابتدا برگ‌ها را از ترکه‌ها جدا می‌کنندو در حالی که هنوز چوب‌ها نرم هستند، مشغول به بافتن یک لوده ( سبد ) می‌شوند. تماشای هنرمردانی که با حوصله و صبر به بافتن این لوده‌ها اقدام می‌کنند، خالی از لطف نیست .

⇩
〔دیدن منابع مطالب〕