عکاسی گلامور یا برهنه (به انگلیسی: Glamour photography) شاخهای از عکاسی است که سوژهٔ آن یک انسان کاملاً لخت و برهنه میباشد که به زیبایی خلقت بدن انسان پرداخته میشود. در عکاسی گلامور معمولاً سوژهها زن هستند و البته که از مردان نیز میتواند باشد. چیزی که بیشتر اهمیت دارد این است که مدل خوش اندام با بدن ورزیده و تراشیده انتخاب میشود. موقعیت قرارگیری سوژه در عکس اغلب درحالت رمانتیک و دارای جذابیت جنسی به تصویر کشیده میشود.
عکاسی برهنه زیرشاخهای از عکاسی هنری است که در آن بدن تماماً برهنه (لُخت مادرزاد) آدمی به تصویر کشیده میشود. این نوع عکاسی، بر سوژه و رفتار او نسبت به تمایلات جنسیاش تأکید میکند. عکاسی برهنه با عکاسی اروتیک و عکاسی پورنوگرافی تفاوت دارد.
بسیاری از عکاسان معتقدند عکاسی برهنه تقدم اندام بدن نسبت به چهره است، یعنی برخلاف عکاسی پرتره که محور اصلی عکس، چهره و صورت سوژه است، در عکاسی برهنه محور اصلی، نشان دادن بدن برهنهٔ انسان با خط و فرمهای طبیعی اندام اوست.
عکاسان در این سبک عکاسی ، گاهی اوقات از نورها و سایههای شدید، پوست براق روغن زده شده و آرایش در سراسر بدن به منظور نشان دادن زیبایی و ساختار بدن استفاده میکنند. در واقع میتوان گفت که هنرمند عکاس از این طریق سعی در نشان دادن انسان و تمام زیباییش آنچنان که هست، بدون بهرهگیری از زیبایی لباس، دکور و دنیای پیرامونی بپردازد.
سوژههای عکاسی برهنه عمدتاً زنان هستند هرچند که از مردان نیز عکسبرداری میشود. بسیاری از عکاسان همچون، ادوارد وستون، روت برنهارد و جری آوینم در تلاش بودند تا بین عکاسی پورنوگرافی و عکاسی برهنه تفاوت ایجاد کنند؛ آنها ترجیح میدادند از اصطلاحات نقاشی استفاده کنند تا مرز بین پورنوگرافی و هنر مشخص باشد؛ آثار بعدی رابرت مپلتورپ در برجستهکردن این خطوط تمایز کمک بسیاری کرد.
این نوع عکاسی معمولاً با قراردادن سوژه در یک ترکیببندی و حالت ایستاده و بدون حرکت است؛ سوژههای گلامور اغلب مانکنهای حرفهای هستند و عکسها عموماً مصرف تجاری و تبلیغاتی دارند که شامل تولید انبوه برای تقویم و پوستر و همچنین در مجلههای بزرگسال همچون پلیبوی استفاده میشود. البته گاهی اوقات عکسها فقط برای استفادهٔ خصوصی و شخصی در نظر گرفته میشوند. عکاسان برای ایجاد تصاویر زیبا و پُر زرقوبرق، از ترکیبی از لوازم آرایشی، نورپردازی و قلم بادی استفاده میکنند.
پیشینه:
از دوران پیشاتاریخ تا کنون، بشر آشکارا به توصیف برهنگی پرداختهاست، تندیسکهای ونوس و هنرهای سنگتراشی به جامانده نمونههایی از این تصویرگریها است. در میانرودان باستان نیز آثاری از بشر کشف شدهاست که اندام برهنه انسان را به وضوح نشان میدهد.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
