عکاسی از کودکان یکی از لذت بخش ترین و پر هیاهوترین انواع عکاسی است. این نوع از عکاسی از این جهت متفاوت و شاید کمی سخت باشد که پر از اتفاقات پیش بینی نشده است. نیاز به مهارت و سرعت عمل دارد و از آن مهمتر نیازمند شناخت عمیقتری از دنیای کودکان است.
حال با توجه به این کلیات به نکاتی که ممکن است در عکاسی از کودکان برای شما نیز مفید باشد میپردازیم.
شما برای عکاسی از کودکان به همه یا بخشی از تجهیزات زیر نیاز دارید.
.
تجهیزات مورد استفاده در عکاسی کودک
- دوربین
- نورسنج
- لنز
- رفلکتور
- فلاش
- شکل دهندههای نور
- سه پایه
- اکسسوار تزیینی
.
دوربین
شما دو نوع انتخاب دارید:
عکاسی با موبایل یا دوربینهای خانگی
عکاسی با دوربینهای اس ال آر یا پیشرفته تر
در مورد اول تقریبا موضوع مشخص است و عکاسی از کودکان محدود به تنظیماتی است که موبایل یا دوربین شما به شما تحمیل میکند. البته در این موارد شما از اپلیکیشنهای مخصوص عکاسی کودک یا امکانات «فان» افزونههای موبایل هم میتوانید استفاده کنید. استفاده از تم هایی مثل برف و باران یا انعکاس یا چیزهای آماتوری که ممکن است در کار نهایی به ما کمک کند.
در مورد دوم موضوع پیچیده تر است. شما یک دوربین فول فریم یا یک دوربین هاف فریم نیاز دارید که تا نود درصد ساختاری شبیه به هم دارند. شما از بازهی وسیعی از دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو در اختیار دارید که هر کدام به شما امکان تصمیم گیری دقیق تری را میدهد.
اهمیت دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو در عکاسی کودک: چنانچه میدانیم دیافراگم بر دو موضوع تاثیر میگذارد.
الف: میزان ورودی نور
ب: عمق میدان
اهمیت این بحث در فهم این موضوع نهفته است که اگر قصد دارید با بهره گیری از دیافراگم باز (ضریب افهای کوچک تر) پس زمینه را محو و کم اثر کنید باید از سوژه در حالت ثابت عکاسی کنید. تحرک سوژه ممکن است به خارج شدن او از محدوده فوکوس منجر گردد. (به دلیل عمق میدان کم سوژه از محدوده فوکوس خارج میشود).
حالا اگر از دیافراگم بسته تر استفاده میکنیم باید بدانیم که سرعت شاتر آهسته تری که برای جبران دیافراگم بسته تر استفاده میکنیم ممکن است باعث محوی (کشیدگی سوژه هنگام حرکت گردد) پس شاید کمی افزایش ایزو بتواند کمکی به انتخاب سرعت شاتر مناسب تر کند. همچنین میتوانید از محیط پر نورتر یا نور جبرانی مثل فلاش یا پرژکتور استفاده کنید.
نکته: باید بدانیم که افزایش ایزو باعث ایجاد نویز در تصویر و کاهش شارپنس آن خواهد شد. البته رفتار نویزی دوربینها نسبت به افزایش ایزو متفاوت است. شناخت مناسبی نسبت به میزان نویز و امکان رفع آن در فتوشاپ یا لایت روم به دست آورید.
نکته: عبارت «گرین» (Grain) یا دانه دانه معادل کلمهی نویز است.
نکته عمومی: گرچه این توصیه به صورت کلی غلط است اما سرعت شاتر سریع تر از 1/250 ثانیه سرعت توصیه شده برای عکاسی کودک است.
نکته دیافراگم: دیافراگمهای خیلی بسته ممکن است به افت وضوح یا شارپنس در عکس منجر گردد (پدیده تفرق یا پراش نور یا diffraction)
.
نورسنج
گرچه شخصا خیلی کم از نورسنج در پروژه هایم استفاده کرده ام (اشتباه از من است نه ضعف در نورسنج) اما توصیه میکنم بخصوص در شروع کار از نورسنج استفاده کنید.
نورسنج به شما کمک میکند تا در صورت عکاسی در مُد نوردهی دستی (M)، دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو مناسب انتخاب کنید. و دیگر اینکه اگر همزمان از نور طبیعی و فلاش استفاده میکنید میزان تابش هر کدام را محاسبه و لحاظ کنید.
همچنین نورسنج در استودیو عکاسی یک وسیلهی ضروری است.
فرض کنید میخواهید سه تا شش فلاش استودیویی را همزمان برای یک سوژه به کار ببرید
- نورهای Background (پس زمینه)
- نور Head (نور سر)
- نور Main (نور اصلی)
- نور Fill (پر کننده ها)
فقط کافی است یکی از این نورها شدت بیشتر یا کمتری نسبت به بقیه داشته باشد. بیشک نور عکس شما دچار مشکل خواهد شد.
یک راه درست برای تنظیم این تعداد نور با هم وجود دارد. فقط کافی است نورها را یک به یک نور سنجی کنید و در شدت مناسب قرار دهید. خبر خوب این است که نورها با هم جمع نمی شوند. فقط ضعفهای همدیگر رو میپوشانند. به عنوان مثال دو نور 300 ژول با هم یک نور 600 ژول ایجاد نمی کنند. فقط سایهها و ضعفهای یکدیگر را میپوشانند.
.
لنز
وقتی با دوربین اس ال آر (SLR) عکاسی میکنیم پس به لنز نیز احتیاج داریم. اینکه دقیقا بگوییم چه لنزی برای عکاسی کودک مناسب است خیلی فنی است. اما میشود مطابق عرف اظهار نظر کرد که معمولا از چه لنز هایی استفاده میشود.
اگر امکانش را دارید از لنزهای با دیافراگم باز استفاده کنید. لنز هایی مثل:
85 اف 1.8
50 اف 1.4
27-70 اف 2.8
70-200 اف 2.8
105 اف 2.8
گرچه این یک پیشنهاد کلی است اما استفاده از لنزهای با کیفیت تر حرف قابل اعتنایی است. لنزهای ترکیبی مثل 24-120 یا 18-135 گزینههای بعدی هستند.
نکته: اگر هنگام عکاسی دستیار ندارید شاید حمل تعداد زیادی لنز و تجهیزات ساده نباشد.
در عکاسی کودک مثل بقیه انواع عکاسی، لنز شناسی مهم است. اگر قصد دارید نوعی از عکاسی بیهوا (کاندید) را انجام دهید از سوژه فاصله بگیرید تا متوجه حضور شما نشود. لنز تله در این مورد به شما کمک خواهد کرد
لنزک: عکاسی بیهوا یا کاندید (candid photography) زمانی انجام میشود که سوژه متوجه نیست دارد از او عکس گرفته میشود، در نتیجه بدون ژست گیری یا ژست دهی انجام میشود. از این رو به آن عکاسی بیهوا میگوییم.
اگر فضای کوچکی در اختیار دارید و عناصر پس زمینه اهمیت دارد، لنزهای واید تر که هم شما را به موضوع نزدیک میکند و هم جزئیات پس زمینه را واضح نگه میدارد انتخاب خوبی است.
اگر نیاز به نمایش یک بنا یا عمارت بزرگ را دارید که سوژه جزئی از آن است، یک لنز فیش آی (چشم ماهی) یا سوپر واید انتخاب خوبی است.
نکته: در لنز سوپر واید مواظب اعوجاج و خطاهای دیستورشن باشید که شدید هستند.
.
رفلکتور در عکاسی کودک
رفلکتور یک وسیلهی نورپردازی است. در عمل به هر شیء متوسط یا بزرگی که نور را در خدمت عکاسی بازتاب دهد رفلکتور میگویند. یک رفلکتور فنری، ساده ترین نوع رفلکتور است که در اندازه و تنوع مختلف در بازار است. یک ورق یونولیت متوسط یا بزرگ یک رفلکتور کار آمد است. یک دیوار سفید بزرگ در زمان و زاویه مناسب یک رفلکتور است. یک پارچه ضخیم سفید یک رفلکتور است و در مواردی پیراهن سفید یک دست شما برای سوژههای کوچک یک رفلکتور است.
حسن رفلکتور این است که شما خود نور محیط را بازتاب میدهید و اگر درست نورسنجی کرده باشید دیگر نیازی به محاسبه شدت یا کلوین آن نور نیست (مگر اینکه از سمت طلایی یا رنگ دار آن استفاده کنید).
البته استفاده از رفلکتور حتما مستلزم مهارت و تجربه است، اما چنین نیست که شما در روز عکاسی متوجه هیچ نکته ای از آن نشوید. فقط موضوع را ساده نگیرید.
دوری و نزدیکی رفلکتور به سوژه، رنگی که انتخاب میکنیم، تحدّب و تقعر رفلکتور و در نهایت بزرگی آن همگی اهمیت دارند. همچنین به زاویه تابش نور خورشید و نحوه هدایت آن توجه کنید. ( قاعدهی زاویه نور و انعکاس در فیزیک)
.
فلاش
استفاده از فلاش در عکاسی کودک.
عکاسی کودک را به دو سن نوزادی و کودک تقسیم کنید. عکاسی نوزادی زمان 6 روزه تا دو سه ماهه را تشکیل میدهد و عکاسی کودک، پنج شش ماه تا چند سال.
ابتدا بدانید که فلاش برای چشم باز نوزاد ممنوع است. عکاسی از نوزاد را فقط و فقط در حالت خواب انجام دهید.
در این حالت نیز حتما از سافت باکسهای بزرگ – فاصلهی یک و نیم متر به بالا از نوزاد – و یا نور دیفیوز شده (پخش شده) استفاده کنید. مثلا فلاش را به سمت سقف بچرخانید و از نور غیر مستقیم فلاش برای سوژه استفاده کنید. دقت کنید که سقف سفید رنگ باشد وگرنه عکس شما تم رنگی میگیرد.
اما استفاده از فلاش برای کودکان داستان دیگری دارد.
این موضوع را به دو قسمت تقسیم کنید. استفاده از فلاش در استودیو کودک یا فضای داخلی و استفاده از فلاش در عکاسی کودک فضای باز.
در عکاسی استودیو شما بین یک تا شش نور استفاده میکنید.
نوع اول عکاسی تک نور است. معمولا برای پرترهها استفاده میشود و به نوعی عکاسی از کودکان به سبک عکاسی بزرگسال است. معمولا یک سمت سوژه کاملا تیره و یک سمت سوژه نور دارد.
نوع دیگر آن عکسهای ضد نور (سیلوئت) است. نیاز به پس زمینه روشن دارید و سوژهی تاریک! معمولان در این نوع عکاسی دو نور به پس زمینه میتانبد و سوژه در محیط بدون نور نزدیک به شماست. اگر سافت باکس خیلی بزرگ دارید خود سافت باکس میتواند به سمت دوربین گذاشته و رو به دوربین به عنوان پس زمینه استفاده شود. یا اینکه سوژه منبع نوری را پوشانده است و نور به سمت دوربین میتابد.
نوع دوم عکاسی با نور کامل است. نور کامل شامل: نور پس زمینه، نور هد، نور اصلی و نور پوشاننده است. این نوع تصاویر دارای نور کامل و فاقد سایههای تند اند.
.
عکاسی با فلاش در فضای باز
خوب چالش اصلی اینجاست. نور محیط ثابت است و شما تصرفی در مورد آن ندارید. یعنی نور خورشید را نمی توانید کم یا زیاد کنید یا زاویه آن را بچرخانید. پس باید واقع بین باشیم. باید بر مبنای نور محیط نورسنجی کنیم و سپس نور فلاش را به عنوان نور کمکی در صحنه اضافه کنیم.
نکته: سرعت سینک فلاش و گاید نامبر یا اعداد راهنمای روی فلاش را باید به دقت بشناسید.
.
شکل دهندههای نور
به تمام ابزارهایی که روی فلاش بسته میشنود، شکل دهندههای نور (light modifier) گفته میشود.
- سافت باکس
- کاسه استاندارد
- کاسه اریب
- کاسه عمیق
- اسنوت
- شیدر
- فیلتر رنگی
- زنبوری
- اکتاباکس (نوعی سافت باکس)
- چتر بازتابی
- چتر عبوری
- چتر عمیق
- حباب
- دیفیوزرهای دستی
- بیوتی دیش
- گابو ( شکل دهندههای فرمی)
- فلگ یا پرچم
- جینبی
- اسپاترهای اوپتیکالی (لایت بلاستر)
- ماسکهای شکلی و …
کار این وسایل بسته به نوع آن یکی از موارد زیر است.
- نرم کردن نور
- گرفتن رفله (نور هایی که بر لبهی بینی – لب – پیشانی و … به صورت سفید دیده میشود)
- نرم کردن سایه
- شکل دادن به فرم کلی نور
- اسپات یا نقطه ای کردن نور
- انداختن شکلهای خلاقانه بر سوژه یا پس زمینه
- انداختن رنگهای خاص به سوژه یا پس زمینه
- و…
باید بدانیم که در عکاسی کودک هر کدام از این موارد در کجا و به چه شکل به کا ما خواهد آمد. نکته ضروری این است که الزامی در داشتن همهی آنها نیست و تعدادی از آنها کار ما را انجام خواهد داد.
در انتخاب اندازه و کیفیت آن واقع بین باشید تا امکان استفاده همیشگی از آنها را داشته باشیم.
نکته کاربردی: قبل از خرید هر یک از شکل دهنده ها، حتما ویدیوهای مرتبط با آنها را در یوتیوب ببینید.
نکته کاربردی 2: بعضی از انواع شکل دهنده را میتوانید به صورت آماتوری خودتان بسازید.
لنزک: مطالعه دو آموزش «مقایسه تعدیل کنندههای نور عکاسی پرتره استودیویی» و «تاثیر اصلاح کنندههای نوری مختلف روی عکسهای پرتره استودیویی» را به شما عزیزان توصیه میکنیم.
.
سه پایه
استفاده از سه پایه در چند مورد برای شما کمک حال خواهد بود:
- برای عکاسی از سوژه در نور کم
- عکاسی از سوژه در نور مناسب اما سرعت شاترهای آهسته
- برای عکاسی هایی که خروجی کار یک عکس ترکیبی خواهد بود
- هنگام استفاده از لنزهای تله و سوپر تله
- زمانی که از لحاظ فیزیکی کمی ضعیف هستید
- زمانی که مچ، گردن و یا کمر درد دارید
- هنگام فیلمبرداری با دوربین اس ال آر
- هنگام عکاسی پانوراما یا ورتوراما
نکته: سه پایه نور با سه پایه عکاسی متفاوت است
نکته دو: اگر فقط دنبال مهار وزن دوربین هستید یا فقط میخواهید کمی لرزش دست را کم کنید منوپاد یا تک پایه گزینه بهتری از سه پایه است
.
اکسسوار تزیینی
اکسسوری، اکسسوار، دکور یا وسایل تزیینی اصطلاحاتی هستند که ممکن است در کارتان با آن برخورد داشته باشد.
با توجه به اینکه این عناوین از زبان فرانسه یا انگلیسی وارد زبان ما شدهاند نگران تلفظ صحیح آنها نباشید. با همان عنوانی که همکارانتان استفاده میکنند شما هم استفاده کنید.
اساسا منظورمان از این عنوان همهی خرده ریزهای پوشیدنی یا دکوری مورد استفاده در عکس است. این موارد شامل صندلی، عینک، چتر، لباس، دکور، پارچه و حریر، وسایل تولد، کیک مصنوعی فوندانت و هزاران چیز دیگر میشود. کسی در عکاسی کودک و نوزاد موفق است که صدها مورد از این خرده ریزها را به مرور و با سلیقه جمع آوری کرده باشد.
در خرید این وسایل عجله نکنید. به مرور این وسایل را از فروشگاههای مختلف بگیرید. بدانید که بهترین انتخاب، دکوری فروشیهای مرتبط با عکاسی نیستند. شما باید ایدههای خوبی در زمینه خلاقیت در استفاده از دکور داشته باشید.
تسلط به مباحث زیر در عکاسی کودک ضروری است
- تسلط به مکانیک دوربین عکاسی
- نورشناسی (نورپردازی)
- رنگ شناسی
- شناخت اصول ترکیب بندی ژست (پوز و فیگور)
.
تسلط به مکانیک دوربین عکاسی در عکاسی از کودکان
شما در عکاسی از کودکان نیاز به سرعت عمل دارید. یکی از موارد مرتبط با این موضوع شناخت صحیح دوربین شماست. فراموش نکنیم در یک پروسهی عکاسی شما محکوم به سرعت عمل هستید. بیش از نیمی از بار عکاسی کودک چه در آتلیه عکاسی کودک و چه در عکاسی کودک در فضای بازمربوط به نوع عکاسی «کاندید یا بیهوا» یا «لحظه قطعی» است.
حال به موارد زیر کمی فکر کنید:
- دیافراگم چیست؟
- سرعت شاتر چه تاثیری دارد؟
- استفاده از ایزوهای بالاتر چه معایب و مزایایی دارد.
- وایت بالانس یا تراز سفیدی صحیح را به چه روش هایی میشود تنظیم کرد؟
- نقاط فوکوس را به چه نحوی تنظیم کنیم؟
- انواع نورسنجی در دوربین عکاسی چیست؟
- براکتینگ چیست؟
- جبران نوردهی چیست؟
- مزیتهای استفاده از مُد نوردهی دستی (M) و ضرورتهای استفاده از مدهای برنامه (P)، اولویت دیافراگم (Av یا A) و اولویت شاتر (Tv یا S) کدام است.
- قفل فوکوس چیست؟
- قفل آینه چیست و چه مزیت هایی دارد.
- فایل خام یا Raw عکاسی کنیم یا Jpeg؟
- تفاوت سایز (size) و کوالیتی (quality) در چیست؟
- چه زمانی از عکس برداری پیاپی استفاده کنیم؟
- پرتو کمکی وضوح یابی (modeling light) چیست؟
- سلف تایمر!
- تایم لپس
- برگرداندن به تنظیمات کارخانه!
- چگونه دوربین را شخصی سازی کنیم؟
- تقدم و تاخر شاتر در عکاسی با فلاش چه معنایی دارد.
- و دهها سوال دیگر
اگر از من بپرسید برای شروع عکاسی کدوم مورد ضروری تر است من شناخت کامل دوربین را (به صورت علمی و عمیق) توصیه میکنم. دفترچه دوربین را به دقت بخوانید.
اگرچه شاید بگویید من با خواندن بار اول دفترچه بعضی از نکات را متوجه نشدم. این موضوع خیلی طبیعی است. نگران نباشید. همین قدر که شما واژه ای را بدانید و تعریف دست و پا شکسته ای از آن بدانید شروع خوبی است. به زودی خواهید فهمید که این مقدمهی ناقص دروازه ورود شما به دنیای علمی عکاسی است. شما بعد از فهم صحیح دوربین میتوانید به سراغ موارد دیگر آموزشی بروید.
.
نورشناسی (نورپردازی)
در چه محیطی عکاسی میکنید؟
استودیو؟
منزل؟
فضای باز؟
نور حاضر در صحنه باید حذف و مسدود گردد یا نور موثری است و مورد استفاده قرار میگیرد و یا باید با نوری جداگانه تکمیل گردد؟
به سوالات فوق در ذهنتان پاسخ دهید.
– اولین هدف در نورشناسی یا نورپردازی ایجاد نور کامل بر روی سوژه است.
– همچنین میتوانید از این نور (در زاویههای تابش مایل)(مثل ساعت اولیه روز یا ساعات پایانی روشنایی) به صورت تک نور استفاده کنید.
– و یا به صورت ضد نور بهره بگیرید.
یک قاعده در هر سه این انواع ثابت است. سایهها باید هدفمند باشند (بر روی چهره). فرض کنید در یک ساعت اشتباه در حال عکاسی هستید (ظهر). گرچه محیط روشن و پر نور است، اما شما سایههای زشت و غیر حرفه ای زیر مژه، گودی چشم، زیر بینی، زیر لب و گونه دارید. در این حالت شما نیاز به یک نور مکمل دارید. این نور مکمل (رفلکتور یا فلاش) فقط سایهها را حذف خواهد کرد.
مثال دیگر: شما در عکاسی کودک یک دختر بچهی بور دارید. یکی از بهترین انتخابها استفاده از تلالو نور خورشید در لبههای مو است (نور از پشت سوژه به سمت دوربین میتابد) در این حالت شما یک عکس ضد نور یا سیلوئت با نورهای رویایی زیبا دارید اما سوژه تاریک است. از یک فلاش با سافت باکس یا یک رفلکتور استفاده کنید. نتیجه رویایی و چشم گیر خواهد بود.
نکته نورپردازی: تنظیم دوربینتان را بر مبانای نورسنجی در محیط فعلی انجام دهید ( به یک عدد ثابت برای دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو برسید) حالا کاستیهای نور را با فلاش یا رفلکتور جبران کنید. در حقیقت میزان نور فلاش شما باید تابع نور محیط باشد. نه نور محیط تابع فلاش.
نکته نورپردازی 2: یکی از بهترین کلاسهای آموزشی برای تربیت چشم و ذهن شما مشاهدهی دیاگرامهای مرتبط با نورپردازی است. عبارت «Photography Lighting diagram» را در گوگل سرچ کنید و داخل سایت هایی شوید که انبوهی از این دیاگرامها و نتایج نهایی را دارند.
نکته در مورد دیاگرام: به اطلاعات مندرج در دیاگرام دقت کنید. نوع نور، شدت، ارتفاع، فاصله، شکل دهندهی نور، تنظیمات دوربین و …
.
رنگ شناسی در عکاسی کودک
رنگ شناسی در همهی هنرهای تجسمی مهم است. در نقاشی و عکاسی بیشتر و در عکاسی از کودکان باز هم بیشتر.
خوشبختانه کتب و مقالات خوبی در زمینه شناخت رنگ وجود دارد که کلیات رنگ را مشخص میکند. به عنوان مثال لازم است بدانیم رنگهای مکمل چه رنگ هایی هستند. رنگهای مجاور چه ترتیبی در چرخه رنگ دارند و رنگهای هم پایه با چه خصلت هایی تفکیک میشوند. باید کمی روانشناسی رنگها بدانیم و فرهنگ و آیین و رنگهای ویژهی هر اقلیم آشنایی داشته باشم.
اما در کنار همهی این موارد شما لازم است بدانید که چه پالتهای رنگی مناسب عکاسی از کودکان و نوزادان است. به عنوان مثال رنگهای لطیف! برای عکاسی از نوزادان و عکس هایی از پالت رنگهای بازیگوش مناسب بچه ها!
رنگ شناسی کجا به کار ما میآید؟
شما قبل از هر چیز به عنوان یک عکاس، یک مشاور بصری نیز هستید. به خانوادهها راهنمایی دهید که برای کودکانشان چه رنگ هایی بیاورند و اجزای لباس هایشان مثل پیراهن و کلاه و کروات و شلوار و… را چگونه با هم هماهنگ کنند.
همچنین توصیههای شما کمک میکند خانوادهها بدانند با استفاده از چه رنگهای میتوانند خودشان را با یکدیگر ست و هماهنگ نمایند و در نهایت این شما هستید که میدانید با استفاده از این علم چگونه سوژه و پس زمینه را با هم تطبیق دهید تا نمود بیشتری داشته باشند.
نکته: راهنماییهای اندک شما میتواند استرس خانواده کودک را برای عکاسی کودک کاهش دهد. انتخاب، یکی از چالش بر انگیز ترین قسمتهای عکاسی کودک برای والدین است. شما باید با تجربه و راهنما باشید.
.
شناخت اصول ترکیب بندی
ترکیب بندی، قاب بندی، کمپوزوسیون (composition) کلماتی هستند که به صورت متعارف در این موضوع استفاده میشوند.
ترکیب بندی از چه چیز صحبت میکند؟
انتخاب قاب: مربع – مستطیل عمودی – مستطیل افقی
ما به طور شگفت انگیزی تحت تاثیر وسیله ای هستیم که با آن عکاسی میکنیم. مطالعات نشان میدهد مردم نود درصد عکس هایشان را با موبایل به صورت عمودی و با دوربین عکاسی افقی میگیرند. این آمار نشان میدهد فقط کسانی که به این موضوع توجه دارند زحمت چرخاندن گوشی یا دوربین را به خود میدهند. اگر مایل به کار حرفه ای هستید خصلتهای هر نوع عکاسی را بشناسید و به موقع از آن بهره بگیرید.
.
محل قرار گیری سوژه
به نظر میرسد مردم به صورت سنتی همیشه سوژه را در مرکز کادر قرار میدهند. گرچه نمی تواند به درستی گفت که این تصمیم غلطی است اما میتوان اشاره کرد که حرفه ای ترها از نقاط طلایی بهتر بهره میگیرند. سوژه در بسیاری از موارد لازم است از مرکزیت فرار کند و تعادل به شکل دیگری در عکس برقرار گردد. بهتر است انواع ترکیب بندی را بشناسیم و در مورادی از آنها استفاده کنیم.
.
نسبت سوژه و کادر
اگر شما یک عکاس کودک کار کرده باشید میدانید یکی از مشکلات شما با والدین در زمان انتخاب عکس این است: چرا کودک ما اینقدر دور است. در حقیقت دو واقعیت وجود دارد. آنها فرزندشان را دوست دارند و شما عکس خوب را با قواعد درست. سعی کنید وارد جر و بحث نشوید . فقط قبل از شروع کار و قبل از اینکه حتی به ذهن والدین برسد اصولی از عکاسی را به مهربانی به خانوادهها بیاموزید. این کلمات معجزه میکنند بخصوص وقتی بعد از توضیح نمونه عکاسی شده را در دوربین نشانشان دهید.
.
ارتباط سوژه و پس زمینه
رنگها و عناصر پس زمینه را هدف مند انتخاب کنید. اگر پس زمینهی شما نوعی دکور است ارتباط آن را با سوژه بسنجید. از خودتان سوال کنید آیا به معنا یا زیبایی عکسم کمک خواهد کرد؟ اگر جواب مثبت بود ادامه دهید.
در بسیاری از موارد، شما میتوانید از ویژگیهای اپتیکی لنز هایتان استفاده کنید و پس زمینه را محو کنید. عمق میدان کم گاهی بهترین انتخاب است.
نکته: اصول ترکیب بندی را بخوانید و بدانید اما همیشه ساختارشکنانه به دنبال ابداع ترکیبهای مستحکم و استوار باشید. هنر، علم ریاضی نیست که همیشه حاصل جمع دو با دو چهار شود. من مواردی را به یاد دارم که جمع دو با دو سیزده شده است!
.
ژست (پوز و فیگور) در عکاسی کودک
پوز، فیگور، ژست و حالت کلماتی هستند که در این حوزه مورد استفاده قرار میگیرند.
در حقیقت پوز به مجموعه تغییرات بدن و صورت در حالتهای ایستاده، نشسته و خوابیده گفته میشود که به ریتم عکس و زیبایی سوژه کمک میکند. در عکاسی بزرگسال این مسئولیت را یا مدل آموزش دیده میداند یا خود عکاس ژست دهی را مدیریت میکند تا به حالت مطلوب برسد. در مورد عکاسی کودک موضوع کاملا متفاوت است.
بچهها به حرف شما گوش نخواهند کرد. پس با محیط واقعی کنار بیایید و از فرصتها استفاده کنید. مهمترین چیز در این زمینه تجربه و سرعت عمل است. در کنار این مورد شما باید پیشگوی خوبی هم باشید. لحظات بعدی را پیش بینی کنید. فوکوستان را روی سوزه قفل کنید تا سریعتر وارد عل شوید و ببینید کدام حالت از بدن و صورت کودک شما به استانداردها نزدیک تر است.
سعی کنید با بازی، کودکان را در موقعیت و ژست خوب قرار دهید.
نکته: بچه ها، دنیایی از لحظات خاص و پیش بینی نشده اند. همچنین جزو معدود مواردی در دنیا هستند که که بدشان هم خوب است. گریه، آب بینی، آب دهان، زمین خوردن، عصبانیت و … همگی جزو امکانات شما برای عکس خاص است.
شناخت تواناییهای ویژه از نوزادی تا چند سالگی
- 0 تا 2 ماه
- 2ماه تا شش ماه
- شش ماه تا ده ماه
- ده ماه تا 13 ماه
- تا دو سال
- تا سه سال
- سه سال تا پنج سال
- پنج سال به بالا
نکتهی مهم در عکاسی کودک، بهترین زمان برای عکاسی از کودک و نوزاد است. توجه شما را به این تقسیم بندی جلب میکنم.
بهترین زمان برای عکاسی تخصصی نوزاد 0 تا 60 روزگی است ( اگر دوره ندیده اید و تخصصی ندارید هرگز این کار را انجام ندهید). در این سن نوزاد بیشتر خواب است و از لحاظ مفاصل و فرم گیری در وضعیت مناسبی قرار دارد. ضمن پرهیز از استفاده از فلاش در زمان بیداری سعی کنید در زمان خواب هم از فلاش غیر مستقیم (دیفیوز یا پخش شده) استفاده کنید.
نور آمبیانس و پر حجم بهترین نور برای عکاسی از نوزادان است.
نکته: هوای ابری نور آمبیانس دارد.
نکته 2- اگر شما نور را به سقف بزنید و از سقف نور را به سوزه بتابانید این نور آمبیانس است
نکته 3- پارچههای بزرگ که جلوی نور قرار داده میشوند نور را آمبیانس میکنند.
عملا از دو ماهگی تا شش ماهگی عکس کودکان جذاب نیست. دلیل آن بیداری و هوشیاری کودک و فرم ناپذیری آن است. همچنین در این سن نوزاد فاقد میمیک خاص و حالتهای بدنی مناسب است.
شش ماهگی شروع دوران خوب عکاسی کودک است. البته اینکه سوزه دختر باشد یا پسر و اینکه چقدر از لحاظ ستون فقرات محکم شده باشد موضوع قابل بررسی ای است. اما به طور کلی بچهها از شش ماهگی شروع به نشستن میکنند (با کمک و بیکمک). قبل از عکاسی مطمئن شوید کودک سقوط نمی کند تا آسیبی نبیند. همچنین در این سن میتواند به سینه خودش را بالا بکشد و حالتهای جالبی داشته باشد. و دیگر توانایی کودک در این سن برقرای ارتباط کلامی با عکاس (پاسخگویی صورت به صداهای سمت عکاس) و تنوع حالتهای صورت است.
سن مناسب بعدی نه ماهگی به بعد است. در این سن کودک با کمک میایستد. تکیه به تنه درخت، مبل، صندلی و حتی انگشتان والدین. این سن یکی از محبوب ترین زمانها برای عکاسی است.
◉ سیزده ماهگی: یکی از اشتباهات والدین در عکاسی از کودکان این است که روز تولد یک سالگی به آتلیه میروند. به طور معمول بچهها در یک سالگی راه نمی روند (بین یازده تا سیزده ماهگی نرمال است) و معمولا میتوانند فقط ایستاده تعادلشان را حفظ کنند. اگر شما سیزده ماهگی را برای این موضوع انتخاب کنید. کودک شما با تناسب جالب سر و بدنش میتواند راه برود و عکسهای جالبی ایجاد کند.
◉ دو سالگی: اوج حرف گوش نکردن کودکان است. در این زمان شما فقط یک راه دارید: دوستی با کودک. با او بازی کنید. اعتمادش را جلب کنید. به او جایزه بدهید (با باج دادن اشتباه نکنید) و از انرژی بالای او در رفت و آمد به نفع خود استفاده کنید.
◉ سه سالگی: سالهای لجاجت است. میتوانید بسیاری از خصلتهای دو سالگی را به این رده سنی کودک نیز تعمیم دهید با این تفاوت که کودک در این سن لجبازتر و البته خجالتی تر است. مفهوم شرم در این سن در حال شکل گرفتن است.
◉ چهار سالگی: کم کم کودکها متفاوت میشوند. در این شرایط، شما بیشتر متوجه خلق و خو و تفاوتهای کودکان میشوید. همچنان دوستی و اعتماد و بازی بهترین ترفند است.
◉ پنج سالگی به بالا: به نظر من شروع دوران قابل پیشبینی عکاسی از کودک است. شما میتوانید در این سن ژست بدهید. کودک را در جایی ثابت نگه دارید. بر روی سکو یا پله ای به او ژست دهید و … در این سن والدین دوست دارند خصلتهای متفاوتی را از کودک ثبت کنند و ترجیح میدهند کمی بزرگسالانه تر با آنها رفتار گردد. نورپردازیهای بزرگسالان را گاهی در این بازهی سنی تجربه کنید.
.
خلاقیت و داستان سرایی
از همهی این موارد که بگذریم، شما باید توانایی ایجاد داستانهای کوچک را داشته باشید. منظورم از داستان سرایی در عکاسی کودک یک واقعهی بزرگ نیست. ارتباطهای کوچک کودک با محیط هر کدام داستانی برای خودش دارد. آنها را ثبت کنید و به تنوع آنها فکر کنید.
در نهایت به این جمله بسنده میکنم. اگر حوصلهی کافی ندارید، سراغ عکاسی کودک نروید. هم شما و هم کودک آسیب خواهد دید.
.
منابع :
.http://www.lenzak.com