بهبهانی درباره نویسنده هم‌نام خود می‌گوید: سیمین دانشور برای من خواهر نازنینی بود که در سخت ترین شرایط به او پناه می‌بردم. حتم دارم ایرانیان و حتی غیر ایرانی‌ها نامش را به نیکی یاد خواهند کرد.
ایران آرت: ۸ اردیبهشت ماه امسال، صد و سومین سالروز تولد سیمین دانشور، نویسنده و مترجم مشهور ایرانی است. او ۱۰۳ سال پیش در چنین روزی در شیراز به دنیا آمد و ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ در ۹۰ سالگی در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
سیمین سال ۱۳۲۹ با جلال آل احمد ازدواج کرد و تا سال ۱۳۴۸ که جلال از دنیا رفت با او زندگی کرد.
سیمین بهبهانی شاعر معاصر که سه سال پس از دانشور از دنیا رفت، در روز درگذشت دانشور به ایلنا گفته بود: سیمین دانشور برای من خواهر نازنینی بود که در سخت ترین شرایط به او پناه می‌بردم؛ بسیار مهربان بود و همیشه به درد و دل‌های من و گوش می‌داد. به همین سبب؛ کاملا به خودم حق می‌دهم که از وقتی این خبر ناراحت‌کننده را شنیدم، تا هم‌اینک؛ با این چشم‌ها، که دکترها تاکید کرده‌اند نباید گریه کنم؛ برایش اشک بریزم.
بهبهانی با اشاره به جایگاه متعالی دانشور در حوزه‌ی داستان‌نویسی، اظهار داشت: در شان؛ سیمین دانشور و جایگاه ادبی او، باید بگویم مانند او، کمتر نویسنده‌ای داشته‌ایم؛ نویسنده‌ای که در میان زنان، بهترین قلم را داشت. من چندین بار، مقالاتی را پیرامون سیمین دانشور و برخی از آثار او نوشتم و بسیار به قلم او علاقه و ایمان داشتم. آنچنانکه امروز هم آثار سیمین، اولین انتخاب من است. البته از خداوند می‌خواهم که عمر تمام نویسندگان مرد و زن و در راس آن‌ها، محمود دولت‌آبادی را دراز بدارد!
این شاعر پیش‌کسوت درمورد زنده‌یاد دانشور افزود: از دست دادن سیمین؛ گو اینکه این اواخر عمر، به شدت بیمار بود و طی 3 سال اخیر، دچار رکود جسمانی شده‌بود؛ بسیار مایه‌ی تاسف است. این اواخر؛ بیماری او را کم حوصله کرده‌بود، ولی هر وقت که به دیدارش می‌رفتم؛ برای من پرانتزی باز میکرد میان کم‌حوصلگی‌ها و ناراحتی‌هایش. حضور او، فیض بزرگی بود برای من که حدودا 36 سال با او سابقه‌ی دوستی نزدیک داشتم و مهربانی‌ها از او دیده بودم و اکنون؛ نداشتن او برای من خیلی سخت است. امیدوارم که آمرزیده شود!
بهبهانی که معتقد است دانشور در تاریخ ادبیات ایران ثبت شده، گفت: اطمینان دارم که سیمین دانشور، هیچوقت از چشم و دل ایرانیان نخواهد رفت و همواره نام و یادش زنده و گرامی خواهد ماند. سیمین فراموش شدنی نیست! حتی مطمئنم که به جز ایرانیان؛ آشنایان با ادبیات در سراسر جهان که ترجمه‌های آثارش را خوانده‌اند، نامش را به نیکی یاد خواهند کرد.
