امروزه عکس‌های خیابانی که بعضی به آن‌ها عکس‌های اجتماعی نیز می‌گویند بیش از پیش بین مردم و عکاسان حرفه‌ای و چه آماتور طرفدار پیدا کرده و وجود تلفن‌های هوشمند دسترسی به این دست عکس‌ها را ساده‌تر از گذشته کرده. از زمان پیدایش و رشد هنر عکاسی تا به امروز سبک‌ها و شیوه‌های متفاوتی شکل گرفته است که برخی ثابت مانده و برخی از بین رفته با تغییر کرده‌اند. اگر به عکاسی خیابانی علاقمندید؛ شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد که کدامیک برای عکس‌های خیابانی مناسب‌تر است؟ سیاه و سفید یا رنگی؟
ورای تعریف متداولی که در کتاب‌ها برای عکاسی خیابانی به کار گرفته می‌شود، آن را می‌توان به داستان‌هایی که برای تک‌تک انسان‌هایی که در هر روز از هر نقطه از خیابان عبور می‌کنند بسط داد. هر یک از این افراد دارای جنبه‌های مثبت و منفی هستند که می‌تواند احساسات زیادی را نیز در بر داشته باشد.
عکاسی خیابانی، به عنوان بدنه هنر عکاس، صحنه‌هایی از زندگی روزمره مردم را سوژه اصلی خود قرار می‌دهد. خیابان‌ها، پارک‌ها، مساجد، محل‌های خرید و مراکزی که مردم گرد هم می‌آیند، محل اصلی تهیه عکس‌های خیابانی است.
هدف عکاسی خیابانی ثبت احساسات افراد در شرایط گوناگون و بیان احساسات آن‌ها در قاب یک تصویر است. ورای تعریف متداولی که در کتاب‌ها برای عکاسی خیابانی وجود دارد؛ آن را می‌توان به داستان‌هایی که برای تک‌تک انسان‌هایی که در هر روز از هر نقطه از خیابان عبور می‌کنند بسط داد.
عکاسی خیابانی شاخه‌ای از عکاسی مستند با هدف به تصویر کشیدن مردم و نه تنها پوشش یک اتفاق است و در برابر مردم برای انتقال پیام‌های و یا اجتماعی به شکل‌های طنز یا طعنه‌آمیز همانند آینه‌ای رفتار می‌کند. این سبک از عکاسی در سال‌های 1975 تا 1980 به اوج و شکوفایی رسید. اما عکاسی خیابانی با موبایل که این روزها بسیار مورد توجه قرار گرفته، راه را برای عکاس‌ها و علاقمندان به این سبک از عکاسی بسیار هموار کرده است.
آنچه که باید برای عکاسی مدنظر قرار دهید این است که هدف شما از عکس گرفتن چیست؟ نشان دادن مشکلات جامعه یا شادی‌ها و زیبایی‌های جامعه؟ بعد از پاسخ به این سوال کار شما تا حد زیادی راحت‌تر می‌شود چرا که مسلما برای نشان دادن مشکلات از عکس‌های سیاه و سفید و برای نشان دادن شادی‌ها از عکس‌های رنگی استفاده می‌کنیم. می‌خواهید مخاطب را به گریه بیندازید و تکانش دهید یا می‌خواهید اورا به خنده آورده یا شاد کنید؟ هنگام عکاسی باید به این موارد توجه کنید.
اما همیشه اینطور نیست زیرا گاهی اوقات برای نشان دادن مشکلات باید رنگ‌ها نیز نشان داده شوند؛ به طور مثال اگر یک عکسی که در آن خون وجود دارد سیاه و سفید نشان داده شود مسلما هدفی که شما از آن عکس دارید به تماشاگر منتقل نمی‌شود، مگر اینکه هدف شما چیز دیگری به غیر از خون باشد. به هر حال قانونی در این مورد وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد قوانین برای شکسته شدن هستند!
مورد دیگری که می‌تواند به شما در انتخاب رنگ کمک کند این است که گاهی شما هدف خاصی از عکس ندارید و فقط به تصویر کشیدن جامعه هدف شماست، در این مواقع دیگر به خودتان و خلاقیت خودتان بستگی دارد که چه جور عکسی را انتخاب کنید. البته اگر بخواهیم منصفانه به موضوه نگاه کنیم، این انتخاب همیشه یک انتخاب شخصی است.
اما گاهی اصولی نیز وجود دارد. مثلا همانطور که گفتم اگر شما فردی در حال کشیدن سیگار را به تصویر می‌کشید مسلما تاثیر عکس سیاه و سفید بیشتر از رنگی است؛ اما در این مواقع هم شاید شما هدف دیگری غیر از دود دارید! یا در نمونه دیگری برای به تصویر کشیدن یک گل، عکس رنگی تاثیر به مراتب بیشتری دارد مگر اینکه گل پژمرده باشد!
همانطور که خواندید قانون خاصی برای رنگ عکس وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد قوانین برای شکسته شدن به وجود آمده‌اند و تنها چیزی که باعث زیبایی عکس شما می‌شود فقط و فقط خودتان هستید. شاید مواردی قوانین و اصول به شما کمک کنند اما شما در استفاده کردن یا نکردن از آن‌ها مختارید.
با این تفاسیر و با توجه به تجربه‌ای که داشته‌اید – چه در عکاسی و چه در دیدن عکس‌های خیابانی سایر عکاسان – فکر می‌کنید کدامیک را بیشتر می‌پسندید؟ سیاه و سفید یا رنگی؟
⇩
〔دیدن منابع مطالب〕
مجله دانستنی‌های هنر
