.
کودک و همبازی هایش
همۀ بچهها حتی کودکان یک ساله، دوست دارند با بچههای دیگر باشند. معمولاً کودکان یک تا یک و نیم ساله راحت میتوانند با هم کنار بیایند. بچهها در کنار هم بازی می کنند و از کنار یکدیگر بودن لذت میبرند.گاهی نیز آنها با هم بحث و دعوا میکنند ولی زود با هم آشتی میکنند، چون بچهها خیلی زود بحث و دعواهایشان را فراموش میکنند.
زمانی که بچهها به سن دو تا سه سالگی می رسند، بازیهای آنها پر از بحث و دعوا با هم سن و سالانش است. آنها معمولاً سر اسباب بازی هایشان با هم دعوا میکنند. والدین نیز نمی توانند دعواهای کودکان شان را در این سنین شاهد باشند و کاری نکنند. بچهها در این سن به یکدیگر توجه ندارند و نمی توانند بدون دعوا کردن با یکدیگر بازی کنند.
وقتی بچه ها چهار ساله می شوند، خیلی بهتر میشوند، ولی با این وجود هنوز حس رقابت و قدرت طلبی در آنها وجود دارد. وقتی بچه هایی از سنین مختلف با هم بازی میکنند، کمتر بین آنها جنگ و دعوا صورت میگیرد. اگر بچههای دو تا پنج ساله با هم بازی کنند، به خاطر مراحل مختلف رشدی آنها، کمتر بین آنها بحث و مشاجره به وجود میآید.
بچههای کوچکتر مشغول مشاهدۀ بازیهای بزرگترها میشوند و هر وقت مشکلی داشتند از آنها کمک میگیرند. بچههای بزرگتر نیز میتوانند اسباب بازی هایشان را به کوچکترها بدهند و در بازی به آنها کمک کنند. معمولاً وقتی فرزند کوچک با بچههای بزرگتر از خودش بازی میکند، والدین مخالفتی ندارند، ولی وقتی فرزندشان با بچههای کوچکتر از خودش بازی میکند حساس میشوند.
والدین احساس میکنند که اگر فرزندشان با بچههای کوچکتر از خودش بازی کند مثل آنها رفتار خواهد کرد، ولی این نگرش درست نیست.
به کودکان کمک کنید با هم بازی کنند
در بازی کردن کودکان با یکدیگر شما فقط باید به عنوان یک ناظر بیطرف باشید. اگر کودکی رفتار بدی داشت، در مورد آن به او تذکر ندهید و در مقابل دیگران بر سرش فریاد نزنید. تنها او را به کناری ببرید و با صدایی آرام و بسیار مؤدبانه به او توضیح دهید که انجام چه کاری مورد علاقهٔ شماست. وقتی به بچهها احترام گذاشته میشود و از آنها مؤدبانه خواسته میشود تا همکاری کنند، آنها نیز با خوشحالی آن کار را انجام میدهند.
وقتی مشکلی با بچههای محله دارید، سعی نکنید تمام مشکلات انضباطی خانوادهٔ آنها را حل کنید. فقط به موضوع خاصی که اتفاق افتاده، توجه کنید. راه حلی برای هم شکل جاری پیدا کنید، اما فقط تا حدی که لازم است تا مسائل مربوط به فرزندان شما براحتی حل شود. جملاتی دوستانه و غیررسمی به کار برید. کسی را متهم یا سرزنش نکنید؛ تنها به سادگی مشکلی را مطرح کنید و راه حل هایی مناسب بیابید.
اگر کودکی آن قدر بیادب است که نمی خواهید کنار فرزندان شما باشد، میتوانید به آرامی دوستی آنها را قطع کنید. اجرای این روش، چند هفته ای طول میکشد، اما نتایجی تأثیرگذار دارد. بهانه هایی بیابید تا هر وقت که آن کودک از فرزندتان خواست نزد او برود، آنها را مطرح کنید.
اگر او معمولا در زمان خاصی از روز مثلا بلافاصله پس از مدرسه به سراغ فرزندتان میآید، فعالیتی بیابید تا در آن اوقات، فرزندتان مشغول آن کار باشد. پس از مدتی، آن کودک شخص دیگری را برای بازی مییابد و کمتر سراغ فرزند شما میآید. این روش، بسیار تأثیرگذارتر از این است که سعی کنید بازی با آن کودک را برای فرزندتان ممنوع کنید، زیرا در این صورت به «میوهٔ درخت ممنوعه » تبدیل میشود و ممکن است فرزندتان برای دیدار او مشتاق تر شود.
.
منابع :
.https://zarafeyejadooyi.com