آخرین روز زندگی هدایت ~بهرام‌بیضایی

آخرین روز زندگی هدایت به قلم بهرام بیضایی

امید به این‌که با نوشتن چیزی را عوض کنی یا حتی فقط آیینه‌ای باشی، در تو مرده. این‌جا کسی زبان نوشته‌های تو را نمی‌داند؛ و آن‌ها که در کشورت خط تو را می‌خوانند آیا از حروف الفبا بیشترند؟!

با خودم عهد کرده‌ام روزی که کیسه‌ام ته کشید، یا محتاج کس دیگری بشوم، به زندگی خودم خاتمه بدهم. یادداشت را می‌بندد: لازم است بگویم چه سطر و چه صفحه‌ای؟
شوخی‌کنان نگاهش روی روزنامه‌ها می‌چرخد: هیچ خبری از ایران! و اگر هم بود مثلاً چه بود؟ درنرو؛ حدس بزن! ـ آن یکی می‌گوید: تازگی‌ها روشن‌فکرانی مرده‌اند. هدایت هم‌چنان که می‌رود زیر لب می‌غرّد: در کشور من هیچ روشنفکری نمی‌میرد؛ همه نابود می‌شوند!
“هرچه قضاوت آن‌ها درباره من سخت بوده باشد، نمی‌دانند که پیشتر، خودم را سخت‌تر قضاوت کرده‌ام!”

به نقل از ماهنامه‌ی کارنامه، شماره‌ی 13، مهر‌ماه 1379
نویسنده: بهرام بیضایی /
راوی: شهرزادفتوحی /
تنظیم: مجتبی میر‌سمیعی