انور براهم یا اَنوَر ابراهیم Anouar Brahem آهنگساز و نوازنده تونسی، زاده ۲۰ اکتبر ۱۹۵۷ است. انور براهم ساز بربط (عود) را وارد سبکهای جاز و عصر نو کرده است. عمده شهرت وی به دلیل نوآوری در ترکیب موسیقی سنتی و کلاسیک عربی با موسیقی جاز است. انور به تشویق پدرش از ده سالگی به یادگیری عود در مدرسه ملی موسیقی تونس و نزد استاد مجرب علی سریتی پرداخت و در پانزده سالگی با ارکسترهای محلی همکاری کرد. در شروع کار تمرکز او روی موسیقی عربی بود و به تدریج از المانهای سبکهای دیگر مانند جاز و نیوایج نیز استفاده کرد. انور براهم از سن پانزده سالگی در ارکسترهای محلی و کوچکتر مینواخت، در هجده سالگی تصمیم گرفت تا موزیک را به عنوان حرفه اصلی خود انتخاب کند. در همان زمان، آموزش خصوصی موسیقی سنتی و کلاسیک را نزد علی سریتی آغاز کرد. در سنین نوجوانی او به همنوازی در مجالس شادی و عروسی پرداخت. موسیقی سنتی عربی بیشتر برای سرگرمی و مراسم شادی و عروسی در نظر گرفته میشد. این همنوازی دیگر رضایتبخش او نبود؛ بنابراین او شروع به نوشتن چندین قطعه کرد و کنسرتهای تکنوازی ترتیب داد که مورد توجه مردم و رسانهها قرار گرفت. وی توانست با سعی در آمیختگی کیفیتها و اِلمانهای مشرق و مغرب مخصوص به موسیقی عرب و با یک دید غیر نوستالژیک شرقی و در عین حال امروزی، موزیک منحصربهفرد خود را بیافریند. در سال ۱۹۸۱علاقهٔ او به تجربههای جدید در زمینه موسیقی مدرن باعث سفر به پاریس برای ملاقات با نوازندگان بیشمار فرانسوی شد که این سفر چهار سال به طول انجامید. او در پاریس موفق به ساختن قطعاتی برای تئاتر و سینمای تونس شد. از جمله این آثار میتوان به موسیقی متن یک نمایش رقص باله اثر موریس بژار و موسیقی متن فیلم «هانا» به کارگردانی کوستا گاوراس اشاره کرد. او در سال ۱۹۸۵ به تونس بازگشت. دعوت به فستیوال کارتاگو سبب آشنایی او با نوازندگان جاز فرانسوی، ترک و تونسی شد و با همین افراد پروژه ۸۵ را آغاز کرد، پروژهای که جایزه ملی موزیک تونس را نصیب او کرد. او در سالهای بعد نیز همواره در پروژههای مختلفی شرکت داشت و همین امر وی را به ریشههای موسیقیاییش بازگرداند. براهم مدتی با یک گروه کوچک و بر روی یک تخت با ساختار اصلی و سنتی موسیقی عربی کار کرد. تختی که بر آن یک ارکستر موزیک سنتی متشکل از سولیستها، تکنوازان و بداهه نوازان نشسته و مینواختند. او بدین طریق قصد داشت صمیمیت موزیک مجلسی عرب را زنده نگاه دارد و توانست در سال ۱۹۸۸ در فستیوال کارتاگواز این بابت باز یک موفقیت بزرگ دیگر کسب کند.
موسیقی انور براهم در طبقههای موسیقی موجود نمیگنجد. این عدم قابلیت طبقهبندی، وجه تمایز موسیقی او شدهاست. چرا که او به عنوان موسیقیدانی که گونهٔ کارهایش از جاز تا موزیک جهانی تعریف شده، برای محیط موسیقایی و تأثیرگذاری موسیقی خود نوعی آزادی نامتعارف برگزیده است. علیرغم اینکه معمولاً در میان ارکسترهای غول آسا جایی برای عرضه کار تکنوازی نیست، با این حال براهم با صبر، جای خود را به این مکانها باز کردهاست.
او در طی شش سال زندگی در پاریس (۱۹۸۷–۱۹۸۱) در فستیوالهای هنری مختلفی شرکت کرد و جوایز معتبری را از آن خود نمود. روزنامه گاردین دربارهٔ او نوشتهاست: «براهم در سبک جاز پیشتاز است چون فراتر از آن مینوازد.» برای ابراهم چندان راحت نیست که از شروع کار خود و چگونگی تلفیق موسیقی جاز با موسیقی عربی سخن بگوید. به اعتقاد او «خیلی مشکل است که دربارهٔ آنچه بر ما اثر میگذارد صحبت کنیم. چرا که موسیقی در شکلهای مختلف آن، از درون میجوشد و درواقع از آنچه اندوختهایم…». او همچنین دربارهٔ آنچه بر وی اثر گذاشته نیز اینطور میگوید: «من مجذوب سینما بودم، بخصوص سینمای موج نوی فرانسه. در روزهای جوانی بیشتر به سینما میرفتم تا کنسرت…».
بر اثر شیفتگیای که همیشه نسبت به سینما، تئاتر، باله و رقص در ابراهم وجود داشته، او همواره به جستوجو در آثار موسیقی همهٔ انواع و سبکهای هنری پرداختهاست تا بتواند بهمرور از طریق تاثیرپذیری از آنها به بیانی پالوده و شخصی و بکر برسد. این نوع تاثیرپذیری او از محیط، تنها به هنر محدود نمیشود. به گفتهٔ خودش، وقتی که برای جدیدترین آلبومش آهنگ میساختهاست، درخت پشت پنجرهٔ اتاقش، بسیار برای او الهامبخش بوده؛ مثلاً حرکت شاخهها موجب شدهاست تا در ریتم کارش نوعی حالت جهش (مانند حرکت فنر) بهوجود آورد. زمانی از ابراهم پرسیدند که منبع الهام و شهودش در موسیقی چیست(؟) و او پاسخ داد: «درختی که همزمان با قد کشیدن از سطح زمین و بزرگشدن، ریشههای خود را در زیر زمین گسترش میدهد و بیشتر به عمق فرومیرود» و این تصویری است که بهشکلی آشکار با تونس، کشور زادگاهش نیز ارتباط مییابد؛ کشوری چند وجهی که از یک سو ریشه در فرهنگ اعراب مسلمان دارد و از سوی دیگر فرهنگ آفریقایی و مدیترانهای نیز در آن گسترش یافتهاست. رد پا و نشانههای این تأثیرات همیشه در آثار ابراهم احساس میشود. انور ابراهم عودنوازی است که رمز و راز اعماق صدا را جستوجو کرده و در زمانی طولانی و با شیفتگی بسیار، به ژرفکاوی در میراث موسیقی هنری دنیای عرب و جهان اسلام پرداخته و در کنار آن، تمام انواع شناختهشدهٔ موسیقی جاز را نیز بررسی کردهاست. او که در چارچوب قوانین هیچکدام از ناشران موسیقی نمیگنجد، توانسته در همین مسیر به نوعی بیان آزاد دست یابد که در بستر فرهنگی و موسیقاییای که در آن رشد کرده، محصولی کاملاً غیرمعمول است. همین نکته که موسیقیاش در برابر طبقهبندیها ایستادگی میکند، میتواند معیار خوبی برای سنجش درستی خطمشی هنری او باشد.
لیلیت® اولین پلتفرم و هلدینگ برگزارکنندهٔ نمایشگاه با تکنولوژی واقعیت مجازی و استفاده از فناوری هوش مصنوعی است که با بیش از ۶۰۰ سالن متنوع شیک و لوکس (چنداتاقه و چندطبقه، با قابلیت شخصیسازی و تغییر محیط، دکوراسیون و اشیاء) و با بیش از ۱۰۰۰ طرح قابمجازی، درحالحاضر درمقایسه با سایر پلتفرمهای مشابه در دنیا، پیشرفتهترین و بزرگترین گالری آنلاین در کل جهان میباشد، که باتجربهٔ برگزاری بیش از ۲۵۰ نمایشگاه هنری و تجاری و با میانگین بیش از ۴۰هزار بازدیدشبانهروزی از سراسرجهان، موفقترین و پربازدیدترین گالری ایرانی نیز است؛ گالری لیلیت همچنین با ابداع کردن اولین نگارخانه با گویندگی هوش مصنوعی و با ابداع و برگزاری اولین نمایشگاه در جهانهای ناممکن و فانتزی؛ پیشروترین و نوآورانهترین گالری در کل جهان نیز میباشد؛ ضمناً پلتفرم لیلیت با دارا بودن بخشهای گوناگون نظیر: دانشنامه هنر و هنرمندان، مجلات آنلاین با موضوعات گوناگون و عمومی، روزنامه آنلاین هنر، تماشاخانه و مدیاکلاب، آموزشگاه هنری مجازی و…؛ هماکنون بزرگترین دانشنامه بیوگرافی هنرمندان ایرانی و بزرگترین رسانه و استارتاپ هنری فارسی زبان در کل جهان نیز میباشد که بهمنظور ارتقای سطح دانش جامعه، بهعنوان دانشنامه عمومی و رسانهٔ فعال در عرصهٔ هنر ایران فعالیت نموده است؛ گالری لیلیت همچنین علاوهبر تمامی این موارد، با امکانات متعدد و بسیار ارزشمندی که در جهت حمایت از هنرمندان گرامی در برگزاری نمایشگاه آثار ایشان ارائه میدهد، توانسته پرامکاناتترین گالری هنری در جهان نیز باشد که با توکل به خداوند متعال، با افتخار درخدمت مخاطبان و اهالی محترم فرهنگ و هنر بوده و میباشد. .: سپاس از توجه و همراهیتان :.
