جان ویلیام واترهاوس John William Waterhouse (آوریل ۱۸۴۹–۱۰ فوریه ۱۹۱۷) از نقاشان بریتانیایی پیشارافائل‌گرایی و نئوکلاسیسیسم است. سبک او نه تنها تحت نفوذ نقاشان اولیه پیشارافائلی است بلکه از معاصران خود، امپرسیونیست‌ها نیز تأثیر پذیرفته بود. بیشتر شهرت واترهاوس به‌خاطر به تصویر کشیدن شخصیت‌های زن در اساطیر یونان باستان و افسانه آرتور می‌باشد.

جان ویلیام واترهاوس در ۶ آوریل سال ۱۸۴۹ در رم متولد شد. پدر و مادرش نقاش بودند. او در اواخر دهه ۱۸۵۰ در ۵ سالگی همراه با خانواده‌اش به لندن رفت و نقاشی را نزد پدر آموخت. جان در استودیوی هنری پدرش به او کمک می‌کرد و در دوران جوانی استعدادهای خود را در مجسمه‌سازی و نقاشی تقویت کرد. او اولین آثار خود را با سبک کلاسیک شروع کرد.

واترهاوس پس از چند بار تلاش در نهایت در سال ۱۸۷۰ به آکادمی سلطنتی هنر در لندن راه یافت و در سال ۱۸۸۵دانشیار آکادمی سلطنتی شد. او در سال ۱۸۹۵ به عنوان عضو دایم فرهنگستان انتخاب شد و هر ساله تابلوهای خود را در نمایشگاه‌های آن به عرضه گذاشت.

واترهاوس به عنوان یک عضو مدرن به جنبش پیشارافائلی پیوست و این عضویت همچنین دیگر سبک‌های هنری مانند امپرسیونیسم فرانسوی بر کارهایش تأثیر داشت. این انجمن به او در رسیدن به سبک کاری اش کمک کرد. در پی آن، او در رابطه با تکنیک‌ها و ایده‌هایش از ویژگی‌های آثار الهام‌بخشی هنرمندانی مانند روستی، میلِی، هانت و همچنین کسانی که جنبش امپرسیونیسم را بوجود آوردند استفاده می‌کرد.

اکثر آثار او از اسطوره و تراژدیهای معروف الهام گرفته بودند، و به همین علت بسیار مورد توجه قرار گرفتند. او یکی از نادر هنرمندانی بود که محبوب شد و نسبتاً در شرایط مالی خوبی زندگی می‌کرد.

او نقاشی کردن را تا زمان مرگش در تاریخ ۱۰ فوریه سال ۱۹۱۷ ادامه داد. واترهاوس به علت ابتلا به سرطان و پس از یک دوره بیماری طولانی از دنیا رفت.

از مهم‌ترین آثار وی می‌توان مجموعه تابلوهای بانوی شالوت را نام برد که از شعری از آلفرد تنی‌سون الهام می‌گیرد و داستان دختر جوانی است که به خاطر عشق یک‌طرفه‌اش به لانسلو می‌میرد. سری تابلوهای اوفلیا از دیگر آثار مشهور او می‌باشند که لحظات قبل از خودکشی اوفلیا را به تصویر می‌کشند.

در این بخش بهترین آثار این هنرمند در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.