یکی از عوامل تزئین پارچه در ایران که قدمت آن به زمان هخامنشیان میرسد نقده دوزی است. این دوخت با استفاده از نخهای فلزی، طلایی یا نقرهای یا مطلا یا آلیاپها که به صورت پهن تابیده میشود انجام میگیرد. از این دوخت بیشتر برای تزئین البسه بخصوص لباسهای لشکری و درباری و پردهها استفاده میگردید.
در دوره اشکانیان و ساسانیان این نوع رودوزیها همراه با گلابتون و ده یک دوزی رواج کامل داشت در دوره اسلامی تیر با توجه به تعهد هنرمندان ایرانی برای تهیه پرده خانه خدا و روپوش مقابل، استفاده از این دوخت از رواج چشمگیری برخوردار بود.
از نوشتههای مارکوپولوی میتوان دریافت که زنان ایرانی در قرن (13 میلادی) 7 هجری نقده دوزی و گلابتون دوزی و ده یک دوزی را با نخ طلا و یا نقره به سبک بسیار جالبی ارائه میداده اند.
در حال حاضر این هنر در اصفهان، یزد، بندرعباس، تهران، ارومیه، کرمان، قزوین، کاشان و آذربایجان و کردستان و قسمتهایی از خوزستان رواج دارد.
نقده دوزان بر روی پارچههای پشمی، مخمل ،ماهوت، ابریشم و کتان، چلوار وحشی و شکوفهها و غیره.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕