کتاب داستان «لیلیت» رمان کوتاه، نمایشنامه و فیلمنامه 

📖 ادامه داستان:

« داستان قتل از آنجایی شروع شد که در یک روز خیلی زیبا… یه روز پاییزی… مردی جوان داشت توی همین جنگل با ریتمی آهنگین قدم بر می‌داشت و به سمت منزل خود می‌رفت… که ناگهان با یک جنازه برخورد کرد، که در حالت نشسته به درختی تکیه داده بود و دست‌هایش روی پاهای دراز کرده‌اش بود. دست راست با انگشت اشاره به جایی اشاره می‌نمود که مرد نگاهش به سمت اشاره جلب شد و متوجه شد در راستای انگشت جنازه و در انبوه درختان، در یک لاین باریک هیچ درختی وجود ندارد! گویی که یک جاده مخفی راهی را به سمت ناکجا آباد درون جنگل باز کرده بود.
مرد به بالا نگاه کرد در بالای درخت پرنده‌ای عجیب روی شاخه ای باریک پف کرده و نشسته بود و به مرد نگاه میکرد، مرد به پرنده دقت کرد، این موجود سیاه رنگ شبیه به کلاغ بود اما از نژاد هیچ پرنده ای نبود، مرد کمی ترسیده بود و اضطراب تمام وجودش را تسخیر کرده بود، آرام به زانو نشست و اینبار با دقت و برسی به جنازه نگاه کرد. جنازه با ظاهری که داشت مشکوک می‌زد، لباس‌های رنگارنگ شیک و نو به تن داشت انگار برای یک ضیافت آماده شده بود و عطری تند زده بود و بدن تمیزش نشان میداد که تازه استحمام کرده یا اینکه شسته شده است. جای چند خط خراشیرگی روی صورت جنازه بود. به‌هرحال چشمان باز اما مرده‌ای داشت!
مرد دوباره به مسیر مخفی نگاه کرد، قدرت عجیبی مرد را به سمت جاده مخفی می‌کشید، او از جایش برخاست و شروع به حرکت در داخل جاده مخفی نمود.
در مسیر هرچه که جلوتر می‌رفت درخت‌ها از چهره‌های زیبا و معطر به چهره‌های غمگین با بوهای تند و مشمئز کننده تبدیل می‌شدند.
مرد همچنان به راه خود ادامه می‌داد و هرچه جلوتر میرفت لکه‌های خون را روی زمین می‌دید که بعد از عبور از کنار آن ها محو میشدند و همچنین بطری‌های آب را میدید که از درختان وارونه آویز شده بودند و هرچه از آن‌ها آب به روز زمین و گیاهان خشکیده میریخت نه زمین سیر میشد و نه آب تمام میشد و گیاهان بجای آنکهخ سبز شده باشند خشکیده بودند.
مرد کاملاً ترسیده بود! تصمیم گرفت از همان راهی که آمده برگردد، وقتی به عقب نگاه کرد متوجه شد در اعماق جنگل گم شده است و هیچ راهی به غیر از راه جلو پیش رو ندارد انگار تمام درختان دست به دست هم داده بودند و او را به یک جهت هدایت می‌کردند! مرد با ناراحتی به آسمان که تکه‌هایی از آن لابه‌لای درختان پیدا بود نگاه کرد و متوجه شد چیزی به غروب آفتاب نمانده است و چون بسیار خسته بود تصمیم گرفت همانجا کمی استراحت کند، اما فکر تنهایی همسرش در منزل اصلا اجازه استراحت به وی را نمیداد.
مرد احساس کرد صداهایی شبیه به خنده‌های قهقه وار از میان درختان به گوشش می‌رسد. حس کرد که چند نفر غیر از خودش در این جنگل حضور دارند. از جا برخاست و به دنبال صداها روانه شد، هرچه به صدا نزدیک تر میشد صداها جای خود را تغییر میدادند کم‌کم همان صداهای خنده به جیغ‌های گوش خراشی تبدیل شد. او از طرفی ترس وجودش را فرا گرفته بود و از سوی دیگر می‌خواست راهی برای خارج شدن پیدا کند، همینطور که به دنبال صدا در حرکت بود، میتوانست صدای سم اسبی را از میان صداهای دیگر تشخیص دهد. وقتی به سمت صدای پای اسب رفت، دید که یک کالسکه در حال حرکت است، کالسکه هیچ سواری نداشت و فقط اسبی پرانرژی و قبراق آن را می‌کشید درحالی که از بدن و پوزهٔ آن اسب در آن جنگل سرد بخار بلند می‌شد. مرد با دیدن چنین منظره‌ای رو کرد به اسب و گفت: «تو چرا اینجا تنها هستی؟» بعد با لحن تمسخر آمیزی گفت: «نکنه اسب بخار که میگن تو هستی…؟» مرد سوار کالسکه شد و اقدام به راندن آن نمود ولی متوجه شد که اسب به دستوراتش عمل نمیکند و به مسیری دلخواه در حرکت است. بعد از چند دقیقه حرکت از دور نوری را دید که کورسو می‌زد و با نزدیک‌تر شدن متوجه شد که نور از فانوس آویزان شده از شیروانی یک کلبه چوبی متساطع می‌شود، که اسب نیز به سمت همان کلبه در حرکت بود. مرد به بالا نگاه کرد دید که همان پرنده‌ای شبیه به کلاغ بالای سر کالسکه در حال پرواز است، اسب ایستاد و مرد پیاده شد و نزدیک کلبه رفت به فانوس نفتی که از شیروانی کلبه آویزان بود رسید و متوجه شد که چراغ با نور اندک خود حشرات ریز را اطراف خود جمع کرده بطوریکه حشرات دور چراغ می‌چرخیدند و از حرارت می‌سوختند اما بازهم می‌چرخیدند! معلوم نبود آن حشرات هم راه خود را گم کرده اند، یا انگار سال‌هاست که از هم دور بوده اند و این چراغ یک ضیافت را فراهم ساخته بود تا آنها دور هم جمع شوند و با مرگشان شادی کنند.
مرد به سمت در کلبه آمد و چند ضربه به در کوبید و فریاد زد: «کسی اینجا زندگی نمیکنه..؟» هیچ جوابی نیامد، مرد از پنجره‌ای که سمت چپ کلبه وجود داشت به داخل نگاه کرد شومینه‌ای روشن را در داخل دید و انگار سایه‌ای آنطرف‌تر نشسته بود.
دوباره پرسید : «کی اینجا زندگی میکنه ؟» صدای یک پیرزن گفت: «بیا داخل پسرم…» مرد به سمت درب ورودی رفت که ناگهان در خودش باز شد و طوری جلوه ساخت که اگر زبان داشت با زیباترین کلمات به او خوشامدگویی میکرد مرد جاخورده بود اما داخل کلبه وارد شد، داخل کلبه با رنگهای سبز ، قرمز، نارنجی و آبی فیروزه ای تزئین شده بود. در آن کلبه هرچیز در جای خودش قرار داشت. یک پیرزن جلوی شومینه‌ای روی یک صندلی راحتی در حالی که بافتنی می‌بافت در حال استراحت بود که رو کرد به مرد و گفت : «خیلی خوش اومدی پسرم» مرد به چهره پیرزن خیره شد و متوجه شد که پیرزن چشم ندارد پیرزن بی‌مقدمه به مرد گفت : «ازم نترس، من مادرزادی نابینا هستم، در کودکی برایم سخت بود اما حالا دیگه عادت کردم» مرد پرسید: «تو اینجا تنها زندگی میکنی ؟» پیرزن با لبخندی پاسخ داد : «یک پیرزن زمانی تنهاست که احساس تنهایی کنه» مرد از لکه‌های خون ، پرنده عجیب و بطری‌های آب که در جاده دیده بود و فکرش را مشغول کرده بود از پیرزن پرسید، پیرزن با لحن جدی گفت : «من از پرنده ای که دیده‌ای اطلاعی ندارم، اما در یک جنگل امکان داره هرچیزی ببینی! اما سعی کن که با دیدن نشانه‌ها دقیق‌تر تصمیمت رو بگیری » مرد مفهوم حرف پیرزن را نمی‌فهمید یا شاید هم هنوز خیلی زود بود معنای این جمله پیرزن را بفهمد.
او از وقتی که وارد کلبه آن پیرزن شده بود به یاد همسرش بود که در خانه منتظرش هست، رو به پیرزن کرد و گفت: «همسرم در خانه منتظرم هست و تنهاست، باید هرچه زودتر به خانه برگردم.»
مرد هنوز جمله اش به پایان نرسیده بود که پیرزن به او گفت : «پسرم…اگه خواستی راحت‌تر به منزلت برگردی راهی رو که اومدی برگرد اما به اطرافت هیچ توجهی نکن، نزار چیزهای مختلف تو رو از مسیرت خارج کنه.»
مرد با اینکه کلی سوال دیگر در ذهنش بود، ناگذیر از خانه خارج شد و در را بست که یکدفعه متوجه شد که از پیرزن خدا حافظی نکرده، درب را باز کرد تا از پیرزن خداحافظی کند که متوجه شد او از دنیا رفته و دیگه نفس نمی‌کشه.
مرد قاتل درحالیکه داستان را تعریف می‌کرد با کمی مکث به پلیس‌ها گفت: «پیرزن بجای بهتری سفر کرده بود.» و داستانش را ادامه داد.
مرد اندوهناک و پر از تشویش درب کلبه را بست، نظرش به سمت آسمان جلب شد همان پرنده کلاغ مانند با چشمان بی‌روح و ظاهری به هم ریخته روی شاخه ای از یک درخت خشک و تنومند نشسته بود و به مرد نگاه می‌کرد. مرد متوجه شد که این پرنده دائما او را میپاید.
خلاصه… مرد راه برگشت را پیش گرفت، سرش پایین بود ولی صدای پرواز و شاخه به شاخه پریدن آن پرنده را پشت سر خود می‌شنید.”