دفاع از دیوانگی ~وودی‌آلن

ودی آلن این «بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین کارگردان فیلم‌های کمدی تاریخ سینما»، که تاکنون بیست‌وچهار نامزد جایزه‌ی اُسکار شده و از این بیست‌وچهار بار، چهار بارش را از آن خود کرده، و علاوه بر این‌، دو بار جایزه‌ی گلدن‌گلوب را به خانه برده و یک بار نیز جایزه‌ی بفتا، در «دفاع از دیوانگی» ما را به ضیافت دنیای دیگری از وودی آلن دعوت می‌کند؛ دنیایی که دیگر محدود به بازیگری و کارگردانی و نوشتن فیلم‌نامه‌هایش نیست. در این دنیا، ما با داستان‌نویس و طنزپرداز قهاری روبه‌رو می‌شویم که هم‌چون جهان سینمایی‌اش بازتاب‌دهنده‌ی همان پرسونای دوست‌داشتنی وودی آلن در فیلم‌هایش است (هم‌چون چارلی چاپلین که پرسونای ولگرد را در بیش‌تر فیلم‌هایش به نمایش می‌گذاشت) هرچند در این طنزنوشته‌ها و در بیش‌تر مواقع، جای این پرسونا را دیگرانی گرفته‌اند که او به دنیای طنز خود راه‌شان داده و با آن‌ها بازی می‌کند: شخصیتی خودبیمارانگار، پر از خاطره‌های دوران کودکی، هنردوست، دل‌مشغول روابط با زن‌ها، دایم در حال نق‌زدن و شِکوه‌کردن، و به شکلی آبزورد پر از اندیشه‌های فلسفی و… و خیلی چیزهای دیگر.