کودکان داغدار در شرایطی بسیار حساس قرار دارند و باید در رفتار با آنها نهایت دقت را داشته باشیم چون در روزهای اول پس از فوت یکی از بستگان، کودکان بسیار دلگیر خواهند بود و نمی دانند چگونه رفتار کنند و خود را کنترل کنند.
◉ کودک را در آغوش بگیرید : پیش از هر اقدامی، برای نشان دادن حس همدردی و همدلی ، کودک داغدار را در فرصتهای مناسب در آغوش بگیرید، بدون اینکه حرفی بزنید .
◉ برای کودک داستان بخوانید : برای کودکی که عزیزی را از دست داده، داستان هایی تعریف کنید که شخصیتهای آن شبیه شخصیتهای زندگی واقعی کودک باشند، تا به برون ریزی عاطفی او کمک کنید . همچنین میتوانید از او بخواهید بعضی قسمتهای داستان را ادامه دهد و تعریف کند .
◉ همراه کودک نقاشی کنید : وقتی با کودک داغدار مشغول نقاشی کردن میشوید، کودک میتواند با بیان احساساتش دربارهی افرادی که تصویرشان را نقاشی میکند، احساسات نهفتهی خود را آشکار کرده و وجودش را از غم و غصه خالی کند .
◉ آلبوم عکسهای خانوادگی را ورق بزنید: تماشای عکسهای آلبوم خانوادگی به همراه کودک این امکان را فراهم میآورد که خاطرات مربوط به فرد فوت شده را با هم مرور کنید .
◉ به فراموش کردن متوفی توصیه نکنید : وقتی از کودک میخواهید عزیز از دست رفته اش را فراموش کند، در واقع در او احساس گناه ایجادمی کنید، بهتر است به جای این اقدام، با پر رنگ کردن نقش فرد دیگری که در زندگی او جایگاه مهمی دارد، کودک را به طور غیر مستقیم در مسیر فراموش کردن فردی که از دست داده ، قرار دهید .
◉ به زیارت اهل قبور بروید : بردن کودکان به محل دفن عزیزانشان و فراهم کردن فرصتی که با آنها صحبت کنند ، در فواصل زمانی مناسب ، مفید است و به کودک در پذیرش بهتر این واقعیت کمک میکند .
.
باورهای نادرست در برخورد با کودکان داغدار
◉ کودکان نباید در مراسم سوگواری شرکت کنند! حضور در مراسم خاکسپاری، نگه داشتن یادگاریهای مشخصی از شخص مرده و مشارکت در قسمتی از مراسم، روشهای خوبی هستند که کودکان میتوانند از طریق آنها در فرایند خداحافظی شرکت کنند.
در حضور کودک داغدیده ، درباره مرگ صحبت نشود : واقعیت این است که کودک داغدیده نیاز دارد و میخواهد که دربارهی چیز یا کسی که از دست رفته، صحبت کند. بهتر است به کودک اجازه دهید هر زمان که میخواهد دربارهی احساس و افکارش صحبت کند، اطرافیان باید به وی نشان دهند که به شنیدن صحبت هایش علاقه دارند ، احساسش را درک کرده و سعی نمی کنند او را از بحث مورد نظر منحرف کنند یا به موضوع دیگری بپردازند
◉ حرفی نزنیم که کودک به گریه بیفتد : سوگ از دست دادن، پیری، بیماری، همه جزئی از زندگی هستند، بهتر است اجازه دهیم بچهها با این مقولهها نیز آشنا شوند ، حرف بزنند ، احساساتشان را بگویند و افکارشان را بیرون بریزند تا بتوانیم به آنها سازگاری با فشارهای زندگی روزمره را بیاموزیم .
◉ او به مسافرتی طولانی رفته است : وقتی به کودکی که عزیزی را از دست داده میگوییم: او به مسافرتی طولانی رفته! ممکن است این پرسشها در ذهنش شکل بگیرد که چرا خداحافظی نکرد ؟ کجا رفته است؟ کی بر میگردد؟ چرا مرا با خود نبرد؟ آیا ممکن است مادرم هم به مسافرت برود ؟ حتی ممکن است پس از آن ماجرا، مسافرت رفتن هر کس دیگر در کودک ایجاد اضطراب کند و یا او همیشه منتظر باشد که فرد فوت شده روزی از سفر بازگردد.
◉ خدا او ا از ما گرفت چون او خیلی خوب بود : کودک با شنیدن چنین جمله هایی ممکن است فکر کند : آیا ممکن است برای همه آدمهای خوب چنین اتفاقی رخ دهد ؟ چرا خدا مرا با خودش نبرد من که خوب هستم ؟ اگر بد بشوم ممکن است خدا مرا با خودش نبرد ؟
◉ او خوابیده و دیگر بیدار نمی شود: توضیح مرگ به این گونه ممکن است دو حالت را در کودک ایجاد کند : نخست ، ترس از خوابیدن خودش و حتی اطرافیان و دیگر، تصور اینکه مرگ نیز مانند خواب ، پدیده ای قابل برگشت است .
◉ یک کودک فعال ، کودک در حال سوگ نیست: متاسفانه چیزی که باعث میشود افسردگی و اندوه کودکان کمتر تشخیص داده شود این است که ما انتظار داریم آنها در برابر افسردگی و سوگ واکنشی مانند افراد بالغ داشته باشند . کودکی ممکن است افسرده باشد ولی گاهی فعال به نظر برسد، با بچههای دیگر بازی کند، خاسته هایی داشته باشد اما گاهی هم در خود فرو رود و حساس و زودرنج شود. نباید انتظار داشت کودکان مانند افراد بزرگسال سوگواری کنند، بعضی از کودکان گریه میکنند و میگویند که غمگین هستند ، بعضی دیگر ممکن است طوری به نظر برسند که گویی هیچ احساسی ندارند و بعضیها حالاتی از خشم و نفرت را نشان دهند. همهی این واکنشها لازم است پذیرفته شوند .
◉ او چون خیلی میگرید دچار حمله عصبی میشود : گاهی وقتها در مراسمهای سوگواری، به افرادی که بسیار میگریند هشدار داده میشود که « این قدر گریه نکن اگر با این وضع پیش بروی دیوانه میشوی» انتقال چنین پیام هایی علاوه بر آن که به کودک اجازهی بروز احساسات و هیجاناتش را نمی دهد، بر اضطراب او نیز میافزاید و ممکن است فکر کند اگر گریه کند عواقب وخیمی در انتظارش است. فراموش نکنید اشکهای ما سرچشمههای طبیعی هیجانهای درونی ما هستند که فوران مییابند . بیشتر افراد پس از گریه کردن احساس بهتری دارند آرا تر به نظر میرسند .
◉ باید فعال تر باشی : گرچه تشویق کودک به حفظ روابط اجتماعی و خوب رس خواندن و به طور کلی شرکت فعال داشتن در فعالیتهای زندگی روزمره اش، خوب و مفید است و کودک سوگوار نباید به طور کامل منزوی و گوشه گیر شود، اما با وجود این درست نیست که کودک را برای فعالیت زیاد و بازگشت به حالت قبل از سوگواری تحت فشار قرار دهیم و به تلاش بیشتر ، مسافرت و برقراری ارتباطات گروهی مجبور کنیم . این حالت ممکن است این تصور را در ذهن کودک ایجاد کند که تنهاست و کسی شرایطش را درک نمی کند.
.
منابع :
.https://www.trahysite.ir