پاپیه ماشه یکی از صنایع دستی است که در لغت معنای کاغذْجویده یا کاغذِ جویده‌شده می‌دهد. پاپیه ماشه موادی ترکیبی از تکه‌های کاغذ یا خمیر کاغذ است، که گاهی با پارچه‌ها توسط ماده‌ای چسباننده تقویت (و مستحکم) می‌شود.
علت نامگذاری
پاپیه ماشه در اصل لغتی فرانسوی است به معنای کاغذ فشرده (پاپیه به معنای کاغذ و ماشه به معنای مچاله کردن) و علت نامگذاری آن این است که کاغذ را پس از خمیر کردن با سریش مخلوط کرده و تحت فشار قرار می‌دهند تا زیرساخت کار تولید شود.
تاریخچه
برای اطلاعات دقیق‌تر و بیشتر در این مورد نگاه کنید به تاریخچهٔ پاپیه ماشه
خاستگاه این هنر از کشورهای آسیایی بوده‌است و در قرن 15 میلادی در اروپا از این هنر برای ساخت مجسمه‌های کوچک مذهبی استفاده می‌شده‌است. از جمله مجسمه‌هایی که با این روش ساخته شده‌است، مجسمه غول پیکر نانا است. این هنر در دوره صفویه در ایران رواج یافت و در شهرهای اصفهان و قزوین مراکز عمده تولید این هنر بودند.
تهیه کاغذ
برای تهیه کاغذی محکم از پاپیه ماشه که بتوان از آن در ساخت وسایل استفاده کرد ابتدا برگ‌های کاغذ آهار نخورده را از دو طرف با سریش آغشته می‌کنند و بهم می‌چسبانند و سپس در قالب‌های فلزی قرار می‌دهند تا در دمای 100 درجهٔ فارنهایت (38 درجهٔ سانتی‌گراد) خشک شود. محصول بدست آمده دارای مقاومت و دوام زیاد در برابر رطوبت است.
این هنر بیشتر برای مجسمه‌سازی، ساخت قلمدان، قاب قرآن و جلد کتاب به کار می‌رود.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
