اصطلاح (نقطه نگاری) در نقاشی و اصطلاح (کامئو) در حکاکی

معرفی و بررسی اصطلاح (نقطه نگاری) در نقاشی و اصطلاح (کامئو) در حکاکی.

نقطه‌نگاری یا تکنیک نقطه محو (Stippling)

نقطه‌نگاری یا تکنیک نقطه محو بسیار شبیه به سبک نقاشی نقطه نقطه است، اما ویژگی‌های خاص خود را دارد که آن را از این سبک متمایز می‌کند.
نقاشی نقطه نقطه در مورد استفاده از نقطه‌های کوچکی رنگی برای تولید یک رنگ جدید است زمانی که از یک فاصله معین به نقاشی بنگریم و به ترکیب رنگ و زاویه دید بیننده بستگی دارد. نوعی هنر مطلق در این سبک نهفته است.
از سوی دیگر، نقطه‌نگاری توسط هنرمند خلق می‌شود. ماهیت ساده و خامی که ایجاد می‌کند در طبیعت و در برخی از گل‌ها و برگ‌ها یافت می‌شود.
نقطه‌های تک‌رنگ در کنار یکدیگر با تراکم مختلفی برای تولید یک هنر، طراحی و یا الگو نقطه‌ای قرار داده می‌شود. در این نوع نقاشی، قانون تک‌رنگی به معنی تک‌رنگ بودن تمام نقاط نیست. اما ویژگی متمایز این سبک با طراحی نقطه نقطه، در واقع تاکید بر استفاده هوشمندانه از تراکم به جای تنوع رنگ است. درجه‌های مختلفی از تراکم نقاط سبب ایجاد پرده‌های مختلفی از سیاه و سفید می‌شود. قلم‌های مخصوص نیز برای این نوع نقاشی وجود دارد. در اینجا نمونه‌ای از نقاشی نقطه‌نگاری مشاهده می‌کنید.

کامئو یا حکاکی (Cameo)

کامئو یک سبک کنده‌کاری و بیشتر شبیه به نقش برجسته (Relief) است. الگو، طراحی و یا اشکال، به جای روی قطعه چوب یا سنگ، روی سنگ‌های خاص، صدف و یا دیگر پوسته‌های خاص حک می‌شود. مهم‌ترین تفاوت کامئو با نقش برجسته در رنگ است. الگوهای حکاکی کامئو عمدتا دارای رنگ‌های متضادی در پس زمینه هستند. ارزش بسیار کامئوها نسبت به نقاشی و دیگر اشکال هنری به دلیل سنگ‌های قیمتی مورد استفاده در این سبک و نادر بودن این نوع هنر است.
در قرن هجدهم میلادی، مردم از سنگ‌های برجسته روی یقه‌های خود استفاده می‌کردند. اما حکاکی روی صدف در دوره رنسانس رایج شد.
اصطلاح پیدایش کامئو (Cameo Appearance) در سینما نیز از همین سبک گرفته شده است. شاید دلیل آن بروز شخصیت‌های متضاد در یک داستان بی‌نقص است. چنین ظهوری می‌تواند اثر بسیار خاص و شاخصی در ذهن بیننده بگذارد.

⇩
〔دیدن منابع مطالب〕