چهره میدان نبرد از لحظاتی پس از انفجار بمب تا سالها پس از پایان جنگ. این نمایشگاه تکان دهنده نگاهی انداخت بر گذر زمان و ترسیم تغییرات و تلخی‌های سفری 150 ساله از جنگ‌های چهار گوشه دنیا از زمان پیدایش عکاسی تا کنون.
طبق اقدامی ابتکاری ترتیب عکس‌ها بر اساس مدت زمانی مرتب شده که از وقوع حادثه گذشته است، از چند لحظه، روز و هفته تا چند دهه پس از وقوع حادثه.
عکس‌های مربوط به هفت ماه پس از بمباران شهر درسدن (پایتخت ایالت زاکسن در کشور آلمان) در کنار عکس‌هایی به نمایش در آمده که هفت ماه پس از پایان جنگ اول خلیج فارس گرفته شده است. تصاویری که بیست و پنج سال پس از سقوط شهر سایگون (بزرگ‌ترین شهر ویتنام ) ضبط شده در کنار تصاویری جای گرفته که بیست و پنج سال پس از بمباران اتمی ناکازاکی از این شهر گرفته شده است.
آنچه حاصل شد، فرصتی نو و بی سابقه بود برای ایجاد نوعی ارتباط که برای نمایش میراث جنگ توسط عکاس و هنرمند با نگاهی به گذشته ضبط شده است.
آسیب‌های آنی حاصل از جنگ را می‌توان در چشمان دن مک کالین (Don McCullin’s)، تفنگدار موجی نیروی دریایی ایالت متحده آمریکا دید؛ آن هنگام که تخریب ساختمان‌ها و خیابان‌ها در مجموعه افغانستان توسط سایمون نورفولک (Simon Norfolk) ثبت شده است.
در این نمایشکاه، نبرد‌های گوناگون در گذر زمان از نقاط متعددی باز نمایش می‌شدند. به عنوان مثال جنگ جهانی دوم در عکس‌های دهه شصت جرزی لوژینسکی (Jerzy Lewczynski) از جمله پناهگاه گرگ و مرکز فرماندهی آدولف هیتلر و همچنین عکس‌های شومی توماتسو (Shomei Tomatsu) از ناگازاکی، عکس‌های دهه شصت کیکوجی کاوادا (Kikuji Kawada) از هیروشیما، عکس‌های سال 1980 مایکل اشمیت (Michael Schmidt) از برلین، عکس‌های سال 1993 از نمای بسته دیوار‌های سلول زندانیان جنگ در ولز به نمایش در آمده است.
این نمایشگاه از تاریخ 26 نوامبر 2014 تا 15 مارچ 2015 در موزه تیت دایر بود.
