انواع روش‌های نورپردازی در آتلیه
نورپردازی مرکزی
با قرار دادن یک منبع نور بطور مرکزی، در مقابل مدل نورپردازی مرکزی حاصل می‌شود. جلوه‌های اصلی این نوع نورپردازی عبارتند از روشن کردن سطح جلویی صورت و سایه شدن دو طرف سر در اغلب ارتفاعاتی که چراغ قرار می‌گیرد. در این نوع نورپردازی، باستثناء نورپردازی تحتانی، هر دو طرف بینی کاملا روشن است. شکل و ظاهر الگوی سایه ایجاد شده به ارتفاع منبع نور بستگی دارد، در نورپردازی مرکزی تغییرات ناشی از قرار دادن منبع نور در ارتفاعات مختلف مشخص و بویژه قابل توجه اند، هر چند که جلوه بدست آمده همیشه متقارن است.
نورپردازی غیر مرکزی
نورپردازی غیر مرکزی شکل تعدیل شده نورپردازی مرکزی است. اگر منبع نور را اندکی از وسط محور عمودی صورت منحرف و به نقطه‌ای منتقل کنیم که با آن زاویه تقریبی 20 تا 25 درجه تشکیل دهد، نورپردازی غیر مرکزی خواهد بود. این انحراف از نقطه مبنا می‌تواند در هر دو طرف محور انجام پذیرد. جلوه اصلی نورپردازی غیر مرکزی روشن کردن سطح جلویی صورت و در عین حال یک طرف سر است. طرف دیگر کاملأ در سایه می‌ماند و ناحیه سایه کاملأ به طرف جلو گسترده می‌شود و باین ترتیب خط تقسیم طبیعی استخوانبندی صورت کاملأ برجسته و مشخص می‌گردد.
نورپردازی اریب
اگر چراغ را بطور مورب بالا ببریم و در زاویه 45 درجه و ارتفاع متوسط، حد واسط بین نورپردازی غیر مرکزی و کناری، قرار دهیم نورپردازی اریب حاصل می‌آید. نورپردازی اریب یک طرف صورت را روشن می‌کند، قسمت عمده طرف دیگر در سایه قرار می‌گیرد باستثناء قسمتی که مثلث واضحی از نور در آن ایجاد می‌شود. رأس این مثلث بطرف پایین است، در قاعده این مثلث و در آن ضلع که کنار بینی قرار دارد سایه‌هایی تشکیل می‌شود که بترتیب مربوط به ابرو و تیغه بینی هستند. طرف دیگر این مثلث را سایه کنار سر تشکیل می‌دهد که ناشی از انحنای جمجمه است. هرچند نورپردازی اریب را برای تمام انواع صورت می‌توان بکار برد اما بهترین نتایج از صورتی لاغر و بینی کشیده بدست می‌آید.
نورپردازی کناری
با قرار دادن یک چراغ در زاویهٔ تقریبی 70 درجه نسبت به نقطه مبنا، نورپردازی کناری حاصل می‌آید. این نورپردازی صورت را به دو قسمت مشخص تقسیم می‌کند، یکی روشن دیگری سایه. در اینجا نورپردازی تحتانی و ارتفاع نسبتأ کوتاه مطرح نخواهند بود، نورپردازی کناری از ارتفاع تحتانی غیر عملی است و ویژگی‌های نورپردازی کناری از ارتفاع نسبتأ کوتاه در حدی نیست که بتوان آن را آشکارا از نورپردازی سطح طراز یا ارتفاع متوسط متمایز کرد. صورت از سطح تراز به دو بخش مساوی نور و سایه تقسیم می‌شود که جلوه ناخوشایند مزاحمی دارد. بافت پوست صاف و تخت بنظر می‌آید اغلب این نوع نورپردازی در تک چهره‌های تجاری بکار می‌رودجایی که صاف بودن پوست اهمیتی بیشتر از شخصیت پردازی دارد.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
