سیستان سرزمین هیرمند،سرزمین خرد ودانایی،سرزمین فرهنگ،خلاقیت ونوآوری که با بهره گیری ازمیراث فرهنگی،هوشمند یهای خود را از طریق تلفیق طبیعت با زندگی خود به نمایش میگذارند.ساخت اشیاء و صنایع دستی که هم نیازهای زندگی رابرطرف می‌کند و هم بخشی از گرایش‌های زیبایی شناختی خودشان را نشان می‌دهند.
گز در واقع درختچه‌ای است که با طبیعت و زندگی مردم سیستان گره خورده و این گز تولید شیره انگبین داشته و از گلهای آن برای رنگرزی نخ‌ها جهت استفاده در قالی بافی و شال بافی استفاده میکردند.گز نماد پایداری وسرسبزی دشت سیستان است.
صنعتگران با ذوق و پرشور سیستان سعی میکردند که ارتباطی معقول و منطقی میان مردم سیستان و درختچه گز با طبیعت ومحیط زیست برقرار کرده و نتیجهٔ کار هوشمندیها و خلاقیتهایی است که در واقع از تجسم خلاق خودشان برای پاسخ به نیازهای واقعی زندگی بهره ببرند.
بنابراین تلاش میشد که سبدهای زیبایی ساخته شود. این سبدها دراشکال مختلف از ترکه‌های نازک درختان گز بافته میشد.شاخه‌های درختان گز به دلیل خشک بودن چند روز در آب خیسانده میشد تا قابلیت انعطاف پذیری خود را بازیابد و سپس بافنده کار خود را آغاز می‌کند و در نهایت انواع دست بافته‌های زیبای گزی با کاربریهای گوناگون مانند نوبندک (نان بندک)، سود(سبد)، سبد حمل مرغ وخروس که در گویش سیستانی به آن شول گفته می‌شود ،هم چنین از این دست بافته‌ها برای حمل نان،تخم مرغ، ،میوه جات،بعضی ازغلات،شست وشوی برنج و…و برای ساخت (چپر) وسیله‌ای برای پوشش آسمانها یا سقفهایی که با لایه‌ای از کاهگل محکم میشد مورد استفاده قرار میگرفت.
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
