چهره میدان نبرد از لحظاتی پس از انفجار بمب تا سالها پس از پایان جنگ. این نمایشگاه تکان دهنده نگاهی انداخت بر گذر زمان و ترسیم تغییرات و تلخی های سفری ۱۵۰ ساله از جنگ های چهار گوشه دنیا از زمان پیدایش عکاسی تا کنون.
طبق اقدامی ابتکاری ترتیب عکس ها بر اساس مدت زمانی مرتب شده که از وقوع حادثه گذشته است، از چند لحظه، روز و هفته تا چند دهه پس از وقوع حادثه.
عکس های مربوط به هفت ماه پس از بمباران شهر درسدن (پایتخت ایالت زاکسن در کشور آلمان) در کنار عکس هایی به نمایش در آمده که هفت ماه پس از پایان جنگ اول خلیج فارس گرفته شده است. تصاویری که بیست و پنج سال پس از سقوط شهر سایگون (بزرگ‌ترین شهر ویتنام ) ضبط شده در کنار تصاویری جای گرفته که بیست و پنج سال پس از بمباران اتمی ناکازاکی از این شهر گرفته شده است.
آنچه حاصل شد، فرصتی نو و بی سابقه بود برای ایجاد نوعی ارتباط که برای نمایش میراث جنگ توسط عکاس و هنرمند با نگاهی به گذشته ضبط شده است.
آسیب های آنی حاصل از جنگ را می توان در چشمان دن مک کالین (Don McCullin’s)، تفنگدار موجی نیروی دریایی ایالت متحده آمریکا دید؛ آن هنگام که تخریب ساختمان ها و خیابان ها در مجموعه افغانستان توسط سایمون نورفولک (Simon Norfolk) ثبت شده است.
در این نمایشکاه، نبرد های گوناگون در گذر زمان از نقاط متعددی باز نمایش می شدند. به عنوان مثال جنگ جهانی دوم در عکس های دهه شصت جرزی لوژینسکی (Jerzy Lewczynski) از جمله پناهگاه گرگ و مرکز فرماندهی آدولف هیتلر و همچنین عکس های شومی توماتسو (Shomei Tomatsu) از ناگازاکی، عکس های دهه شصت کیکوجی کاوادا (Kikuji Kawada) از هیروشیما، عکس های سال ۱۹۸۰ مایکل اشمیت (Michael Schmidt) از برلین، عکس های سال ۱۹۹۳ از نمای بسته دیوار های سلول زندانیان جنگ در ولز به نمایش در آمده است.
این نمایشگاه از تاریخ ۲۶ نوامبر ۲۰۱۴ تا ۱۵ مارچ ۲۰۱۵ در موزه تیت دایر بود.
